Één ding is zeker, als je gehandicapt raakt hoef je je niet te vervelen. Vandaag ben ik weer zoet geweest met een training bij de fysio, een overleg met de huisarts over de pijnmedicatie en een bezoekje aan Heliomare voor een aanpassing aan mijn prothese. ????

Laat ik beginnen met afgelopen nacht. Ik heb weliswaar beter geslapen dan vrijdagnacht, maar ook nu had ik last van wat rusteloosheid in mijn lijf, waardoor ik veel ‘moest’ bewegen en niet in slaap kon komen. Daarnaast bleven mij de nodige opvliegers en zweetaanvallen niet bespaard, dus dan weet je wel hoe ik geslapen heb…???? Mannen van mijn leeftijd hebben het volgens mij een stuk makkelijker, de bofkonten. ???? Naast mijn rek- en strekoefeningen voor het opstaan, gebruik ik sinds een paar dagen een yoga strip, die ik van een fysio-maatje heb gekregen. Een yoga strip is een stevig, langwerpig, smal kussentje van rubber. De strip dient voor het ontspannen van de rug, nek, en schouders en helpt bij het creëeren van meer ruimte. In het kader van niet geschoten is altijd mis, lig ik in de ochtend vijf tot tien minuutjes op deze strip, in de hoop dat mijn rug wat soepeler zal worden.

Mijn medicijnen voorraad was op en dus belde ik de huisarts voor een herhaalrecept. Buiten de pilletjes tegen de fantoompijn kreeg ik ook wat voorgeschreven om de pijn en stijfheid in mijn rug wat te verminderen en niet geheel onbelangrijk, iets tegen de overgangsklachten. Morgen maar even langs de apotheek. Op mijn handbike fietste ik naar de fysio en het begon lichtjes te miezeren. Meestal heb ik het geluk dat er bij de ingang van 201.FysioSport net iemand naar binnen of buiten gaat, waardoor ik gebruik kan maken van hun hulp om de deur voor mij open te houden, zodat ik op mijn fiets naar binnen kan. Dit omdat het fietsenrek buiten meestal vol staat en het voor mij niet handig is om daar mijn bike af te koppelen. De fysiotherapeut waarmee ik altijd mijn balans oefeningen doe, keek mij verbaasd aan en zei ‘Hé, ik heb je niet in de agenda staan voor vandaag’. Niet? ???? Blijkbaar was onze afspraak niet door gepland voor de komende weken. ???? Op zich geen ramp hoor, want ik kan mezelf inmiddels daar ook wel vermaken met de nodige apparaten. Daarbij sluit ik me na de personal training altijd aan bij de oncologische groep, wat echt een fijn vast groepje is. Ik ging dus lekker zelf aan de slag. Na de training fietste ik door de regen naar huis. ☔️ Wat een hondenweer! Bah! Dit zijn altijd van die momenten dat ik toch weer heel even terugdenk aan het heerlijke klimaat op Tenerife. ☀️ Thuis heb ik mijn prothese aangedaan en ben ik een rondje met de Body gaan lopen. Ook door de regen… ????

Mandy, de schat, was weer zo lief om mij naar Wijk aan Zee te brengen, nu onder het genot van een cappuccino en een heerlijk plakje wortelcake. Mooier kon ik het niet maken. ???? Stiekem ben ik natuurlijk blij dat ik mijn rijbewijs nog niet nog in handen heb, dan moet ik deze gezellige ritjes missen. ???? Het regende keihard toen wij aankwamen bij Heliomare, de hoofdingang bleek afgesloten, dus we moesten deze keer via de sporthal naar binnen. Mandy zette mij met de auto letterlijk voor de deur af. Zij pakte snel de rolstoel uit de auto, ik sprong er in en racete snel naar Livit, waar ik met Cor, de prothesemaker, een afspraak had. Er was van alles aan de hand in Heliomare, de schuifdeuren bij de hoofdingang deden het niet, het brandalarm was die ochtend al een paar keer afgegaan, alle tussen-deuren gingen spontaan dicht en één van de liften was uitgevallen. Niet handig met een huis vol mensen die afhankelijk zijn van een rolstoel. ???? Goed, met de lift ging ik uiteindelijk naar beneden en rolde ik bij Livit binnen. Ik had mijn prothese al aan en moest de prothesemaker duidelijk maken wat er niet lekker zat, waar het knelde en waar er opnieuw aan gesleuteld moest worden. De eerste aanpassing deed hij op het moment dat ik daar was, maar het bleek helaas niet voldoende. Cor had meer tijd nodig om het corset naar wens aan te passen, zoals we samen besproken hadden. Leggy zou nog een nachtje blijven slapen en ik ging dus zonder tweede been naar huis. Aangezien mijn revalidatiegenootje deze week hoogstwaarschijnlijk ontslagen zal worden, hadden we afgesproken samen nog een kopje thee te drinken. Altijd gezellig. Een volgende keer hopen we elkaar buiten Heliomare te treffen, dat zou ook wel eens leuk zijn!

Spreuk van de dag ????

Het leven is als een lange weg. Bewandel deze, maar blijf niet staan.✨