‘Pap….!! Kijk die mevrouw heeft één been!’ Duh… alsof hij dat niet zag…????????

Tja mensen reageren als ze mij zien. Kinderen open en eerlijk, volwassen kijken vaak ‘snel’ weg of gunnen me een glimlachje. Verschillende mensen, verschillende reacties, voor mij op verschillende momenten en daardoor ontvang ik ze met verschillende gevoelens. Één ding mag wel gezegd worden, zodra ik in mijn rolstoel zit of hups met mijn krukken, zijn mensen erg gewillig om te helpen of de weg vrij te maken. Vooral toen Lynn en ik wat aanklungelden bij de strandopgang van de World Cup kitesurfing in Pagara. We moesten zelf heel hard lachen toen de wieltjes van de stoel vast kwamen te zitten in het zand. Wat een gedoe.???? Ben uiteindelijk maar gaan ‘lopen’, terwijl Lynn de rolstoel droeg. ???? Mensen zijn over het algemeen hulpvaardig en dat geeft toch een goed gevoel!

Vakanties. Wat hebben wij toch met vakanties? Al 6 jaar gaat onze zomervakantie gepaard met een lach en een traan. Tijdens de zomervakantie in 2014 waren we op Curacao, super relaxed????, waar ik voor het eerst echt wakker werd van botpijn in mijn benen. Overdag had ik nergens last van, maar in de nacht wist ik dat er iets mis was. De pijn was vreselijk en bij thuiskomst bleek mijn onderbuik gevoel te kloppen. Er was iets aan de hand. Waar ik in eerste instantie dacht aan een spieraandoening of ziekte zoals ALS, bleek ik botkanker te hebben. Nooit gedacht, nooit verwacht, wat een tegenslag.????

De zomervakantie van 2015, gingen we naar Turkije waar we verbleven in een all inclusive resort, nadat ik maanden had gerevalideerd, na de eerste zware operatie. Er was een prothese geplaatst en ik had opnieuw leren lopen en fietsen. Deze vakantie was om echt even uit te rusten en bij te komen van de klap. ????????

In 2016 ging het goed en zijn we zonder zorgen naar Ibiza geweest. Alles kon weer, ik was volledig hersteld, heerlijk! ☀️???? In 2017 hoorden we net voordat we een prachtige reis gingen maken naar Tanzania en Zanzibar, dat de kanker terug was en ik na de vakantie weer geopereerd en bestraald moest worden. Ondanks dat gegeven was dit mijn mooiste reis ever! ???????????????????????? Hoe dubbel het ook was, de angst en pijn wonnen het niet van al het moois wat we daar gezien en gedaan hebben.???? Afgelopen zomer 2018 zijn we twee weken naar Kreta geweest.☀️ ✈️ Alhoewel er toen nog niets bekend was, voelde ik aan de pijn tijdens ons verblijf, dat het mis was. Goed mis. Dat bleek tijdens de controle na de vakantie. De kanker was voor de derde keer terug en ik zou mijn been verliezen.???? Nu is het de zomer van 2019 en zijn we in Fuerteventura, ik voor het eerst als invalide vrouw, met één been. Na ruim 10 maanden van revalideren en alle ups & downs. Hoe bizar kan het leven ‘lopen’…

De afgelopen dagen zijn we weer met de huurauto eropuit geweest. Gisteren zijn we naar het zuiden gereden van Fuerteventura en kwamen uit bij Pagara. Een prachtig wit zandstrand waar het Wereld kampioenschap kitesurfen plaatsvond. Leuk en soms spectaculair om naar te kijken, al kwamen we gezandstraald terug… ????

Daarna zijn we doorgereden naar Morro del Jable. Een leuk plaatsje waar we aan het prachtige strand tapas hebben gegeten. Er was een boulevard waar ik met de rolstoel redelijk uit de voeten kon. Eenmaal terug bij Barcelo Castillo Beach Resort, hebben Lynn en ik nog lekker even gezwommen. De drempel om het water in te gaan is al iets lager, oefening baart kunst.????

Vandaag hebben we een stukje door het woestijnachtige binnenland getoerd. Een cortado gedronken in Pagara, geluncht in Giniginamar, om vervolgens neer te strijken op het strand van Antigua.

Morgen kunnen we Sven weer ophalen van de luchthaven, daarna weer lekker genieten met z’n viertjes. ????????☀️