Ik wil mezelf opnieuw ontdekken. Wie ben ik, wat wil ik en wat kan ik nog?

Met deze woorden sloot ik het interview af met Patricia Jimmink, schrijfster en freelancer bij de Noord Hollandse nieuwsbladen. Afgelopen zaterdag kwam het weekendmagazine Vrij uit van de Haarlems Dagblad Combinatie, waarin mijn verhaal was te lezen in de rubriek ‘Om het lijf‘. De toch wel bijzondere en confronterende foto trok de aandacht. Wel grappig, want mensen hebben mij ‘herkend’ op de foto. ???? Al is het best gek om mezelf, op deze manier, in de krant te zien. De #amputatie is vol in beeld. Het voelt ‘bloot’. Normaal gesproken draag ik graag jurkjes en tuniekjes om mijn beperking zoveel mogelijk te verbloemen, minder schokkend te maken. Nu moest ik voor mijn gevoel met de ‘bil(len) bloot’. Eigenlijk moet ik het hebben van mijn uitstraling, maar die is op deze plaat duidelijk zoek. ???? Gelukkig waren de reacties positief en vonden mensen het een stoere foto, al zullen er vast ook lezers geschrokken zijn, tijdens het zaterdagochtend ontbijtje met de krant. ???? Mocht je het artikel willen lezen, klik dan hier.

Badminton

Voor iedereen vanaf 18 jaar geldt dat sporten alleen mag op 1,5 meter afstand en alleen individueel of in teamverband met niet meer dan 2 personen. Wedstrijden zijn niet toegestaan.

Het bestuur van Badmintonclub Duinwijck had per mail aangegeven dat met de nieuwe maatregelen het niet is toegestaan om dubbels te spelen. Wat wel mag is overslaan naar elkaar of enkelen. Vrijdag ging ik met de auto naar de sporthal, bij afwezigheid van mijn handbike, waar we met zeven en later acht spelers waren. Ze wilden partijtjes spelen; één tegen één op een hele baan. Ik gaf aan dat mijn voorkeur uitging naar gewoon wat overslaan, omdat het voor mij kansloos zou zijn op de normale manier te enkelen. Eén van de spelers stelde vervolgens voor om met mij een partijtje te spelen op een halve baan. Dat vond ik wel een leuke uitdaging, met het oog op rolstoelbadminton, dat ook op halve velden gespeeld wordt. Het enige verschil was dat mijn kant van het veld iets korter was, vanaf de servicelijn naar de achterlijn. Het komt er simpelweg op neer dat ik kort mag droppen en zij niet. Nou ja, dat mag wel, maar dan moet de shuttle over de eerste lijn vallen. Elk nadeel heeft zijn voordeel, haha. ???? Ik zal je zeggen, ik heb nog nooit zo lekker gespeeld als deze ochtend. Het was oprecht leuk. Het bewegen met de sportrolstoel ging beter dan ooit, dankzij de eerder verkregen tips. Het was wel hard werken, maar er kwamen mooie rally’s uit voort. Uiteindelijk speelden de validen spelers ook allemaal op een half veld, omdat zelfs met twee benen voor de gemiddelde senioren recreant een heel veld best groot is. Watjes! (nee hoor, geintje ????) Na vier partijtjes moest ik stoppen, omdat de pijn in mijn tennisarm op kwam zetten. Met een heel tevreden gevoel reed ik terug naar huis.

Handbike

Om twaalf uur stond mijn vriend van de Hulpmiddelenspecialist Arief voor de deur. Yes, hij kwam, zoals beloofd, mijn handbike terugbrengen. Voorzien van een nieuwe accu en accukast. Hij had zelfs de kabels en remmen voor me nagekeken en waar nodig bijgesteld. Wat een topper! Ik ga pas juichen als ik de fiets heb uitgeprobeerd en alles het doet, maar so far so good! ????

Heliomare

In de middag reed ik alweer naar Wijk aan Zee, waar ik met Cor van Livit had afgesproken om het aangepaste korset van mijn prothese opnieuw te passen. Genietend van het ritje, kwam ik na een half uurtje aan bij Heliomare, waar ik weer precies met mijn neus in een kop koffie viel. Timing! ???? Na een gezellig kletspraatje, ook met één van de therapeuten die toevallig even binnen kwam wippen, deed ik mijn kunstbeen aan en ging ik buiten een rondje lopen, zodat ik zou ervaren of het korset nu goed zat. Op het eerste gevoel ging het prima, wel schuurde de rand tegen mijn linkerkant dijbeen aan. Daar zou nog iets vanaf mogen, net als de boven- en onderkant van het korset, want deze was hoger dan mijn vorige. Cor stelde, na overleg, voor om de kleine aanpassingen later op zijn gemak door te voeren en Leggy rond zessen bij ons thuis te brengen. Wat een service, top!  Nu maar hopen dat het een positieve vernieuwing is en ik langer en pijnvrij kan lopen. De tijd zal het leren.  Zie hier en hier een klein filmpje van mijn test loop-rondje.

Alblasserdam

De hondentraining waar we zo naar uitkeken ging vanwege de coronamaatregelen helaas niet door. Jammer dat we hierover niet waren geïnformeerd, want nu stonden Sven en Sim in Assendelft voor een gesloten hek. We hadden wel een welkomstmail met de nieuwe regels ontvangen, maar verder niets. Tja,  communiceren is ook een vak…???? Dus geen filmpje van de socialisatiecursus, maar wil je onze Sim toch even zien spelen met zijn ballon, (ook leuk!) kijk dan hier.

Impulsief besloot ik zaterdag bij mams op visite te gaan en appte mijn zus om te vragen wat haar plannen voor de middag waren, gezien zij daar om de hoek woont. ‘Niets bijzonders‘ luidde het antwoord, dus ik was van harte welkom voor de lunch en dan zouden we daarna samen met mams gaan wandelen. Omdat ik prothese moest uitproberen nam ik deze keer niet alleen mijn rolstoel, maar ook Leggy mee naar Alblasserdam.
Na een lekker broodje reden we naar het verpleeghuis, deden onze mondkapjes op, liepen naar binnen,  desinfecteerden onze handen, registreerden ons bezoek en liepen naar mams afdeling. Ze kwam net van het toilet, zag ons en was meteen blij. Zo goed om te zien! Ze kuste ons tegen alle regels in vol op ons mondkapje.???? We deden haar de jas aan en liepen naar de auto, waar we de rolstoel met het liftje eruit haalde. Om haar niet te laten schrikken, vertelde ik dat ik mijn kunstbeen aan zou doen voor de wandeling. Ze keek me meewarig aan toe ik Leggy van de achterbank haalde.

‘Was het echt zo slecht? Is je been eraf gehaald?‘ Ik knikte stilletjes, bang voor een emotionele reactie. Zo luchtig mogelijk zei ik ‘geeft niks mam, ik kan met dit been prima lopen‘. Ze keek…keek nog eens en waar ik tranen verwachtte, zei ze ineens ‘Proficiat!…’

In eerste instantie schrok ik, want deze reactie leek niet erg op zijn plaats en had ik natuurlijk niet verwacht. Maar ineens zei ze, ‘proficiat, dat je er zo goed mee omgaat’. Wow, zei mijn dementerende moedertje dit? Ik kreeg een brok in mijn keel en moest een paar keer slikken. ???? Het was een bijzonder moment. Manja duwde de rolstoel met mams aan haar arm en ik liep voor en soms achter hen. Omdat mama in de ochtend ook al gewandeld had en behoorlijk liep te sloffen, wilden we haar in de rolstoel hebben. Toch kostte dat wat moeite, want waarom moest zij in de rolstoel?? ‘Ik kan prima lopen hoor!‘ Met een smoesje kregen we haar zover dat ze ging zitten. Uiteindelijk hebben we een mooi rondje gedaan, mams zat als de koningin in de stoel en ik was hard aan het werk met Leggy. Ik heb maar liefst 2,28 km gelopen, toch een nieuw record! Helaas lukte het niet om het rondje naar het verpleeghuis volledig uit te lopen, mijn energie was op en de pijn niet meer te negeren. Ik baalde, maar wist dat ik verstandig moest zijn en het laatste stuk zelf in de rolstoel moest.????????‍????

Terug bij de Alblashof heb ik snel mijn been af gedaan (opluchting ????) en de rolstoel in de auto gezet. Onder het genot van een welverdiende cappuccino op de kamer van mams hebben we wat zitten praten. Mams zei dat ze terug naar Nederland wilde, dat het genoeg was geweest zo. Dat vond ik verdrietig om te horen, want hiermee gaf ze (volgens mij) aan dat ze naar ‘huis’ wilde en deze plek niet haar thuis was. Rond vijf uur hebben we haar naar de huiskamer gebracht en toen gaf ze aan dat ze het spannend vond om daar naar toe te gaan. Alsof het de eerste keer was. Ze wilde graag dat we meegingen, maar dat mocht natuurlijk niet. Zo zielig. Eén van de begeleidster schoot te hulp en bekommerde zich gelukkig over haar, zodat wij weg konden. Ik heb Manja thuis afgezet en ben ik terug naar Haarlem gereden. Helaas bleek thuis dat ik mijn huid stuk gelopen had. Zucht… ????

Zie hier een klein filmpje van de wandeling vlakbij Kinderdijk.

Spreuk van de dag

Je bent sterker dan je denkt,
en mooier dan je kunt bevatten.
Je mag best onzeker zijn,
maar blijf jezelf op waarde schatten. ✨
M.G.