Selecteer een pagina

Een kleine terugblik op de afgelopen 6 maanden.

Het leven van Ilse2.0

Het leven met één been.

Van ziekenhuis naar revalidatiecentrum.

Van revalidatiecentrum terug naar huis.

Ik heb vele tegenslagen overwonnen.

Ik ben boos geweest en heel verdrietig.

Ik heb gelachen en gehuild.

Ik ging van wanhoop naar hoop.

Maar ik heb ook veel angst gekend.

Angst voor de ziekte, angst voor de toekomst.

Ik heb vaak fantoompijn moeten verbijten.????

Ik ben gevallen, maar ook weer opgestaan.

Ben zelfs mijn baan kwijt geraakt.

Maar ik heb keihard aan mezelf gewerkt en getraind.

Ben van hulpbehoevend naar weer een stukje zelfstandigheid gegaan.

Ja, ik ben onzeker over mijn lijf.

Het is zo anders dan het was.

Mijn leven is veranderd.

Maar ik ben ik en ik blijf ik.

Alleen een beetje anders.

Op straat zie ik mensen wel naar me kijken.

Kinderen kijken onbeschaamd. (dat is dan wel grappig ????)

Maar ik ga de confrontatie niet uit de weg.

Het is wat het is.

Ik heb het handbike virus te pakken en train gericht naar de 25 km.

Ik ben ambassadeur geworden van de Ride for the Roses ????in Goes.

De 25 km route is zelfs naar mij vernoemd. ????

Er zijn al vele donaties gedaan, dank daarvoor! ????

Ik ben overspoeld met lieve kaartjes, mooie woorden en bloemen.

Er wordt gezegd dat ik zo positief en sterk ben.

Misschien is dat ook wel zo.

Vraag me niet hoe ik dat doe.

Ik ben strijdlustig en wil er het beste uithalen.

Dat weten ze ook in Heliomare. ????

Nog een week vanuit huis revalideren.

Maandag 25 maart ga ik terug naar Wijk aan Zee.

Nu kijk ik er naar uit.

Het prothese traject gaat bijna van start, spannend.

Ik ga (hopelijk) weer leren lopen!

Niets is onmogelijk.

Totdat het tegendeel bewezen is.

Op naar fase 4!

Liefs, Ilse2.0 ❤️