Selecteer een pagina

Op tweede Pinksterdag 2003, werd ons prinsesje geboren.

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Nu zijn we 16 jaar verder en wat is er in die jaren veel gebeurd…

Voor mij was het de eerste verjaardag van mijn dochter als mama2.0. Bij alles is er een eerste keer als de nieuwe ik en daar ben ik mij erg van bewust. Er is een leven voor en een leven na de amputatie. Soms denk ik weleens ‘ach, het valt allemaal wel mee, het leven met één been’, ik kan nog best een hoop wel. Maar nog steeds als ik mezelf zie op een foto of in de spiegel kijk, dan denk ik daar toch echt anders over. Of als ik voor de zoveelste keer uit balans geraak of mijn krukken voor de tigste keer op de grond vallen.???? Nee, het valt niet altijd mee, maar ik ben er nog, ik geniet van het leven, zie mijn kids opgroeien en daar gaat het om!

Gisteren hebben we al zingend ‘lang zal ze leven????’ ons Lynn wakker gemaakt. Daarna kreeg ze haar cadeautjes op bed, waar ze heel blij van werd! ???? Vanaf half twaalf was het feest in huize Moerkerk.

De familie kwam voor een taartje ???? en de lunch en de angels???? en co voor de borrel. ???? Ik heb met krukken gestaan en gelopen, ik heb ook even mijn prothese aangehad, ik heb gezeten en aan de keukenbar gehangen en de ene opvlieger na de andere weg-gewapperd (ook dat nog ????). Op een gegeven moment, was het op en kon ik mijn draai niet meer vinden. Staan, zitten, hangen, alles werd vervelend. Frank en Sven hebben deze dag zo’n beetje alles verzorgd, maar ik was kapot na het feestje en kon alleen nog maar languit op de bank. Het was een gezellig dagje en Lynn heeft zich echt jarig gevoeld.

Vandaag zijn we begonnen met de eerste voorbereidingen voor Lynn haar ‘Sweet 16 diner’. ????Morgen komen haar vriendinnen haar 16de verjaardag vieren. ????

Uit een doosje vol kracht✨

‘Uitdagingen brengen het beste in mij naar boven, ik sta op om ze allemaal aan te gaan.’