‘Mam, kun je even komen? Ik heb een gat in mijn hoofd en heb eigenlijk een afspraak om mijn catcherspak naar Kinheim te brengen’.????

Ik schrok me rot toen Sven belde en mij vertelde dat hij zijn hoofd zo hard gestoten had, dat het bloed eruit gutste. Precies de dag voor vertrek naar Noorwegen, zorgde meneer nog even voor de nodige commotie. ‘Gaat het wel? Moet je naar de dokter?’ vroeg ik als bezorgde moeder. Nee, dat was volgens hem niet nodig, met een natte koude doek probeerden ze het bloeden te stelpen en de pijn te dempen, maar wat praktische hulp kon hij wel gebruiken. ‘Oké, ik ben niet heel snel, maar kom eraan!’

‘Uw protheseknie is aan onderhoud toe. Hij kan zonder beperkingen worden gebruikt. Neem contact op met uw orthopedisch instrumentmaker’, gaf de Ottobock app aan.

Nou, de instrumentmaker was mij voor, want hij appte zelf al toen we in Italië zaten, dat mijn knie toe was aan een servicebeurt. We maakten een afspraak voor na de vakantie en dat was dus vandaag. Goeie timing, zo na een gebroken nacht en het uitzwaaien van Sven, maar goed. De wekker ging voor de tweede keer en nu om half acht, ik had net drie uurtjes geslapen. ???? Vermoeid stond ik op, sprong onder de douche, dronk een kop koffie, at een bakje muesli en stapte in de auto. Frank had Leggy en de rolstoel al achterin gezet, wat erg fijn was, want dat scheelde mij een hoop gedoe. Aangekomen in Wijk aan zee, parkeerde ik de auto voor de deur van Livit en huppelde naar binnen.

Terwijl ik een kopje koffie kreeg aangeboden vroeg Cor of het oké was dat er een assistent revalidatie arts zou meekijken, omdat deze arts in opleiding nog niet eerder een patiënt met een hemipelvectomie had gezien. Natuurlijk stond ik daar voor open, dus even later kwam de jongeman de praktijkruimte binnenlopen. We hebben uitgebreid gesproken over de aandoening, het revalidatietraject en de prothese. Ondertussen liet ik de prothesemaker zien waar het korset niet goed aansloot, zodat hij meteen wat aanpassingen kon doorvoeren. In de tijd dat hij de knie zou vervangen voor een tijdelijke serviceknie, kon ik mooi naar mijn tweede afspraak met de ergotherapeut van Heliomare.

BerkelBike; een driewieler waarbij de aandrijving geschiedt met zowel armen als benen. Een combinatie dus van een handbike en een driewielige ligfiets.

Met de rolstoel nam ik de lift naar de begane grond, vervolgens rolde ik de gangen door richting de sporthal. Het was best vreemd om na zo’n lange tijd terug te zijn, maar het voelde ook vertrouwd. Onderweg en in de hal kwam ik een paar van mijn oude therapeuten tegen. Het was super leuk om kort even bij te praten. Mijn ergotherapeut had mij uitgenodigd voor een testrit met de ‘BerkelBike‘ en omdat ik het leuk vind om van alles uit te proberen, hadden we een afspraak gemaakt met de leverancier. In de sporthal werd er hard gewerkt door revalidanten, zoals ik in mijn tijd dat ook gedaan heb; ochtendgym, tennisles en boogschieten, maar geen spoor van de therapeut of de driewieler. Terug naar start dus.

In de centrale hal trof ik mijn afspraak en samen gingen we het parkeerterrein op, waar we de bus van BerkelBike zagen staan. Een andere dame ook met één been was al aan het testen. Zij mist net als ik haar rechterbeen (kunnen we weer geen schoenen uitwisselen ????), komt ook uit Haarlem en was net als ik gekleed in zwart/wit. In alle opzichten matching dus. ???? Gek eigenlijk, dat ik haar nooit eerder gezien heb. Het is net alsof je in een spiegel kijkt, omdat zij precies hetzelfde beweegt als ik. Confronterend ook, dat gold trouwens ook voor haar. Ondanks dat zij een zeer ervaren eenbenige is, kende ze weinig lotgenoten, dus voor haar was het eveneens fijn een soortgenoot te zien.

Trainen met de BerkelBike maakt je weer mobiel en zorgt ervoor dat je het lichaam fit en in conditie kunt houden.

Nieuwsgierig hoe dat fietsen met armen en één been eruit ziet?

Spreuk van de dag

Wanneer je alles probeert te controleren,
geniet je nergens van.
Relax, haal diep adem en laat los.
Leef in het moment.
thedailyquotesnl