Het was fijn wakker worden vandaag, Sven bracht mij een kopje koffie en een glaasje water met mijn medicijnen. Lynn had de eerste uurtjes vrij en maakte ovenbroodjes met kaas voor ontbijt. Daarna ging ik douchen en aankleden. Ik ben eigenlijk elke keer trots als ik dat alles gedaan heb en de badkamer ook weer netjes is opgeruimd.???? Doe dat maar eens op één been.???? Toen iedereen de deur uit was, heb ik eerst de vaatwasser uitgeruimd. Dat gaat natuurlijk erg omslachtig, ik huppel dan door de keuken van links naar rechts. ???? Daarna heb ik de stofzuiger gepakt en vanuit mijn rolstoel gestofzuigd. Zo kon ik toch wat nuttigs doen. Daarna ben ik toch wel een soort van uitgeput…al geef ik dat niet graag toe. Dan ben ik wel niet in Heliomare, maar ook dit zijn nuttige trainingen voor me.

Mandy had mij uitgenodigd voor een kopje koffie. Oké, dat werd dus mijn eerste uitje alleen over straat in mijn rolstoel. Ik was me er zo van bewust buiten en ik was zelfs een soort van ‘bang’ dat de passerende jongere wat lelijks over mij zou roepen. Dat gebeurde gelukkig niet. Weet ook niet waar ik die angst vandaan haal, waarschijnlijk omdat ik mij extra kwetsbaar voel als beperkte vrouw in een rolstoel. Aangekomen bij Mandy bleek haar huis niet ‘rolstoelvriendelijk’. ❌???? Terwijl ik op krukken naar binnen ging, tilde Mandy onder toeziend oog van Harold de rolstoel naar binnen. Girlpower ???????? Het was gezellig en natuurlijk volgde na de overheerlijke cappuccino, een lekker glaasje wijn. ????

De terugreis, haha????…één straat verder, verliep prima. Ik probeerde hard door de straat te racen, maar het ongelijke trottoir maakte het mij toch een beetje moeilijk. Ik ben veilig thuis gekomen en voor het eerst ons nieuwe verhoogde pad opgerold en zonder problemen door de voordeur binnen gekomen. ????????

Uit het boekje positieve gedachten❤️:

Ze wisten niet dat het onmogelijk was, dus ze hebben het gedaan.