Vandaag stond er een gezellig dagje gepland, de Meeloopdag. Een dag waar familie en vrienden een kijkje mogen nemen in mijn leven als revalidant. Omdat mijn familie dit al regelmatig doet, heb ik mijn vriendinnen gevraagd of ze zin en tijd hadden, Mandy en Lonneke waren van de partij.????

Precies om half tien waren de meiden bij mij. We hadden net nog even tijd om een kopje koffie te halen, voordat we de eerste afspraak hadden met de arts. We hebben kort met elkaar gesproken over waar ik nu sta in het proces en wat mijn uiteindelijke doelen zijn. Deze input zou meegenomen worden in het grote overleg met alle therapeuten, later in de middag. Nu was het tijd voor actie, dus op naar de sporthal.

De meiden vertellen graag over hun belevenissen, dus bij deze…!????

Vandaag hebben Lonneke en ik de eer gehad een dag met Ilse mee te lopen in Heliomare. Dit gaf ons de mogelijkheid te zien én te ervaren hoe leerzaam en intensief een revalidatiedag is. De ochtendgymnastiek ging ons nog redelijk af, maar na de koffie gingen we ‘zelfstandig oefenen’ en had Ilse wat oefeningen op één been voor ons in petto.

Je wéét dat dit zwaar is, maar als je het daadwerkelijk moet doen, ervaar je pas écht hoe moeilijk het is op één been te balanceren.

Hierna tafeltennis, míjn sport. ???? Ilse en ik waren lekker fanatiek, leuk te zien dat dit een sportieve bezigheid is die we in de toekomst samen kunnen oppakken ????. Hierna dachten Lonneke en ik dat we onze pauze wel verdiend hadden, maar Ilse dacht hier anders over: we kregen ‘rolstoel-les’, door Ilse persoonlijk gegeven.

Binnen konden Lonneke en ik ons nog aardig redden, maar toen we naar buiten gingen, kwamen we er achter dat het heel hard werken is in een rolstoel en we alleen weer terug in Heliomare zijn gekomen door af en toe ‘vals te spelen’ en onze voeten te hebben gebruikt om bij te sturen. Na de lunch mochten we de fysiotherapie bijwonen, gegeven door mijn vriendin Irene (daarom dubbel bijzonder hierbij te mogen zijn). Het was een bijzondere en leerzame dag.

Diep respect voor Ilse en haar ‘collega’s’ én de mensen die werken in Heliomare. Mooi om van dichtbij te zien en te ervaren hoe gedreven iedereen (patiënten én personeel) is om er alles uit te halen wat erin zit! Thanks, Ilse!

Mandy

Wat een mooie activiteit vanuit het revalidatiecentrum; een meeloopdag en dan toevallig ook nog op mijn vrije dag! Samen met Mandy hebben wij Ilse vandaag intensief mogen volgen. Wij hebben een paar oefeningen mee mogen doen en dan zoveel mogelijk met één been en geloof mij…Ilse is niet alleen voor zichzelf heel streng, ook voor ons. Even smokkelen werd niet toegestaan ???? Maar ons diepe respect voor Ilse en al het personeel is alleen maar toegenomen! Wat een mooie instelling en zowel Ilse als al het verzorgende personeel werken keihard en met een enorme bevlogenheid, om Ilse zoveel mogelijk zelfredzaam te maken. Prachtig om een dagje mee te maken. Dank jullie wel!

Lonneke

Zie hier een filmpje hoe ik hoop ooit aan een wasbordje te komen!

Foto’s en filmpjes zeggen soms meer dan woorden…ik heb de meiden afgemat ????, maar ze hebben zich er doorheen geslagen hoor! Lonneke & Mandy, bij deze: ????????????

De dames waren de deur nog niet uit of Frank kwam alweer binnen voor het gesprek met de artsen en mijn therapeuten. We gingen de spreekkamer op de afd.2a binnen en iedereen zat al rondom de tafel. Oef…oké…dat komt best intimiderend over, alsof er een hele grote jury tegenover mij zat. Gaan ze mij nu beoordelen? Maar de sfeer was meteen goed en ontspannen. De revalidatiearts nam het woord en vroeg aan mij hoe het nu gaat en waar mijn doelen liggen. Met de wetenschap dat we nog een paar maanden moeten wachten voordat we met de prothese aan de slag kunnen. Het gaat goed met mij en als je weet waar ik vandaag kom en waar ik nu sta, dan ben ik oprecht trots. Wat is er veel gebeurd. Maar ik ben er nog niet. Ik moet nog veel sterker worden, zelfstandig worden op één been en…auto leren rijden. Daarnaast heb ik ook een duidelijk sportief doel voor ogen; op zondag 15/9 de 25 km van de Ride for the Roses???? fietsen op een handbike in Goes. Zo ik had mijn zegje gedaan. Vervolgens vertelden alle therapeuten wat zij de komende periode nog willen doen om mij daarbij te helpen. Lang verhaal kort: we hebben afgesproken dat ik 15 februari naar huis mag, vervolgens poliklinisch 2 of 3 dagen hier kom trainen. Zodra we met de prothese verder kunnen, bekijken we of ik opnieuw opgenomen zal worden of dat we dat traject ook poliklinisch doorlopen. Frank en ik hadden er beiden een goed gevoel bij. So this is the plan! ????????

Na het eten waren we uitgenodigd in de kapel van Heliomare voor de voorvertoning van de VPRO documentaire ‘Stuk’. Deze serie legt bloot wat er gebeurt als het noodlot intens toeslaat.

Het was stil na afloop van deze docu, de woordvoerster van Heliomare sloot deze avond geëmotioneerd af. Prachtig, krachtig en verdrietig.

www.heliomare.nl/stuk

Slaap lekker. ????