Mijn woensdag begon met een virtueel kopje koffie met broerlief. In eerste instantie hadden we bedacht dat hij op de motor naar Haarlem zou komen en we in de tuin op anderhalve meter afstand van elkaar een bakkie zouden doen. Maar ja, was dat wel verstandig? Het is toch een Brabander he…?! ???? Grappig, voorheen belden we altijd ‘gewoon’, maar nu kozen we dus voor beeldbellen via Whatsapp. Ieder met zijn eigen bakje leut, Jorn in zijn tuin, ik in onze woonkamer. Het was even wennen, maar het voelde al snel of we echt bij elkaar zaten, al zat er heel soms een kleine vertraging op de lijn. Maar voor nu een prima optie. Veilig ook. Nadat we elkaar uitgezwaaid hadden, belde pa. Zonder beeld, want pa heeft geen smartphone, maar een klassieke Nokia. ???? Ook prima, we hebben vaak contact en daar gaat het om. Hij was aan de wandel richting Hilvarenbeek en probeert met zijn dagelijkse loopje fit te blijven in deze Corona-tijd. Ondertussen belt hij ons dan om gezellig even bij te praten. Twee vliegen in één klap, dat doet hij goed! In de ochtend heb ik verder nog wat geappt met wat vrienden en kennissen, om zo toch in contact te blijven.

In de middag wilde ik gaan fietsen, maar de bandenspanning van mijn rolstoel was na al mijn gereden kilometers minder geworden, waardoor de rolstoel zwaarder reed. Oké, hoe en waar pomp ik die op? ???? In Heliomare hangen de pompen aan de muur, maar ja, daar had ik nu niets aan. De fietspomp paste niet, de wielen bleken autoventielen te hebben. Ik durfde eigenlijk niet alleen naar de benzinepomp, omdat ik niet wist hoe het daar werkte en vroeg Sven om hulp. Hij heeft voor vijftig cent uiteindelijk lucht in de banden gepompt, terwijl ik mij staande hield tegen de lantaarnpaal. Daarna kon ik op pad. ???? Na een rondje van vijftien kilometer door de duinen was ik weer thuis en belde mijn zus. Ondertussen zat ik met mijn laptop te wachten op de online verbinding voor de buufjes borrel???? via Microsoft Teams. Wat een gezellige virtuele drukte, zo alleen in de achtertuin! ???? Ik kon Manja het scherm laten zien, zodat ook zij even naar Petra kon zwaaien. Mijn zus hing op en Marjon, Petra en ik, met onze mannen op de achtergrond, hebben onder het genot van een glaasje witte wijn lekker bijgekletst. Marie zou ook aansluiten, maar daar was wat tussen gekomen. Niet getreurd, er volgen vast nog meer online dates… ????

Donderdagochtend was het weer tijd voor mijn online fysiotraining, dus het matje lag klaar, een zitkussen en een bidon met water. Niet dat ik veel zweet hoor, gewoon niet. ???? Een half uurtje oefeningen doen is leuk, maar zet geen zoden aan de dijk. Tenminste, niet ten opzichte van de anderhalf uur die ik normaal trainde. Ach, wat is normaal? Dit is het nieuwe normaal. Toch? Via Microsoft teams werd ik ingebeld en langzaam maar zeker zag ik mijn groepsgenoten in beeld verschijnen. Alsof we niet anders gewend zijn. ???? Voor alle oefeningen waarbij ze beide benen trainen, krijg of bedenk ik een alternatief. Want tja, ik heb er nog steeds maar één ???? en heel veel dingen kan ik gewoonweg niet. Vaak ga ik dan squatten of springen op één been. Ik kan je vertellen, dat is best vermoeiend ????, doe dat maar eens een paar keer! Na een lunch met Frank en Lynn in de tuin, deed ik mijn prothese aan en stapte ik op de handbike om richting HBS in Bloemendaal te fietsen. Daar had ik met Lonneke afgesproken om samen de duinen in te fietsen, op zoek naar een plekje waar we op veilige afstand van elkaar konden bijkletsen. Onderweg daar naar toe kwam er tot twee keer een rouwstoet voorbij. In elke auto zaten max twee personen en één van de auto’s had Nederlandse muziek (weet niet welke zanger het was) keihard aan staan, kippenvel. Allemaal dure auto’s voorzien van een zwart vlaggetje. Heftig om te zien, wat een bizar afscheid zal dat zijn. Heel verdrietig. ???? Ietsje later zag ik Lon staan. Het was fijn om haar te zien, al was het gek om elkaar niet even te omhelzen. Het was druk in de duinen, dus het duurde wel een paar kilometer voordat we een mooi plekje gevonden hadden. Ik had natuurlijk een stoel ????‍???? bij me, dat was nu even in mijn voordeel, en koppelde mijn fiets af. Lonneke installeerde zich anderhalve meter verder op haar kleedje. Zij had thee meegenomen, ik een flesje Spa rood. Nee, ik hoor jullie al denken…het was nog geen tijd om te ‘wijnen, wijnen, wijnen’. ???? We hebben in het zonnetje fijn bijgepraat en besloten dit vaker te gaan doen. Nu heb ik natuurlijk alle tijd, maar Lon werkt in een peuterspeelzaal en vangt kinderen op van ouders in vitale beroepen. Haar agenda zal bepalend zijn. Met een goed gevoel fietste ik weer terug naar huis! ☀️ Stay strong! ????????????????