De ambulance kwam gisterenavond om 19.30 uur om mij weer naar het LUMC te brengen.

Daar gingen we weer, weliswaar een dag eerder dan gepland, maar dat kwam door de koorts. De rit verliep goed, maar de hobbels in de weg waren duidelijk voelbaar. Aangekomen bij de eerste hulp, stond Frank op mij te wachten. Fijn!

Het was chaotisch druk en wij werden op z’n zachts gezegd niet echt vriendelijk ontvangen. De ‘gastvrouw’ was erg gestrest en moest bepalen waar de grootste urgentie lag, omdat bijna alle kamers van de eerste hulp bezet waren. Inmiddels ontstond er een rij met patiënten die met de ambulance binnen kwamen. Topdrukte dus! De ‘gastvrouw’ ging temperatuur bij mij opnemen en deze was gestegen naar 39 graden koorts. Ze liep meteen weg zonder iets te zeggen. Ineens kwam er beweging in de zaak, ik mocht naar kamer 1. Daar gebeurde in korte tijd veel. Ik moest natuurlijk eerst weer van de brancard naar het bed. Dat is altijd een dingetje. Daarna kreeg ik overal plakkers op mijn bovenlijf en werden er toeters en bellen aangekoppeld.

Alle spullen voor bloedafname en infuus prikken werden aangeleverd.

Voordat de aardige verpleegster (ja deze wel????) een naald in mij had gestoken, kwam de ‘gastvrouw’ weer om te zeggen dat ik naar mijn eigen afdeling mocht. Prima, ik vond het allemaal goed. Dus alles weer afkoppelen en ruimte maken voor de volgende patiënt. Aangekomen op mijn afdeling was het bijna een feest van herkenning. Wel fijn om hier te zijn, want zij kennen mijn verhaal en dat maakt het een stuk makkelijker.

Ik had inmiddels van die rode wangetjes van de koorts. ???? De zaalarts die dienst had kwam langs en had, in overleg met de andere artsen, besloten dat er testen van bloed, urine en ontlasting nodig waren en dat ik de volgende dag (woensdag) gepland stond voor OK. Om 23.00 uur was de uitslag van het bloed nog niet binnen, dus besloot Frank lekker naar huis te gaan. Om 23.15 uur kwam de arts vertellen dat de ontstekingswaarde inderdaad verhoogd waren, maar dat ze dat de volgende dag verder zouden onderzoeken. Daarna mocht ik nog wat eten, nachthemd aan en tanden poetsen. Gelukkig viel ik snel in slaap.

Ik was al even wakker toen de verpleging de controles kwam doen.

De koorts was gelukkig gezakt. Voor mij geen ontbijt, omdat ik nuchter moest blijven voor OK. De tijd is nooit bekend, je wordt gewoon opgeroepen.

Al snel mocht ik een CT scan laten maken van mijn heup en een röntgenfoto van mijn longen. Daarna weer terug naar mijn kamer. Ook kreeg ik weer een luxe bed, om doorligplekken te voorkomen. Mooi, maar ik was niet van plan om hier lang te blijven. Nu mis ik mijn gezellige kamertje in Heliomare. ???? Even later kreeg ik ook een andere 2-persoonskamer toebedeeld. Je gelooft het niet maar hier lag een vrouwtje van 89 waarbij het linkerbeen was geamputeerd. We hebben onze verhalen gedeeld en er de nodige grappen over gemaakt. ???? Rond half 2 kreeg ik de oproep voor OK.

Dus alle voorbereidingen werden weer getroffen en ik werd naar beneden gebracht. Ook daar zag ik weer veel bekende gezichten. Omdat er door de verpleging in de middag al een infuus geprikt was, werd ik vrij snel opgehaald door het team van anesthesie. Op naar operatiekamer 1, alweer.

Daar kwam het operatie team bij elkaar voor de briefing. Dus ik mocht weer vertellen wie ik ben, wat mijn geboortedatum is en waaraan ik geopereerd ging worden. Heb meteen gevraagd om de katheter te verwisselen, want dat was ook nodig en dan heb ik daar ook geen last van.

Ik werd weer in slaap gebracht door anesthesie en toen ik wakker werd, hoorde ik dat de operatie goed gegaan was en er geen gekke dingen gevonden waren.

Mooi, heel mooi zelfs, maar de vraag is nu, waar komt die koorts vandaan?

Er zijn nog wat kweekjes afgenomen, maar de uitslag laat nog even op zich wachten. Rond 17.30 uur werd ik van de verkoeverkamer terug gebracht naar kamer 146 op mijn afdeling. Frank en Lynn stonden mij op te wachten. Heel fijn! Hoelang ik hier moet blijven is mij nog niet bekend, maar ik hoop toch morgen terug te mogen naar mijn gezellige kamertje in Heliomare! ????