Ondanks mijn dipje van gisterenavond, heb ik toch goed geslapen. Voor mij is het fijn om mijn gevoel van me af te schrijven. Het werkt therapeutisch. Ik heb heel wat opbeurende en lieve berichtjes ontvangen.???? Zo fijn, dat doet mij zeker goed. Het kan ook niet anders dan dat je dit soort momenten hebt. Ik ben meestal positief en vrolijk, maar ook ik heb zo mijn dagen. Het hoort erbij. Het mag er zijn. Tranen verdunnen verdriet. Het is geen rozengeur en maneschijn, het is een loei zwaar traject en ik worstel mij daar zo goed als ik kan doorheen.

Mijn eerste therapie vandaag was de rolstoelles buiten. Ik zeg een goed begin van deze maandag. De eeuwige wind van Wijk aan Zee hadden we natuurlijk tegen. ???? Gelukkig had ik mijn ‘eigen’ rolstoel weer terug, zodat ik de trucjes en uitdagingen beter aan kon. Het is fijn om buiten les te krijgen, al is het maar om een beetje vitamine D op te doen. Met verwaaide haren kwam ik aan bij de activiteiten begeleiding, om zelf voor de eerste keer mijn broekspijp in te korten. Stap één is het afspelden natuurlijk, daarna knipte ik de pijp eraf. Deze keer stond de naaimachine aan, dus kon ik meteen beginnen met naaien. Nu maar hopen dat het goed gelukt is en de broek nog past. Het moest natuurlijk een beetje op het blote oog. Morgen moet ik de broek aan bij de fitness. Of ik pas erin…of niet. ????

Ik was blij dat de badminton weer op mijn lijstje stond, dus heerlijk weer een half uurtje gespeeld. Daarna ging ik terug naar mijn kamer om een beetje te rusten en te lunchen. Ook had ik een telefonisch afspraak met Susan van het KWF. De plannen die zij hadden, om meer aandacht te genereren voor de Ride for the Roses????, waren weer veranderd. Hoe het er nu precies uit gaat zien en wat mijn rol daarin is, hoor ik later. Het interview van afgelopen vrijdag was mij al toegestuurd en ik kan niet anders zeggen dan dat het heel mooi geschreven is. Zodra dit artikel gepubliceerd wordt, deel ik het.

Om één uur stapte ik over van mijn rolstoel naar de E-handbike. De trainer en ik hebben een mooi rondje gereden, de zeeweg af, door het prachtige parkje in Beverwijk en weer terug. Het zonnetje scheen en ik genoot. We zagen de bui wel hangen, maar dachten deze voor te zijn. Dat is dus niet gelukt, helaas…we zijn echt nat geregend. Op vijf minuten van Heliomare. ???????? Het was hard werken, maar het gaat steeds beter. Ik had net tijd om mijn natte jas, sjaal en handschoenen op mijn kamer te leggen, voordat ik naar de ergo-fysio combi moest. Daar hebben we alle dingen weer besproken, waar ik thuis tegen aan liep. Dit doen we om samen oplossingen te zoeken en al pratend kom je een heel eind. We hadden nog wat tijd over, daarom kon ik met de fysio nog even naar de oefenzaal om met een rollator te hupsen. Dit omdat één van mijn punten was dat ik mij thuis niet echt nuttig kon maken, simpelweg omdat ik geen hand vrij heb. Ik kan niets van A naar B verplaatsen. Geen bord, geen glas, niks. Met een rollator kan dat wel. Toegegeven een rollator is niet echt sexy, maar als het helpt… Inmiddels heb ik ook een dienblad met kussen (laptray) ontvangen van de ergo om uit te proberen. Dan kan ik komend weekend proberen om met de rolstoel bvb de tafel te dekken. Is manlief ook weer eens blij. ???? Het zijn maar kleine dingen, maar voor mij zo groot. Gewoon omdat ik ook iets wil doen, iets toevoegen.

Deze keer was het geen file rijden naar het restaurant. Ik was wat later (buiten de spits ????), omdat de huisarts mij belde om te vragen hoe het met me gaat. Ik nam een schaaltje van de saladebar en zocht een plekje aan één van de tafels. Voorheen had ik een ‘vaste tafel’, met ‘vaste’ tafelgenoten, maar die zijn al lekker thuis. Nu heb ik dus aan een andere tafel gezeten met ander gezelschap. We hebben een lekkerbekje gegeten en gezellig getafeld. Toen ik terug was op mijn kamer, kwam Krista op visite. We hebben leuk zitten praten en ik heb ook wat inspiratie op gedaan. Mooi hoe gesprekken soms lopen…

Geniet van wat de dag je geeft, zelfs als niets gaat zoals het moet. Want je leeft, je leeft, Je leeft! Zolang je ademt komt het goed. Martin Gijzemijter