‘Iedereen weet wat hij doet, een gedeelte weet hoe ze het doen, maar weinigen weten waarom ze het doen.’ Simon Sinek

Samen met coach Eveline zijn we vandaag, in de tweede sessie, aan de slag gegaan met mijn ‘Golden Circle’. Dit om meer inzicht te krijgen in mijn eigen profiel. Wat drijft mij en welke bezigheden geven mij veel energie. Evelien had een flip-over meegenomen en haalde verschillende kleuren stiften uit haar tas en tekende drie cirkels. In deze cirkels schreef ze de woorden: why, how en what.

Why: Wat is je doelstelling is, je drijfveer, waar geloof je in? Waarom kom je elke ochtend je bed voor uit?

How: Wat is je onderscheidend vermogen, wat maakt jou, jij.

What: Dit is het resultaat en is de uitkomst van het ‘waarom’, ofwel het bewijs.

We hebben bekeken welke waarden een belangrijke rol hebben gespeeld (en spelen) in mijn leven. Sommige al van jongs af aan en andere die er recenter zijn bijgekomen. Hiervoor heb ik verschillende mensen die mij goed kennen feedback gevraagd op een aantal vragen: Wat vind je mijn grootste talent of wat waardeer je aan mij? Wat is volgens jou mijn valkuil? Wat zou je mij gunnen in mijn werk en leven? Eerst hebben we de cirkel van het ’how’ gevuld, wie is Ilse en wat vind ik belangrijk. Vervolgens hebben we verschillende punten uit mijn levensloop in de buitenste cirkel gezet, privé en ook werkgerelateerde gebeurtenissen. De Laatste cirkel die werd gevuld was de kleinste, why. Wat is mijn doel, wat heb ik te brengen? Ik wil van betekenis zijn, mensen helpen. Als hostess deed ik dat door de gasten een mooie vakantie te bezorgen en te helpen waar nodig. Nu wil ik mijn ervaring en kennis delen om mensen te inspireren. Misschien kan ik mensen ‘op weg’ helpen, een positief duwtje in de rug geven, laten zien dat je met wilskracht ver kan komen, dat er zelfs achter het dikste wolkendek de zon schijnt. Het was weer heel interessant en leuk om gaande weg meer inzicht te krijgen in mezelf. Natuurlijk hoort bij zo’n traject ook huiswerk en geloof het of niet…dat vind ik hartstikke leuk!????Marie en ik zaten af te wachten of buienradar een goede voorspelling had gedaan. We wilden graag op de fiets naar het winkelcentrum de Cronje. Rond twee uur durfden we het aan. Het regende niet hard, maar we probeerden tussen de druppels door te fietsen. Shoeby was de eerste winkel die we binnen gingen. Inmiddels weet ik hoe ik daar de hoge drempel moet nemen, zonder uit mijn stoel te stuiteren. Fijn als je een personal shopper meeneemt zoals Marie, die in de kledingrekken alles zichtbaar maakte voor mij, terwijl ik langzaam langs de schappen rolde. Ideaal. Met een stapel jurkjes en broeken gingen we richting de paskamer. Passen met mijn prothese aan, zittend in een rolstoel, in een te kleine kleedkamer is niet handig. Broeken pas ik sowieso niet, te veel gedoe. Binnen no-time stond het zweet op me voorhoofd. ???? Gelukkig hielp Marie mij met het aan- en uitkleden, kregen we een kopje koffie aangeboden en hielp de verkoopster met wat advies. Een nieuwe broek kopen met twee pijpen waarvan ik er één af moet knippen blijft een dingetje. Hoe mooi is het dan om een broek voor de halve prijs te scoren. ???? Uiteindelijk ging ik met twee tuniekjes en twee broeken de deur uit. Marie met één muts, verschil moet er wezen. ???? We namen nog een kijkje bij Didi, maar omdat Marie de verkoopster niet erg sympathiek vond ???? zijn we snel de winkel uitgegaan. Bij IciParis heb ik nog een lippenstiftje gekocht, toen waren we klaar en gingen we terug naar de fiets. Marie vroeg ’zullen we die schoenenwinkel nog even doen, als laatste?’ Ikzelf had geen schoenen op mijn boodschappenlijstje staan, maar we gingen de winkel even binnen om te kijken. Al vrij snel zag ik toch een leuke sneaker staan. We wilden de verkoopster vragen ons te helpen, maar zij was druk aan het telefoneren. ???? De rechter schoen had ik vast, maar om meteen mijn prothese voet in rechterschoen te proppen, zonder te weten of deze schoen überhaupt goed en comfortabel zit, was niet handig. Ik wilde natuurlijk eerst links proberen en dan pas de moeite nemen om de schoenen aan de rechter voet te doen. Gelukkig, de verkoopster had de telefoon neergelegd en kwam ons helpen. We vroegen of ze de linker schoen voor mij wilde halen. Ja, dat ging ze doen. Mooi! Vervolgens ging de telefoon weer en nam de verkoopster toch weer op. Zo irritant… ???? Wij bleven braaf en geduldig wachten en toen zij eenmaal uit getelefoneerd was, kwam ze met 1000 excuses. Problemen thuis met de kinderen, je kent het wel… Ik paste de linkerschoen, ging staan en na een kleine twijfel, vond ik ze ook echt mooi. Ik ging weer in de rolstoel zitten, gooide mijn prothesevoet de lucht in, zodat Marie met enige moeite de schoen aan mijn rechtervoet kon schuiven. Het zag er hilarisch uit. ???? De winkelmedewerkster was erg onder de indruk van Leggy en zelfs tot tranen geroerd, toen ik de schoenen aan had en door de winkel liep. ‘Ik vind je een stoer wijf’ zei ze. Ze wilde me zelfs een knuffel geven, heel lief, maar dat ging me iets te ver. ???? De schoen(en) zaten als gegoten en ik besloot ze mee naar huis te nemen. Omdat de verkoopster graag iets extra’s voor me wilde doen, kreeg ik er een schoenlepel bij, zodat ik de schoen makkelijker aan mijn prothesevoet zou kunnen krijgen. Zo schattig! Laten we zeggen dat dit een vruchtbare shopmiddag was! ????

Spreuk van de dag ????

Begin! Alleen dan kan het onmogelijke mogelijk worden.✨