Selecteer een pagina

Dag lief been,

Ik mis je zo.

Als ik in de spiegel kijk, mis ik je.

Jouw afwezigheid heeft een groot gat achter gelaten.

Als deel van mij, mis ik je.

Zonder jou voel ik mij een incomplete vrouw.

Bij het opstaan in de ochtend, mis ik je.

Zonder krukken kan ik mijn bed niet eens uit.

Bij het douchen, mis ik je.

Het douchekrukje is onmisbaar geworden.

Bij het aankleden, mis ik je.

Kleding staat echt minder leuk, zonder jou.

Bij de huishoudelijke klusjes, mis ik je.

Omdat ik nooit een hand vrij heb.

Bij het naar buiten gaan, mis ik je.

Ik kan niet meer weg zonder rolstoel, krukken of prothese.

Bij het sporten, mis ik je.

Bewegen vanuit de stoel is lang zo leuk niet.

Als ik een foto van mezelf zie, mis ik je.

Dan denk ik ‘wat is er in godsnaam gebeurd?’

Bij alles wat ik doe, mis ik je.

Ik ben niet in evenwicht en raak snel uit balans.

Als mijn steun en toeverlaat, mis ik je.

Maar ik zal verder moeten en beloof er het beste van te maken.

Omdat alles anders is, mis ik je.

Niets is meer vanzelfsprekend, niets is meer zoals het was.

Ik weet dat ik je soms ondergewaardeerd heb.

Dat ik jouw aanwezigheid voor lief nam.

Dat ik vaak op je gemopperd heb omdat ik je soms lelijk en te dik vond.

Maar weet dat ik elke dag, bijna elke minuut aan je denk.

Dag lief been.

Weet dat ik je enorm mis!

Liefs, jouw Ilse ❤️