Voordat er lezers zich ongerust gaan maken of mijn dagelijkse update gewoon missen, weer een blog van mij. ???? Deze week voelt als een soort vakantie, omdat ik alleen maandag en dinsdag naar Heliomare ben geweest om te trainen. De afgelopen dagen was ik vrij en heb ik heerlijk genoten van wat rust en het Nederlandse zonnetje! ☀️

Ik had mij buiten in de tuin genesteld om mijn boek ‘Lucky shot’ uit te lezen. Dit boek gaat over soldaat Marc van de Kuilen die tijdens vuurgevechten met de Taliban wordt geraakt (door eigen vuur) en zijn beide benen moeten missen. Een bijzonder heftig, maar ook krachtig verhaal, wat gek genoeg toch ook lekker weg leest. Zeker een aanrader. Sommige stukken over zijn revalidatie en protheses waren voor mij herkenbaar. Ik merk dat ik af en toe echt op zoek ben naar een stukje ‘herkenning’. Herkenning van alles wat ik de afgelopen tijd heb doorgemaakt, het verlies van mijn been, de revalidatie en het accepteren van het feit dat ik ‘gehandicapt’ ben. Maar ook wat betreft de ziekte zoek ik naar herkenning. De boeken ‘Kut kanker en Leef’ van Bibian Mentel spraken mij daarom ook erg aan. Soms vraag ik mij af of ik de dingen wel goed doe. Aan de ene kant wil ik mijn verhaal nog wel eens bagatelliseren, maar dan doe ik mezelf tekort. Aan de andere kant, wil ik het ook niet zwaarder maken dan het is. ???? Het is heftig, maar het kan altijd erger. Toch? Ik mag tenslotte blij zijn dat ik nog leef. Genoeg over de zware kost, de ietwat luchtige ‘Linda’ heb ik ook weer verslonden. Die lag al een tijdje in de krantenbak te wachten om gelezen te worden. Persoonlijke verhalen en sores lezen van andere mensen is soms ook fijn, gewoon omdat je dan beseft dat jouw leven zo slecht nog niet is. ????

Elke dag loop ik mijn rondjes in de buurt, met mijn prothese aan. Kinderen zitten achterstevoren en ondersteboven op hun fiets als ze mij zien. ????Onbeschaamd staren ze naar me. De hele kleintjes roepen vaak ‘mam, mam…die mevrouw heeft een heel gek been!’ Daar kan ik wel om lachen hoor. ???? Het is en blijft vreemd ook omdat je het niet zo vaak of bijna nooit ziet. Maar het is ook een staaltje kunst, waar ik prima mee kan lopen. Nou ja, niet altijd even goed. ???? Vandaag liep ik met Frank een rondje, met slechts één kruk in mijn hand. Stoer, want dat kan ik wel. Het waaide behoorlijk en ik wilde mijn haren uit mijn gezicht hebben, maar verloor daardoor mijn evenwicht. Ik begon te roepen ‘Frank, Frank…ik val’ en net voordat ik languit ging en mezelf over een struik drapeerde van één van de voortuintjes, viste Frank mij op. Pffff… ????

Van de week struikelde ik ook al over de stofzuiger ????, die in de hal achter de deur stond. Ik wilde er met de prothese overheen stappen, maar dat ging mis omdat de deur niet goed open kon en ik daardoor deels op de trap viel. ???? En boven op de overloop bleef mijn voet op de vloerbedekking hangen en toen viel ik tegen de deurpost aan en brak bijna mijn vingers, omdat ik mezelf wilde opvangen. ????Grrr…balans is (nog) niet mijn sterkste punt, dat mag gezegd worden. ???? Heb ik toch nog iets waar ik aan kan werken de komende tijd! ????

Vanmiddag zijn Frank, Lynn en ik gaan lunchen op het strand van Bloemendaal. De strandopgang was ook hier behoorlijk steil. Met een rotgang ging ik met mijn rolstoel naar beneden en met hulp terug naar boven. ????

Heerlijk zomers! ☀️????

Fijn weekend! ????

Leef met passie, zonder remming, vastberaden, eigenwijs. Geluk is niet je eindbestemming, maar de som van heel je reis. Martin Gijzemijter