Met mijn doel voor ogen, ga ik terug naar Heliomare.
De plek waar ik samen met vele anderen revalideer.
Ieder met zijn eigen verhaal.
Ieder met zijn eigen beperking.
Ieder met zijn eigen doel.
En ieder met zijn eigen verdriet.
Maar het kan altijd erger.
Er vloeien zeker tranen.
Er is groot verdriet.
Maar ook wordt er veel gedeeld, gepraat en gelachen.
Mensen hier zijn sterk, krachtig en positief.
En werken vol overgave aan hun herstel.
Samen met de verpleging en therapeuten.
Mensen die elke dag een stapje voorwaarts zetten.
En soms een stapje terug.
Zich openstellen in al hun kwetsbaarheid.
Het ‘oude’ leren los te laten.
Leren leven met dat wat overblijft.
Zich laten inspireren door mensen die hen raken.
Die hen kracht en energie geven.
Mensen die zich door de pijn heen bijten.
En er het beste van maken.
Ieder op zijn eigen manier, in zijn eigen tempo.
En ik? Ik ben er één van…
Ilse ❤️
…….. en een voorbeeld voor velen.
????
❤️
Wat mooi geschreven! XX Mariska
Dank je! ????
En zo is t !!!! xx
????
Wat een mooie worden.
Zeker Respect!
XX
Dank je! ????
Doe ik! ????
Bijzonder je te volgen, heel veel kracht uit Alblasserdam
Xxx
Wat heb je dit prachtig geschreven Ilse! Zo ontzettend mooi en herkenbaar verwoord! xxx Femke
Thanks ????