In het zuiden wordt carnaval gevierd. Vroeger deed ik daar natuurlijk vrolijk aan mee. Ook in Tenerife genoot ik altijd van het mooie ‘Braziliaanse’ carnaval in Santa Cruz. Maar voor mij geen polonaise meer, vrees dat ik dan onderuit ga en dat is dan niet van de drank…????

Vannacht toch weer een paar keer wakker geworden van de fantoompijn in mijn rechterknie en bij het opstaan deed mijn hele lijf pijn. Grrr…???? Kan natuurlijk ook aan mijn leeftijd liggen.

Na een lekker ontbijtje, een douche en wat gekeutel thuis, zijn Frank en ik op visite gegaan bij het nieuwe huis van Judith en Claes. Midden in het centrum van Haarlem. We konden gelukkig parkeren op de Gedempte Oude Gracht, op een invalide Parkeerplaats. Daarna in de rolstoel door de regen naar het appartement. We belden aan en Claes deed open. De drempel was ietsjes (????) te hoog voor mijn rolstoel, dus ik moest uit mijn stoel en met krukken naar binnen. Daar keek ik tegen een trap aan van meer dan twintig treden. Nou ja, zoiets…heb ze niet geteld.????Maar goed als ik een bakkie koffie wilde moest ik toch echt naar boven. ???? We kregen een rondleiding door het huis en ik begreep heel goed dat ze meteen ‘verliefd’ zijn geworden op deze boven woning. We hebben gezellig bijgekletst onder het genot van een kopje koffie, een lekker appeltaartje en carrotcake. Het appartement is echt prachtig, maar in het kader van mijn onderzoekje, hoe verrassend ook, niet rolstoelvriendelijk.❌????????

Lynn had cake gebakken, dus toen we thuis kwamen hebben we een kopje thee gedronken met een plakje cake. De rest van de middag niet gek veel gedaan. Na het eten zou ik gezellig met Lynn Body uitlaten. Maar het kwam erop neer dat ik rollend achter haar aan ging.???? Omdat Body nog al eens de neiging heeft om viezigheid te eten, riep ik hem soms tot orde. Ik zag dat het Lynn irriteerde en ze zei, ‘mam ik laat Body uit’. Natuurlijk! ????

Soms overvalt mij een verdrietig gevoel. Omdat ik pijn heb aan het been dat er niet meer is. Maar ook omdat ik mij een ‘sta (zit) in de weg’ voel of een ‘nietsnut’. Ze zeggen het niet hoor, maar ik voel soms (lichte) irritatie. Heel begrijpelijk overigens. Mijn krukken vallen echt om de haverklap, met veel gekletter, op de grond. Mijn rolstoel staat vaak in de weg. Als we de deur uitgaan, moeten ze altijd op mij wachten. Ik kan niet volledig meedraaien in huishouden. Ik moet bij van alles hulp vragen. De was, de boodschappen, het schoonmaken, ik kan het niet uit handen nemen. Het klinkt raar (uit mijn mond/pen ????), maar het is niet leuk, ik zou zo graag helpen. Kon ik de klok gewoon maar even terug draaien….????

Uit een doosje vol GELUK ????

Een hindernis is als de volgende sport op de ladder naar geluk. ✨