Collega Maria kwam mij ophalen om samen naar Brouwerskolkje Exclusief te gaan, waar mijn afscheidslunch van de Rabobank zou zijn. Ik had een leuk jurkje uit de kast getrokken en mijn prothese aangedaan. Ondanks het dubbele gevoel, keek ik er ook naar uit. We reden naar Overveen en parkeerde de auto voor de deur van het terras van het restaurant. Prachtig gelegen aan de rand van het bos. Annelies arriveerde tegelijk met ons en samen liepen we naar binnen. We dronken een kopje thee terwijl wij aan de bar op de andere collega’s wachtten. Joyce, Daisy, Nico, André, Carla en Irene kwamen van het werk en moesten eerst even ‘onthaasten’ en namen ook een drankje aan de bar. Daarna mochten we aan tafel. Het zag er allemaal heel goed verzorgd uit. We kregen water en natuurlijk een glaasje wijn aangeboden. ???? Bij een afscheid hoort een afscheidswoordje en dat heb ik dan ook (zoals je van mij kunt verwachten ????) voor het eten voorgelezen. Nu had ik best grote lettertype gebruikt, maar mijn leesbrilletje bleek geen overbodige luxe. ???? Ik heb mijn best gedaan om 20 jaar te vangen in een korte speech. Vele herinneringen zijn de afgelopen week voorbij gekomen, het was een mooie tijd. Dat zeker! We proostten op het leven zoals we dat in Spanje altijd deden. Arriba, abajo, al centro y pa’dentro. Salud! ???? Daarna kreeg ik een cadeautje.???? Een doosje bonbons en een prachtige ketting ???? van ZinZi, die past bij de armband en oorbellen die ik gisteren op de bank gekregen had. Zo blij mee! ???? Daarna genoten we van een heerlijke uitgebreide 3-gangen lunch. Tja en toen moest ik naar het toilet, met mijn prothese… ???? Maria liep met me mee om te helpen. Gelukkig hadden we het restaurant bijna voor onszelf en kon ik in het toilet, zonder dat er iemand binnenviel en zich een hoedje zou schrikken ????, mijn been afdoen. Maria hield ‘Leggy’ vast, terwijl ik snel naar de wc ging. Daarna deed ik mijn been weer aan en kon ik netjes teruglopen naar de tafel. Irene had ook nog een persoonlijk woordje dat ze met een lach en een traan voorlas. Het was mooi en emotioneel, maar dat mag op een dag als deze. Ik kreeg een zakje met drie kristallen ‘de Gouden Driehoek’. De bekende Gouden Driehoek bestaat uit Amethist, Bergkristal en Rozenkwarts. De combinatie is erg krachtig en zorgt onder andere voor rust, balans en harmonie.✨

Na het eten dronken we nog een kopje koffie. Voordat iedereen weer verder ging, moest er natuurlijk een foto gemaakt worden voor dit blog. Het was een super leuke, lekkere, gezellige en bijzondere middag.

Afscheid nemen is geen doei of dag, maar tot ziens met een glimlach.????Mijn speech wil ik graag met jullie delen, zij het ietwat aangepast, omdat de zakelijke en persoonlijke details natuurlijk alleen voor intimi bestemd zijn.

Dag Rabobank ????????

Nooit verwacht dat ik op deze manier en in deze hoedanigheid de bank zou verlaten.

Met ingang van 1 december is mijn dienstverband beëindigd en neem ik officieel afscheid van de Rabobank.

En laten we eerlijk zijn, dit was in eerste instantie niet mijn keuze.

Mijn ziekte en de reorganisatie vielen samen en dat pakte voor mij niet gunstig uit.

Op het kwetsbaarste moment in mijn leven werd ik boventallig.

De manier waarop heeft mij en mijn gezin pijn en verdriet gedaan.

Ik was mijn been en nu ook nog mijn baan kwijt.

Dat was heftig, maar ik heb na een aantal warme gesprekken binnen de bank, het inmiddels een plekje kunnen geven.

Het is goed zo.

Op 19 april 1999 werd ik aangenomen bij Rabobank Santpoort-Spaarndam als coördinator van de afdeling Reizen.

Samen met het reisteam hebben we heel wat klantjes een zorgeloze vakantie bezorgd.

Helaas werd de reisafdeling in 2003 door de Rabobank verkocht aan Globe Reisbureau, het was geen core business en niet rendabel genoeg.

Dat was erg spijtig voor ons als reisbureaumedewerker en al onze vaste klanten.

We hebben zelfs overwogen om ons eigen reisbureau te starten tegenover het pand op de Hagelingerweg.

Goed, dat idee hebben we laten varen, maar ik was zeker geen financieel adviseur en de ambitie om dat te worden had ik ook niet.

Er kwam een plekje vrij op de afdeling PR & Communicatie.

Deze rol was op mijn lijf geschreven.

Ervaring had ik opgedaan in het buitenland als reisleidster, waar ik dagelijks voor grote groepen mocht staan.

In die tijd waren ‘personeelszaken en directiesecretariaat’ onderdeel van ons team.

Het was een mooie tijd, waar collega’s vrienden werden.

Een andere tijd brak aan toen er gefuseerd moest worden met Rabobank IJmuiden.

Bijna was ik boventallig, maar ik wist binnen te blijven in de rol van ‘Actiecoördinator’.

Mijn standplaats aan de Hagelingerweg in Santpoort werd verruild voor de Dokweg in IJmuiden en wij werden Rabobank Velsen en Omstreken.

Mijn rol viel in eerste instantie onder de directeur Particulieren.

Daarna werd mijn functie onderdeel van de afdeling Marketing, Communicatie & Coöperatie.

Ik was weer terug op het nest waar ik wilde zijn en mijn functienaam werd aangepast.

In 2014 werd Rabobank IJmond geboren door de fusie van Rabobank Velsen en Omstreken met Rabobank IJmond Noord.

Het team Marketing & Communicatie werd gehalveerd en dat was een hectische tijd.

Ik mocht blijven, daar was ik natuurlijk super blij om.

We moesten meer doen met minder mensen, creatief omgaan met tijd en geld.

Maar in september 2014 werd er voor het eerst een tumor in mijn heup ontdekt, het bleek kanker.

Eind van dat jaar ben ik geopereerd en is mijn heup vervangen door titanium.

Het werk moest wijken voor behandelingen, herstel, revalidatie en re-integratie.

Een zeer zware tijd volgde, maar vooral door de steun van mijn gezin, familie, vrienden en jullie collega’s lukte het mij te herstellen.

Na mijn revalidatietraject in 2015 pakte ik mijn werk in 2016 weer voor 100% op.

Heerlijk om weer gewoon onderdeel te zijn van de maatschappij.

Net voor onze zomervakantie naar Tanzania in 2017 kreeg ik de tweede klap en hoorde ik dat de ziekte terug was.

Een zware operatie volgde met aansluitend een 10-tal bestralingen in het AVL.

Een naaste collega was ook ziek en we hadden die tijd veel steun aan elkaar.

Ook kregen we elke week een klein opstekertje van onze collega’s. Dat deed ons goed.

Wederom knokte ik mij er bovenop en hervatte uiteindelijk mijn werk tot 50%.

Helaas werd eind augustus 2018 voor de derde keer een tumor in mijn bekken ontdekt.

De kanker was terug of niet weg geweest. K*tkanker.

Na een heftige maand letterlijk afscheid nemen van mijn been, volgde op 1 oktober 2018 het onvermijdelijke, de amputatie van mijn rechterbeen, heup en bekken.

Het was heftig en heel verdrietig.

Ik heb het afgelopen jaar keihard gewerkt aan mijn herstel. En doe dat nog steeds.

Gisteren was ik na ruim één jaar weer even op kantoor aan de Zadelmakerstraat.

En het voelde goed. Ik ben blij dat ik die drempel genomen heb en verschillende collega’s heb gezien en gesproken.

Ik heb een tijd gekend dat ik letterlijk buikpijn kreeg als ik met de invalide bus langs het pand van de Rabobank reed.

Zelfs als ik activiteiten op Social Media voorbij zag komen, raakte me dat.

Het was mijn werk…

Maar nu sta ik hier, samen met jullie en wil ik proosten op het leven.

Het leven wat mij zo dierbaar is, ook nu.

Mijn been komt nooit meer terug, dat moge duidelijk zijn.

Vanaf nu ga ik verder als Ilse2.0.

Ik ben meerdere keren gevallen.

Maar ben door mijn W-Ilse-kracht ook weer opgestaan.

Nu pas realiseer ik me dat ik met mijn handicap verder moet en dat is een behoorlijke uitdaging.

Dat gaat gepaard met de nodige ups & downs.

Ik ben zoekende naar zingeving, een nieuwe invulling van mijn leven.

Het hoofdstuk ‘Rabobank’ sluit ik hiermee af en ik hoop nog vele mooie nieuwe hoofdstukken te mogen schrijven.

Ik kijk terug op de fijne samenwerking met alle lieve collega’s.

Met een glimlach op mijn gezicht denk ik terug aan de vele mooie events die we georganiseerd hebben.

De Rabobank Fietsdag, de Lenteborrel, de RaboWeek, uitjes van de PV, medewerkersbijeenkomsten, commissievergaderingen van de ledenraad en alle sponsor- en donatie activiteiten.

Ik ga met behulp van een personal coach mezelf verder ontwikkelen als ervaringsdeskundige en motivatie spreker. Wellicht voor het KWF, het Inloophuis of Heliomare.

Het schrijven van mijn blog is mijn uitlaatklep, dat zal ik zeker blijven doen. Misschien iets minder frequent, maar dat zal de tijd leren.

Een cursus creatief schrijven staat ook nog op mijn verlanglijstje.

Eén ding heb ik zeker geleerd; Je bent sterker dan je denkt. Ook jij.

Mijn prioriteit ligt bij mijn gezondheid, balans vinden en te genieten van de dagelijkse dingen.

Ik troost mezelf op de mindere dagen, wetende dat het altijd erger kan.

Maar ik kan en doe het niet alleen, ik ben rijk met de vele lieve mensen om mij heen.

Zonder hun steun en luisterend oor, zou ik nooit zover gekomen zijn.

Mijn tip: Doe iedere dag vooral dingen waar je je écht goed bij voelt en waar je energie van krijgt.

Want van de ene op de andere dag kan je leven totaal anders zijn.

Dus carpe diem – pluk de dag!

Bij deze sluit ik voor nu het boek Rabobank en pink ik een klein traantje weg. ????

Liefs, Ilse ????