De afgelopen tien dagen heb ik mijn fysiotrainingen over moeten slaan, omdat ik andere dingen te doen had. Dus toen ik gisteren weer aan de apparaten hing, had ik het best zwaar. Hoe snel dat gaat… ???? Mijn eigen therapeut was met vakantie, daarom was er een collega die het ‘oncologisch groepje’ onder haar hoede nam. Een frisse blik doet altijd goed en na een korte kennismaking, kreeg ik wat nieuwe (balans) oefeningen met name voor de buik- en rugspieren. Tijdens het half uurtje met de groep in de zaal en op de mat, mochten we voor de spiegel aan de bar (nee niet zo’n ???????????????? bar ????) komen staan om wat oefeningen te doen voor de benen en billen. Tja, daar heb ik de helft van…hoe dan? ???? Het klinkt misschien gek, maar terwijl ik op mijn linkerbeen stond, kon ik echt met mijn rechterbeen kleine bewegingen naar achter maken en de bilspier aanspannen, een bil die er niet is… Maar ik voelde hem wel. Heel erg. Bizar! Andersom lukte het natuurlijk niet. Ik kan niet op mijn fantoombeen staan en mijn linkerbeen en bil trainen. Doe dus alles dubbel op links. Niet voor niks dat die kant wat overbelast, maar ook gegroeid is. Laten we zeggen dat het spieren zijn. ???? In de middag had ik in eerste instantie een afspraak in Heliomare met de prothesemaker, maar deze is wegens drukte verzet naar maandagmiddag. Het wekelijkse zwemuurtje kon dus gewoon doorgaan. Petra kwam op haar fiets naar mij en zette mijn rolstoel weer in onze auto. Samen reden we naar het zwembad de Planeet, waar ze ons inmiddels al kennen. Bij de balie kreeg ik de sleutel van mijn privé kleedkamer ( ♿️) en haalde de receptioniste de waterrolstoel voor mij tevoorschijn. Nadat we beiden waren omgekleed, kwam Peet mij halen en duwde mij in de onmogelijke rolstoel richting het bad. We deden een aguabelt om en hupste ik via de trap het water in. De muziek ging aan en we mochten weer allerlei oefeningen doen in het water. Zo goed als ik kon, deed ik mee. Het voordeel is dat niemand het ziet als ik iets niet kan. Soms doe ik dan ook maar wat… ???? Na een warme douche, gingen we snel naar de kleedkamer. Na ons komen er namelijk veel kids en die vinden het nog altijd erg interessant om mij te zien. Dat is niet wederzijds en daarom probeer ik mijn rechterbeen, die er dus niet meer is, te verbergen onder mijn badhanddoek. En dan kijken ze nog, terwijl ik denk of hoop eigenlijk dat het dan niet opvalt. ???? Eenmaal thuis dronken we nog een bakkie koffie en daarna ging Peetje weer naar huis. Na het eten hadden Lynn en ik een afspraak in Bloemendaal met twee van haar vriendinnen en de ouders, over de buitenlandse stage die ze dit schooljaar moeten lopen. Wat denk je? De meiden hebben Bali uitgekozen…???? Het moet niet gekker worden. Familie van haar vriendin hebben daar een vakantiepark waar ze stage mogen komen lopen. Echt te gek voor de meiden. Ik persoonlijk vind het natuurlijk moeilijk om mijn kleine meisje los te laten, maar ja kleine meisjes worden groot en willen de weide wereld in. Dit is een unieke kans en ik gun het haar van harte. Natuurlijk hadden we het nodige te bespreken en was het goed om de koppen bij elkaar te steken. Zij hebben nog het een en ander voor te bereiden, wij kijken vanaf de zijlijn mee. De tickets zijn reeds geboekt! ✈️

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik de laatste dagen heerlijk geslapen heb. Als een roosje! ????De medicijnen helpen mij in elk geval in de nacht, dat ik niet wakker word van de fantoompijn. Of dat ik moet plassen. ???? Dit zorgt er ook voor dat mijn dagen beter zijn. En ik ben ook blij dat het afscheid met en bij de Rabobank zo goed en warm verlopen is. Daar kijk ik met een goed gevoel op terug. Er is weer wat rust in mijn hoofd en lijf. Dat is fijn.

Vanochtend ben ik weer lekker met mijn handbike naar de sporthal gefietst. We hebben verschillende partijtjes gespeeld en nu ik weet hoe fijn het spelen is vanuit een sportrolstoel, voelde mijn eigen stoel een beetje lomp en traag. Toch vond ik het weer fijn om de shuttles over dat net te meppen. ???? Moe maar voldaan fietste ik naar huis en heb ik met Sven geluncht. De deurbel ging en ik hupste zo snel als ik kon de trap naar beneden. Irene stond voor de deur omdat we samen naar de stad zouden gaan. En wat lag er op de deurmat? Yes!! Post van het CBR. Ik scheurde de envelop open, was even bang dat er iets in zou staan wat ik niet wilde lezen (uitstel), maar de kop maakte mij super enthousiast.’Geachte Mevr. van Hooijdonk wij hebben van u een gezondheidsverklaring ontvangen met de gegevens over uw medische situatie. Op basis van die informatie in het rapport en van de specialist als u die heeft bezocht, nodigen wij u uit voor een rijtest’. Jaaaaaa…ik mag gaan rijden. ???? Yes Yes Yes! Zo fijn! ????Mijn dag kon niet meer stuk. Met een glimlach op mijn gezicht zijn we naar de stad gefietst om een beetje te shoppen. We hebben onze fietsen in de bewaakte fietsenstalling gezet, zodat ik in mijn rolstoel verder kon. Niet teveel winkels hoor, dat is nog te vermoeiend en te duur. ???? Aan het eind van de middag wilden we een drankje doen bij Viqh, maar die drempel was letterlijk te hoog. Onmogelijk om daar met een rolstoel binnen te komen. Een volgende keer ga ik op krukken naar binnen, dat kan wel. Nu kozen we voor het terras van Dodici inclusief terrasverwarmers en een aardige ober. ????

Fijn weekend allemaal! ????Spreuk van de dag ????

Een zonnig humeur straalt warmte uit. ☀️