Sommige mensen willen een kind, omdat dat leuk is voor de hond. ????

Natuurlijk wist ik waar we aan begonnen toen we besloten een nieuwe pup in huis te halen en dat ik deze (voorlopig) niet uit zou kunnen laten. Toch blijft dat soms best lastig, confronterend en praktisch gezien onhandig. Net als laatst, ik was alleen thuis en meneertje ging voor de deur zitten. Het teken van ‘ik moet plassen en/ of p…’ ???? Heel goed uiteraard, maar er zou nog een uurtje overheen gaan voordat er iemand thuis zou komen. ???? Ik probeerde hem wat af te leiden, maar dat lukte slechts voor korte duur. Ik stond in dubio. Eén ding was duidelijk, Sim moest uit. Oké, even schakelen. ‘Ga ik met de rolstoel naar buiten of op krukken?’ ???? Met de rolstoel ben ik stabieler, maar is te veel gedoe voor een kleine boodschap, dan toch maar op krukken. ‘Gaat Sim aan de lijn of laat ik hem los?‘ ???? Dat was een lastige, een kwestie van uitproberen. Als noodoplossing had ik de achtertuin nog, maar ik kies doorgaans niet voor de makkelijkste weg. ????

Koekjes! Ik moest genoeg koekjes meenemen.

De groenstrook is bij ons aan de overkant en de weg is niet heel druk, maar loslaten durfde ik hem in eerste instantie ook niet. Alles wat beweegt is namelijk leuk en interessant. Sim ging aan de lange lijn, ik opende de voordeur en probeerde hem op commando naast mij te laten lopen. ‘Niet trekken Sim. Alsjeblieft niet trekken‘, zei ik in de hoop dat hij de ernst in mijn stem zou horen. Er kwamen wat wandelaars aanlopen, ik moest dus op mijn hoede zijn. Op één been sta je niet echt stabiel kan ik je vertellen en ik ben met een kleine beweging zo uit balans. Snel ging ik zo goed en kwaad als ik kon op het muurtje van de tuin zitten met een koekje voor Sim zijn neus. Het hielp, hij had bijna (????) geen oog voor de voorbijgangers. Mooi. Eenmaal staand begon hij toch te trekken en ging ik bijna languit. Dit was duidelijk geen slimme keuze.

Het was gelukkig verder rustig op straat, geen mensen, honden of katten meer te zien, daarom durfde ik onze viervoeter los te laten. Voorzichtig staken we over. In het gras deed hij meteen een plasje, waarvoor ik hem uitgebreid beloonde. ‘Goed gedaan!!’ riep ik als een kind zo blij. ???? Ik liet Sim rechts naast mij zitten, keek van links naar rechts en nogmaals naar links voordat ik de straat terug overstak en hem vroeg mij te volgen. Even dacht ik een voordeur te horen van de buren. Oei, als zij leuk op hem gaan reageren, ben ik zijn aandacht kwijt. Ik bleef hem aanspreken met een koekje in mijn hand en onze Sim volgde braaf. Op het moment dat we voor de voordeur stonden was ik blij en opgelucht. Het was ons gelukt!

Wandelen met de rolstoel

‘Gewenning aan de handbike is voorwaarde om straks een rustige Sim er naast te hebben lopen’, appte de hondengedragstherapeute.

Daar ga ik zeker mee aan de slag (als mijn fiets gemaakt is ????), maar nu eerst maar eens gewoon wat oefenen met de rolstoel. Lynn ging mee, zodat ik kon kijken en leren wat voor mij en Sim het beste werkte. We gingen via de poort naar buiten. De rode korte riem is om te trainen, dus maakte ik deze vast aan zijn tuigje. Het was moeilijk om hem naast mij te laten lopen, omdat de poort eigenlijk te smal is voor een rolstoel met een hond ernaast. De architecten hebben in de jaren ’70 sowieso niet goed nagedacht over mogelijke kinderwagens en mensen met een beperking. De hal van deze woningen is namelijk veel te smal, er kan nauwelijks een kinderwagen of rolstoel doorheen en ook de steeg is aan de krappe kant. Goed, we moeten het ermee doen, dus Sim liep afwisselend naast, voor of achter mij, terwijl ik in de gaten hield of ik niet over zijn pootje zou rollen.

In de straat op de stoep kon het echte trainen beginnen.

Vanuit het commando ‘naast‘, waarbij Sim aan mijn rechterwiel komt zitten, gingen we verder met ‘volg‘, waarbij hij rechts van mij de rolstoel moet volgen. Eigenlijk moet ik hem tussendoor veel belonen als hij het goed doet, maar dat is wat lastig, omdat ik geen hand vrij heb om tussendoor een beloning te geven. Dan moet ik eerst stoppen en de stoel op de rem zetten, anders trekt hij mij de straat over bij het zien van een kat of hond. ???? Pas dan kan ik een koekje uit het tasje vissen, wat onder mijn linkerbeen gepropt ligt, om hem te laten weten hoe knap hij wel niet is. Een Labrador werkt graag voor iets lekkers, eigenlijk voor alles wat eetbaar is en is daarom zeer geschikt als hulphond. Nu hoeft hij van mij niet de was te doen hoor, maar het zou fijn zijn als hij mij buiten tot steun kan zijn. ????

Het is allemaal wat complexer nu, maar we zullen met de tijd onze draai vast wel vinden. Het is in elk geval leuk hiermee bezig te zijn. Elke dag een klein stapje vooruit! Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Van huishond naar hulphond! Misschien is het handig om een hulphondenhesje aan te schaffen, zodat mensen weten dat ze de hond, hoe lief ook, niet mogen benaderen als hij naast mijn rolstoel loopt. ????????????‍???? En ook niet als ik op krukken of met Leggy buiten met hem ben. Mocht je mij tegenkomen en ben ik alleen met Sim, geef hem dan vooral geen aandacht. Voor mij wel zo veilig. Wil je een klein stukje van onze oefening zien? Bekijk dan hier een kort filmpje.

Spreuk van de dag

Je gedachten zijn de zaden,
in de tuin van je bestaan.
Blijf je door het onkruid waden,
of leg je zelf de bloemen aan? ????