Lynn bracht mij vanochtend koffie op bed, dat was heerlijk wakker worden. Daarna bracht Sven mij één van zijn overheerlijke ontbijt shakes. Wat ben ik toch gezegend met mijn lieve kids! ❤️ Na het douchen, verzorg ik altijd mijn littekens omdat die huid nog heel kwetsbaar is. Dat doe ik meestal tweemaal per dag. Vandaag was mijn eerste poliklinische dag van fase 5. De taxibus was mooi op tijd. Ik nam mijn prothesebeen op schoot en ging in mijn rolstoel naar buiten. De chauffeur bracht mij, al kakelend ????, naar het vertrouwde Heliomare. Het was best fijn om terug te zijn en weer lekker aan het werk te gaan. Gek eigenlijk, de plek waar ik eerst zo bang voor was, geeft mij nu een warm en veilig gevoel. Eerst dronk ik een kopje koffie met een collega revalidant, daarna begon ik met lopen bij de amputatie loopgroep. Mijn been stond behoorlijk schuin, dat had ik in het weekend ook al opgemerkt, dus probeerden we het been iets anders te draaien. De oorzaak is dat korset niet meer zo goed aansluit, waardoor er ruimte ontstaat in de korf en daardoor ook wrijving komt. Bij wrijving ontstaan er irritatie plekjes of schaafwondjes. Dat moeten we een beetje voorblijven, dus ik hoop dat ik binnenkort mijn nieuwe korf/ korset krijg. Je weet wel, de bikini-versie. ???????? Na de looptraining mocht ik mij uitleven op de verschillende apparaten in de fitnesszaal. ????????

Mijn lunch was een heerlijk vers broodje met brie uit de keuken van de Orangerie. Ik zocht een tafeltje op met poliklinische collega revalidanten. Het was fijn om met elkaar te praten en ervaringen uit te wisselen over het leven met onze handicap. Na deze pauze had ik fysiotherapie. Samen met de fysiotherapeut heb ik buiten gewandeld over het ‘belevingspad’, met schelpen, zand, een bruggetje en steentjes. Het was lekker buiten, de zon☀️ scheen vrolijk, maar de wind was wel frisjes. Dus voordat ik ging handbiken had ik toch maar mijn leren jasje aangedaan. Samen met de sportbegeleider hebben we weer een prachtige route door de duinen gefietst. Een rondje Kruisberg, maar dan andersom. ????????

Mijn eerste poliklinische dag zat er weer op.

Busje komt zo…????

In het zonnetje heb ik, samen met wat andere revalidanten, gewacht op mijn taxibusje. Het is er in de middag een gaan en komen van verschillende taxi centrales. Misschien kunnen ze hun krachten bundelen, want nu gaat er gemiddeld anderhalf passagier mee. Dat kan vast efficiënter. Maar goed, dat is niet aan mij. Deze middag was het wachten in elk geval zeker geen straf! ☀️

Er is altijd een uitweg, en onthoud dat hoop doet leven. Al zul je daarvoor de controle, soms uit handen moeten geven.

Martin Gijzemijter