Het woord ‘parasport’ is afkomstig van het Griekse woord ‘para’, wat ‘naast’ of ‘bij’ betekent en laat de parallelle aard zien ten opzichte van de reguliere sport. Deze sporten zijn speciaal voor mensen met fysieke, visuele, intellectuele of andere functionele beperkingen. De term ‘parasport’ benadrukt de focus op de sportieve prestaties van atleten met een handicap en niet alleen op hun beperkingen. 

De verandering van ‘gehandicaptensport’ naar ‘parasport’ weerspiegelt een verschuiving naar een positievere, inclusieve en gelijkwaardige benadering van sport.

Het stigma dat verbonden is met het woord ‘gehandicapt’ roept vaak woorden op als; afwijkend, anders, beperkt, begrensd, fysiek belemmerd, gelimiteerd, geremd, hulpbehoevend, imperfect, ingeperkt, invalide, mank, minder bekwaam, niet goed ter been, ongeschikt, onvolkomenheid, onvolmaaktheid, tekortkoming, verminderd mobiel. Maar ik kan je vertellen, na het zien van de verschillende parasporten vervagen deze associaties compleet. Het is veel positiever dan dat. Natuurlijk wist ik dat al lang, maar zeg nou zelf, iedereen heeft toch ergens wel een vorm van een beperking? Gehandicapt? Wel nee! Noem het anders valide, creatief, doelgericht, doorzettingsvermogen, empathisch, flexibel, gedreven, geduldig, inspirerend, krachtig, moedig, ondernemend, positieve ingesteld, samenwerkend, sterk, stoer, uniek, vastberaden, veerkrachtig, vindingrijk, volhardend en zelfbewust.

Parabadminton

‘Gehandicapt of beperkt, hoe noem je jezelf?’ Nou, gewoon Ilse!

Afgelopen weken was Rotterdam het strijdtoneel voor de European Para Championships (EPC), een multiple sport evenement. Eigenlijk zijn het de Europese kampioenschappen van tien paralympische sporten; boccia, goalball, VI judo, parabadminton, parahandboogschieten, paraschieten, parataekwondo, parawielrennen, rolstoeltennis en rolstoelbasketbal. Maar liefst 1500 para sporters uit vierenvijftig Europese steden kwamen in actie. Heb jij het een beetje gevolgd?

Hé zus, ga je mee naar EK Parabadminton in Ahoy?

Even een klein uitstapje; Mijn broer speelt al heel zijn leven badminton. Terwijl Manja en ik ons wekelijks uitsloofden op het hockeyveld, was Jorn te vinden in de badmintonhal. Hij beheerst het spelletje als geen ander en kan ondanks zijn leeftijd en lichamelijke ongemakken en blessures (jawel, ook hij heeft beperkingen, haha) nog aardig mee. Toch vond ik het super leuk dat hij interesse had in het EK Parabadminton, want dat is toch net even anders zal ik maar zeggen. We spraken af in de Spaanse Polder, om vanaf daar samen verder te rijden. Ik mijd het drukke Rotterdamse verkeer namelijk liever een beetje. Na een korte plaspauze bij Mac Donalds (die overigens erg rolstoelvriendelijk is), hevelden we de rolstoel over van mijn achterbak naar de bolide van mijn broer. Het blijft altijd een beetje passen en meten, maar na het weghalen van een deel van de achterbank, de hoedenplank en wat dozen, haalden we er één wiel af, propte de stoel met alle kussens en het losse wiel erin en gooiden de achterklep snel dicht. Niets meer aan doen, we konden door!

Er was voldoende plek vrij op de parkeerplaats van Ahoy.

Vooraf was het onmogelijk om een parkeerplaats te reserveren, maar bij aankomst bleek het parkeerterrein zo goed als leeg. Bizar eigenlijk, zo’n groot event verdient natuurlijk veel bezoekers. De verkeersregelaar was blij dat hij eindelijk wat te doen had. Nadat de auto geparkeerd was, de rolstoel en alle kussens eruit waren gehaald konden we naar binnen. De entree was geweldig en voorzien van vlaggen uit alle deelnemende landen en er waren vele medewerkers en vrijwilligers op de been. Niet dat ze veel te doen hadden, want het was opvallend rustig en stil. Jammer, het hoort te krioelen van de toeschouwers. Na het scannen van de gekochte kaartjes en het maken van wat leuke kiekjes gingen we op zoek naar de hal waar ‘ons spelletje’ gespeeld werd.

De tribune was gelukkig goed bezet en er heerste een levendige sfeer.

Het was leuk om te zien dat er veel rolstoelers aan de rand van het veld zaten, die ik kende uit het parabadminton circuit, waar ik sinds dit jaar deel van uit maak. We delen allemaal dezelfde passie en dat schept een band. Inmiddels ben ik zelf heel wat gewend en kijk ik nergens meer van op, maar voor een valide persoon kan het best confronterend zijn om zoveel mensen met verschillende beperkingen te zien. Ik viel met mijn ene been niet eens op, ook wel eens geinig toch?
Parabadminton omvat verschillende klassen die zijn ingedeeld op basis van de mate van fysieke beperking van de spelers. Tijdens het Nederlands Kampioenschap (waar ik zilver pakte) werd de kwalificatie gedaan en om mee te mogen doen moet je dus aan bepaalde criteria voldoen. Allemaal logisch, maar de beste spelers – die prima in dit speelveld hadden gepast – waren niet door de keuring heen. Bij de sterkste heer bleek de amputatie niet hoog genoeg. Zijn bovenbeen was ’te lang’ waardoor hij niet voldeed aan de eisen en werd uitgesloten voor deelname aan het rolstoelbadminton. Hoe dan? Schiet mij maar lek. Nou, mijn hele been is weg, dus als ik ‘goed’ genoeg was geweest, had ik wel prima in het plaatje gepast. Of was ik dan ’te kort’?

We hebben echt spannende wedstrijden gezien, die absoluut niets onder doen voor de reguliere tak van sport.

Goed, er was dus niet alleen rolstoelbadminton, maar ook het staande parabadminton. Er waren spelers met een amputatie van een deel van de arm, spelers met een beenprothese – super knap, daar kan Leggy nog wat van leren – maar ook kleine mensen (voorheen lilliputters) deden mee. Het was echt fantastisch om naar te kijken, want het niveau was hoog. Helaas kwamen de Nederlandse spelers niet meer in actie, want die waren al uitgeschakeld. De Belgische Kiki, waar ik ooit een shuttletje mee geslagen heb, pakte goud op de Dames Enkel. Echt leuk. En ik? Ik blijf voorlopig nog lekker oefenen hoor! Zie hier het filmpje!

Wist je dat…

• Er vier vormen van aangepast badminton zijn: staand, rollend, zittend (op de grond) en kleine mensen.
• Parabadminton sinds 2020 erkend is als een officiële paralympische sport?
• Badminton één van de snelste racketsporten is ter wereld?
• Dit het allereerste Europese Para Kampioenschap was?
• Het EPC vanaf nu elke 4 jaar, weliswaar in een ander land/ stad, zal worden gespeeld?
• TeamNL – bestaand uit mijn clubgenootje van BC Duinwijck Sophie van den Broek, Joshua Donker en Meike de Kraa – het fantastisch gedaan hebben, maar niet in de prijzen zijn gevallen?
• Frankrijk in maar liefst 11 finales was vertegenwoordigd?
• De luidruchtigste fans uit Frankrijk kwamen? Heel gezellig hoor, maar één van de dames was superirritant.
• Parabadmintonspelers geclassificeerd worden op basis van hun functionele vaardigheden en beperkingen. Er zijn dus verschillende klassen in de verschillende vormen, die diverse niveaus van mobiliteit en vaardigheden vertegenwoordigen. Volg je het nog? Heel veel regeltjes dus.
• Bij rolstoelbadminton het net even hoog hangt als bij lopende spelers? Niet eerlijk eigenlijk hè?! 🙂

Even bijpraten

Tja en wat heb ik de afgelopen zomer eigenlijk gedaan?

In regio midden Nederland zijn de scholen alweer gestart en hebben de meeste mensen het werk weer opgepakt, terwijl wij nog even mogen genieten van een laatste vakantieweek. De kinderen nemen het er trouwens ook van hoor. Ons Lynn ligt voor de derde keer deze zomer met haar billen op het strand, nu op Rhodos. De bofkont! Sven gaat in september nog naar Marrakesh en ik zit de komende week op de camping in Esbeek. Sterker nog, als jullie dit lezen zit ik waarschijnlijk ‘mee un bakske koffie en un worstebrooike‘ voor de caravan. Toch pa? Hopelijk niet in de regen…Voor de digibeten op geografisch gebied onder ons; Esbeek ligt tegen De Beekse Bergen aan. In het mooie Brabantse land!

Mijn zomerplannen zijn wel een beetje in het water gevallen.

Zoals je weet, had ik wat zomerprojectjes bedacht, maar daar is niet veel van terecht gekomen. Ik schaam me diep, maar heb mijn boeken nog steeds niet uitgelezen. Het traject voor een nieuwe rolstoel of zitorthese laat ook nog steeds op zich wachten en ik heb de afgelopen weken geen enkel huis bezichtigd. Niet dat ik niet wilde, maar er werd zo goed als niks aangeboden. Nou ja, er was één keer een mooie benedenwoning, maar toen ik de buurt ging verkennen op mijn handbike, werd ik heel verdrietig. Dat was duidelijk niet mijn buurt. Alle pijlen worden nu gericht op de maand september. Het vrijwilligerswerk ging overigens wel onverminderd door en dat had ik ook anders ingeschat. Helemaal niet erg, want deze bezige bij wil zich graag nuttig maken.

Maar nu eerst… vakantie vieren!

De weersvoorspellingen zijn niet heel fantastisch, maar indien nodig kunnen we schuilen bij pa. We gaan de omgeving van Esbeek verkennen op de fiets, misschien een middagje shoppen, natuurlijk een drankje doen bij mijn favoriete plekje ‘In den Bockenreyder’, mama haar 82ste verjaardag vieren en wellicht naar het Safari Park. Niets moet, alles kan. Heerlijk toch?!

Spreuk van de dag

Je moet niet altijd
Hoeft niet altijd
Soms is even niks
Ook gewoon goed
Je moet niet altijd
Hoeft niet altijd
Soms is het juist knap
Als je eventjes niets doet
Fem