Mijn vader vierde vandaag zijn 85ste verjaardag, nu in het echie. Wow, wat een leeftijd. Het feestje hebben we afgelopen zondag met zijn allen gevierd en daar heb ik pa verrast met een speech. Gewoon, omdat mijn lieve papa een ode heeft verdiend!

Lieve papa,
Vandaag is jouw 85 verjaardag.
En weet je? Je ziet er bijna niets van…

Wat een mooie, prachtige leeftijd en ook nog in volle gezondheid.

Je bent een sterk en gezegend man.

Met Riet aan jouw zijde en wij, jouw kinderen, dichterbij jou dan ooit. ❤️

Ik ken jou al ruim 50 jaar.

Dat is een lange tijd en we hebben dan ook veel ‘lief en leed‘ met elkaar gedeeld.

Dat kan ook niet anders, het leven gaat nou eenmaal niet altijd over rozen.

Vrienden komen en gaan, je verliest mensen die je liefhebt en ook mijn ziekte heeft je veel zorgen gebaard. En doet dat waarschijnlijk nog steeds.

Ingrijpende gebeurtenissen hebben (letterlijk en figuurlijk) grote littekens achtergelaten. Verdwijnen zullen ze nooit, hooguit met de tijd vervagen en we zullen ze altijd bij ons dragen.

De kunst is om een manier te vinden hoe hiermee om te gaan. Iedereen doet dat op zijn eigen manier, in zijn eigen tempo, met zijn eigen verdriet, boosheid, angst en onzekerheid.

Maar vandaag pap is het feest, dus laten we ons vooral richten op de mooie dingen van het leven.

Weet je nog pa….

Dat toen wij klein waren we altijd op jouw rug mochten paardje rijden?

Dat je ons vertelde over de gemene vos die jullie kippetjes had opgegeten?

Dat jij het verschrikkelijk vond dat jij in de strenge winters van toen, van je moeder ‘gewoon’ naar school moest ondanks je ‘kouwe haor’?

Weet je nog pa….

Dat wij jarenlang konijnen (Vlaamse reuzen) hebben gehad, met vele nestjes, zo schattig altijd.

Dat ons konijn Knabbeltje met de kerst ineens verdwenen was? Wat een paniek. Voor de goede orde, nee we hebben Knabbeltje niet opgegeten, maar zij werd precies met de kerst gedekt.

Dat wij op een mooie warme zomers dag een emmer koud water over je heen hebben gegooid, terwijl je lag te slapen in de tuinstoel. Je kreeg bijna een hartverzakking. Wij waren enorm geschrokken en ik denk dat geen van ons drietjes ooit nog zo’n grap heeft uitgehaald.

Weet je nog pa…

Dat je altijd met Manja en mij meeging naar de sportvelden? Je hebt geen hockeywedstrijd gemist, ook de derde helft niet trouwens…

Dat de badminton van Jorn jou nooit zo heeft kunnen bekoren? Maar geloof me, het is echt een leuk spelletje!

Dat jij elke vrijdagavond met veel plezier ging volleyballen en we daarna een bakje pinda’s mochten eten?

Weet je nog pa…

Dat we op zondag altijd samen keken naar Studio Sport en een soepje aten bij de openhaard.

Dat we vaak autoritjes maakten en jij alle kleine weggetjes kende (nu nog steeds trouwens) en we bij schemer hertjes gingen spotten.

Dat we altijd met de auto op vakantie gingen naar Duitsland en Oostenrijk en zelfs een keertje naar Frankrijk zijn geweest. Wat hebben wij een bergwandelingen gemaakt.

Dat je mij opzocht in Tenerife en we samen genoten van het Spaanse leven en de zon. ☀️

De tijd vliegt, maar de herinneringen blijven. Gelukkig maar.

Lieve pa…

Je bent positief ingesteld, altijd vrolijk, optimistisch, sociaal, spontaan, behulpzaam, je durft nu ook kwetsbaar te zijn en je houdt van harmonie en luchtigheid.

Je bent een rasechte Brabander, een Bourgondiër puur sang.

Ik durf vol overtuiging te zeggen ‘papa, ik lijk steeds meer op jou.’

Jouw glas is altijd half vol.

Je hebt altijd een groot sociaal netwerk gehad en nog, en dat is op jouw leeftijd toch heel bijzonder.

Je bent trouw aan je familie en kaartclub, dat is zo waardevol.

Jij hebt een abonnement bij de huisarts, wellicht een trekje van hypochondrie?

Je bent buiten onze vader, ook nog schoonvader, opa en Ad.

Je kinderen en kleinkinderen betekenen alles voor je.

Tja, zonder twijfel kunnen we zeggen dat jij wel van een feestje en gezelligheid houdt.

Je drinkt graag een borreltje voor, tijdens en na het eten…

Je houdt van vakanties en gaat samen met Riet graag een paar daagjes weg of jullie zoeken de zon op in Turkije of Tunesië.

Jij gaat de deur niet uit zonder je pet. Tegen de kou of de hete zon.

Je volgt jouw clubje Willem II op de voet, het bruisende voetbalhart van Tilburg en Omstreken. ⚽️

Jij neemt altijd heerlijke Brabantse worstenbroodjes, eierkoeken, bolussen en ‘eier’ mee als je naar ons toe komt.

Komkommer ‘dé ete gij nie, want dé boerde d’n hele dag op…’

Vis ete gij ok nie, die moet naomelijk zwemmen…

(Dat is dus Brabants…)

Jij bent altijd bereikbaar via jouw mobiele telefoon en je stuurt sms-berichtjes die tegenwoordig niet meer alleen uit hoofdletters bestaan.

Je belt regelmatig, kort en bondig om even onze stem te horen, dan is het goed.

Je verveelt je geen moment en bent altijd in beweging.

Wandelen, fietsen, jagen, kaarten, uiteten, tuinieren, borrelen en op visite gaan.

En niet geheel onbelangrijk…jouw rijbewijs is recent, met een beetje vertraging door de achterstanden van het CBR, verlengd.

Dat is super fijn en geeft jou en jullie alle vrijheid om te gaan en staan waar jullie willen. Zo blijft Haarlem en Alblasserdam ook binnen bereik.

Helaas weet ons mam het allemaal niet meer zo goed en vergeet veel, dat is verdrietig.

Ik vind het fijn en knap om te zien hoe jij mama in haar waarde laat en haar ouderlijke taken deels overneemt, dat siert je.

Je hebt mij altijd gesteund en vaak aan de finish gestaan bij de Ride for the Roses.

We hebben samen heerlijk gedanst op mijn 50ste verjaardagsfeestje!

Pa je hebt je de laatste jaren ontwikkeld tot een zorgzame, attente en lieve vader, schoonvader en opa. ❤️

Je steunt ons in goede en zeker ook in slechte tijden, dat waardeer ik enorm.

Weet dat ik zonder jouw liefde en steun niet zover zou zijn gekomen, als waar ik nu sta.

Ik ben trots op je pa!

De toekomst verliest van het verleden, maar we hebben het ‘heden’.

Laten we samen nog zoveel mogelijk mooie herinneringen maken en genieten van alle kleine dingen.

Proost op het leven!

Dikke kus,
Ilse