Vanochtend ben ik na het ontbijt gaan douchen. Alleen. Heb zelfs de vloer een beetje droog kunnen dweilen. Lees ‘heel klein beetje’ ???? Vraag me niet hoe, want ik stond behoorlijk wankel op mijn ene been. Daarna heb ik het nieuwe bikinibroekje gepast, dat ik gisteren gekocht heb.

De pijpjes zijn net te kort om dicht te stikken. Jammer, die moet dus retour naar de winkel. Hoe ga ik dat nu oplossen? Als het goed is mag ik komende week zwemmen en moet ik natuurlijk wel in badkleding verschijnen. Ik sta voor de spiegel en word toch weer verdrietig van mijn spiegelbeeld. Jezus mina, wat is er in godsnaam gebeurd. Het is geen nachtmerrie meer, maar de werkelijkheid. Hier moet ik het echt mee doen. .. ????

Ik wilde boven van alles doen, maar als je je beide handen nodig hebt om je staande te houden of met krukken te lopen, kun je niet zoveel. Dan voel je je toch een beetje hulpeloos. Ik heb nog een hoop ‘gewone dingen’ te leren thuis. Wel kroop ik achter de pc om eens terug te kijken op mijn blog. Had ik nog niet eerder gedaan. Jeetje. Heftig. Wat heb ik veel doorstaan. Na het lezen werd het een beetje stil in mij…

In de middag heeft Lynn voorgesteld om een zwembroek van Frank of Sven te lenen. Dus heb ik van alles gepast met verschillende bikini topjes. Ik ben gevallen voor het roze broekie van Sven, hij weet het alleen nog niet. ???? Het wat wijdere broekje verhult mijn ‘stomp’ en litteken een beetje. Ik weet dat ik geen modeshow meer hoef te lopen, maar ik moet mij er wel goed in voelen. We hebben samen mijn tas ingepakt voor de voorlopige laatste week Heliomare.

Frank ging lekker naar de sauna en Lynn heeft de hele middag in de keuken gestaan om heerlijke ‘courgette soep a la Lynn’ te maken en olijvenbrood. We hebben heerlijk gegeten hoor! ????Trots op haar! ❤️

John, Marie en Lynn brachten mij rond zeven uur terug naar Heliomare. We hebben de tas uitgepakt en zijn in de huiskamer wat gaan drinken. Ik zag de sjoelbak liggen en kreeg spontaan zin in een potje sjoelen. Was best grappig. Je wordt er toch een beetje agressief van, de stenen vlogen ons zowat om de oren. ???? Om half negen zaten we voor de buis om niets te missen van ‘De Luizenmoeder’. Tijdens het zitten kreeg ik wel een paar keer een heftige pijnsteek in mijn rechterbeen, fantoompijn dus. Nadat Lynn, Marie en John weer vertrokken waren, ben ik gaan spiegelen (spiegeltherapie). Weet niet of het helpt, maar baat het niet, dan schaadt het niet.

Dit is mijn laatste week in Heliomare, de laatste week van fase twee. Op 26 oktober 2018 kwam ik hier binnen en op 15 februari ga ik hier de deur uit. Fase drie staat voor de deur, poliklinisch revalideren. Dat betekent dat ik twee of drie dagen in de week met de rolstoel-taxi van en naar Heliomare gebracht word om te trainen. (Busje komt zo…) ???? Zodra Dijkstra groen licht geeft voor de prothese, zal ik waarschijnlijk weer opgenomen worden. Dat is fase vier, maar laten we niet te ver vooruit lopen. Uiteraard zal ik de komende tijd blijven bloggen, zodat jullie (mijn trouwe bloglezers) mij kunnen volgen. In elk geval een paar dagen in de week. Zolang ik wat te vertellen heb over mijn revalidatie. Het grootste doel is natuurlijk dat ik hier lopend de deur uitga, maar dat is de volgende uitdaging. Eerst maar even terugkomen in mijn eigen huis en mijn eigen leventje. En genieten van het feit dat ik al zover ben gekomen! ????????

Om mensen die je steeds verdriet doen, is het zonde om te treuren. Investeer liefde in de vrienden die je weer op weten te beuren. Martin Gijzemijter