Voor mams was het een feestje dat wij drietjes bij haar waren.

Terwijl ik zondag bij zus aan de thee zat, kwam broer spontaan langs. Wat een leuke verrassing en goede timing, zo precies voor de lunch. Alsof hij het rook. ???? We hebben gezellig getafeld en bespraken de mogelijkheden om samen met mams erop uit te gaan. Maar ja, die stomme Covid-19 maakte het ingewikkeld. Vanwege de Coronamaatregelen mogen er maar twee bezoekers per bewoner per dag op visite. Omdat Manja dichtbij het verpleeghuis woont en mams al vaak ziet, besloten we in eerste instantie dat Jorn en ik naar binnen zouden gaan om mams op te halen. De plannen wijzigden later, omdat broer meteen na de wandeling naar huis wilde, terwijl ik altijd nog een bakkie met mams en Manja in haar kamer drink, maar dan zouden er dus drie bezoekers zijn en dat mag dan weer niet. Pfff… niet leuk. ????

Misschien niet helemaal conform de regels, maar we zijn al te lang niet meer met z’n drietjes bij ons mam geweest.

Uiteindelijk zou Jorn buiten wachten en gingen Manja en ik, voorzien van een mondkapje, naar binnen, desinfecteerden onze handen en registreerden ons bij de gastvrouw. Bij de huiskamer zagen we mams, die deze keer snel naar ons toe kwam lopen. Ze wees naar mijn gezicht en vroeg verbaasd ‘wat heb jij gedaan?‘. Hoe leg je je demente moeder uit dat dit het ‘nieuwe normaal’ is? Dat wij haar willen beschermen om niet ‘verkouden’ te worden of de ‘griep’ te krijgen. Ze vond het deze keer maar gek, terwijl ze het soms ook gewoon niet ziet. Op haar kamer kleedden we haar warm aan, want het is een enorme koukleum. Een fleece vest over haar trui, een dikke winterjas en handschoenen. ‘Kom mam, we gaan een frisse neus halen!‘ Buiten op de parkeerplaats haalden we de rolstoel uit de auto en deed ik mijn prothese aan. Mams keek het gelaten aan.

Het klinkt misschien of dat allemaal binnen twee minuten gebeurd is, maar nee, dat is het niet. Eerst hadden we ruzie met de rolstoellift, toen met de rugleuning van de stoel en daarna met Leggy. Het zweet stond alweer op mijn voorhoofd en toen moesten we nog vertrekken. Jorn stond verderop wortel te schieten, haha.???? Mijn moeder zei dat zij best in ‘die stoel’ wilde zitten. Grappig, want normaal gesproken doet ze dat niet zomaar hoor. Meestal zegt ze dat ze prima kan lopen en het maar een gek karretje vindt. Nu ging ze op eigen initiatief zitten en legde Manja een deken over haar benen. Lekker warm. Eindelijk waren we klaar en konden we gaan lopen. Jorn stond bij de bushalte op ons te wachten. ‘Mam, kijk eens wie daar staat!‘ Eerst zag ze het niet, maar ineens zei ze, ‘Hé, dat is Jorn. Wat een feestje dat jullie hier nu alle drie zijn!’, zei ze helder. Oh, deze woorden waren voor ons echt een cadeautje. ???? Een dag met een gouden randje! Zie hier de beelden van de familie ‘Zonnebloem’. ????????

Hondentraining

Een hond die luistert? Altijd, overal!

Dat staat op de website van onze hondenschool Kyno Connect. Nou dat belooft wat! Gisteren had Sven de eerste puppytraining met Sim. Doel van deze cursus is het verkrijgen van een sociale, stabiele en gehoorzame hond die zich zowel in de thuissituatie als daarbuiten goed weet te gedragen, geen hinder voor andere mensen en dieren veroorzaakt en zich prettig voelt in deze wereld. Top toch, dat willen wij ook! Vanwege de Corona is er maar één begeleider per hond toegestaan, maar omdat ik mij afvroeg hoe snel ik moet starten met trainen naast de rolstoel, besloot ik even te bellen. De trainster die wij vroeger met Body hadden, nam op. Ik vertelde kort dat Sven die avond met Sim naar de training zou komen en dat ik een vraag had, omdat mijn persoonlijke situatie veranderd was.

‘Ik zit in een rolstoel omdat mijn been is geamputeerd (ik hoorde haar schrikken ‘oh jee’ ????) en nu vroeg ik mij af of het handig is als ik mee kom naar de hondentraining.’

Uiteraard was ik van harte welkom, voor deze situatie zou ze een uitzondering maken en mochten wij met z’n tweetjes komen. Het is belangrijk dat Sim die rolstoel gaat omarmen. Nou ja, bij wijze van spreken dan hè?! ???? Toen ik opgehangen had, besefte ik mij dat het best een gek telefoontje voor haar moet zijn geweest. Iemand die je kent vanuit het verleden, die in één zin vertelt dat ze invalide is geworden en of ze welkom is bij de training. Ze kreeg geen kans om het nieuws te verwerken. Later die avond vertelde haar collega die onze groep traint, dat ze best even in shock was, wat natuurlijk heel begrijpelijk is. Sorry! ????

Aangekomen in Assendelft parkeerde Sven de auto voor de poort van de Hondenschool, zodat ik uit kon stappen en hij de rolstoel uit de auto kon halen. Het was pikdonker en omdat we aan een autoweg in de zachte berm stonden, was het lastig voor mij om door de modderige grasstrook naar het achterportier te springen, waar mijn krukken op de achterbank lagen. Toen ik al mijn hulpmiddelen had, reed Sven met Sim terug naar de parkeerplaats, naast het weiland verderop. Ik rolde het terrein op en maakte alvast kennis met de instructeur. Toen alle honden met baasjes aanwezig waren, werden we welkom geheten en volgde een voorstelrondje. Ondanks dat we buiten stonden, op minimaal twee meter van elkaar, moesten we toch een mondkapje op. Misschien lichtelijk overdreven, maar ja, regels zijn regels. De training begon met een aandachtoefening.

Een hond heeft een baas, een kat heeft personeel. ????

Van de vijf honden waren er twee labjes. Onze Sim en een klein bruin mannetje. Grappig om te zien dat de verschillende honden zo anders in karakter zijn. Waar de één heel bang is voor alles en iedereen, lopen de heren Labradors voorop. Sim is niet bang voor een hek, een vliegtuig dat overvliegt, een schaduw, ijskoude stenen of geblaf van een medecursist. Nee hoor, hij vond het allemaal leuk en voerde de opdrachten stuk voor stuk prima uit. Nu thuis nog.???? Na een uur waren wij verkleumd en de viervoeters uitgeput. Tijd om te gaan! Natuurlijk had ik jullie graag een filmpje getoond, maar onze Sim is zwart, buiten was het donker, dus die is mislukt. ????

NL Leert Door – ik ook!

Niet alleen Sim zit op cursus, ik ook! Mariska Eijsten die mijn website gemaakt heeft, attendeerde mij erop dat er gratis online cursussen werden aangeboden door NL Leert Door. Dit is een door de overheid gesubsidieerd leerprogramma om Nederlanders te helpen in hun persoonlijke ontwikkeling. HOBP is partner in dit programma. Dat liet ik mij geen tweede keer zeggen, dus heb ik mij direct aangemeld. Inmiddels heb ik toegang tot de leermiddelen en kan ik van start met de cursus Blogs en columns schrijven. Ik ben benieuwd of ik goed bezig ben en sta open voor tips en trics. Deelname is geheel gratis en het aanbod van cursussen is reuze. Wellicht ook voor jou de moeite waard dit eens te bekijken? ????

Spreuk van de dag

Never stop learning, because life never stops teaching. ✨