Mijn slaapkamer ziet eruit alsof mijn kledingkast heel hard geniest heeft. ????

Ik had me al voorgenomen om tijdens het stormachtige weekend met Dudley en Eunice binnen te blijven. Dat heb ik dus ook braaf gedaan, drie dagen lang. En ja, ik moest er echt aan geloven, want ik had het beloofd. Mijn kledingkast was hard aan een opruimbeurt toe, zo na al de laatste sales van Geisha. Al mijn kledingrekken gingen volledig leeg, om deze vervolgens toch weer helemaal vol te hangen. ???? Nee, ik ben geen kei in weggooien. Dat vind ik zonde. De kledingstukken zijn niet versleten, maar ze hangen al jaren nutteloos te hangen en ik draag de meeste items nauwelijks of niet meer. Ik kwam zelfs nog een mantelpakje en een dames pak uit het Rabo tijdperk tegen, maar dat kan echt niet meer. Dat is zóóó 2018. Alle rokjes, blouses en jasjes heb ik voor de zekerheid nog even gepast. Een paar items kon ik houden, maar hoe enthousiast ik het ook probeerde, het merendeel zat toch net even iets te strak bij mijn gespierde armen. Oké, eerlijk, niet alleen bij mijn armen. Niet verder vertellen hoor! Confronterend. Zucht. ????

Zullen we de rest van het ‘stormalfabet’ gewoon overslaan en doorgaan naar de z van zomer? #Darum

En dan denk je dat de storm wel gekeerd is, maar nee hoor, komt Franklin nog even om de hoek kijken. Wat verlang ik naar rustig weer. Gewoon. Droog. Mooi zonnetje. Hooguit een klein briesje. Bij voorkeur een graadje of twintig. Maar nee, ik moet het doen met de foto’s van mijn (digitale) vrienden op Insta en Facebook, die of ergens in een zonnig oord aan het zwembad liggen of op de latten staan in de stralende zon en witte sneeuw. Jaloersmakend!

Wegwijzer

Change of plans.

Zoals je weet, ben ik aantal weken geleden een dagje naar Purmerend geweest om een interview en wat filmpjes op te nemen voor de Wegwijzer bij kanker. Het was voor mij een te intensieve dag en omdat het plan voor de opnamen niet helemaal helder was, kwamen we niet tot het gewenste resultaat. We zouden het zien als een goede generale repetitie en op een later tijdstip overdoen, maar de plannen zijn inmiddels gewijzigd. Voor de korte video’s worden er acteurs ingevlogen, omdat ervaring in deze toch beter is. Het platform is een pilot wat later groots uitgerold zou kunnen worden en moet er meteen strak en professioneel uit zien. Helemaal prima natuurlijk, want zij doen het waarschijnlijk met twee vingers in hun neus. Nu hoef ik me gelukkig geen zorgen meer te maken over de hoeveelheid takes, wel de scripts. En, je hebt tenslotte maar één kans voor een eerste indruk dus die moet meteen goed zijn. De interviews die op de site komen, hebben een nieuw format gekregen en daarom gaan we ook deze opnieuw opnemen. Ach joh, zo blijf ik van de straat en word ik lekker bezig gehouden! ????

Pssst… ????

Spreken is zilver, zwijgen is goud

• er het zwijgen toe doen
• horen zien en zwijgen
• iemand het zwijgen opleggen
• kinderen die zwijgen zullen ook nooit wat krijgen
• in zeven talen zwijgen

‘Ik ben onder de indruk van de manier waarop je over alles schrijft en hoe je in het leven staat.’

Dit prachtige compliment kreeg ik via mail binnen van een onbekende afzender, die bezig was met research voor een bepaald project. Lekker vaag. Er werden wat berichtjes over en weer gestuurd, wat leidde tot een telefonische afspraak vandaag. Iets na tienen zag ik mijn telefoon, die altijd op trillen staat, over de tafel kruipen. Een oproep. Mijn geluid staat altijd uit. Als ik niet opneem, dan weet je nu dat ik je niet hoor. Het is niets persoonlijks, haha. Een fijne kennismaking en leuk gesprek met een enthousiaste dame volgde. Maar ja, soms komen er leuke en nieuwe ideeën op mijn pad, waar ik eigenlijk niets over mag zeggen of schrijven. Geheimhoudingsplicht. Omdat het concept nog in ontwikkeling is of het in de kinderschoenen staat. Lastig voor een open boek zoals ik. Dus ja, ik kan nu alleen maar vertellen dat ik een mooi positief gesprek heb gehad, waar ik blij van werd en energie van kreeg. En dat ik daar op een later moment wellicht meer over kan en mag vertellen. Maar misschien ook niet. Daar zal je het voorlopig mee moeten doen, sorry. ????

Onderzoekt eer gij communiceert.

Tussen twee afspraken door had ik een klein uurtje om bij te komen en te lunchen. Nu was het tijd voor de volgende date, geïnitieerd door het bedrijf Onder Anderen. Een ZOOM-meeting met een medewerker van het marktonderzoekbureau Ruigrok. Zij betrekken (inclusieve) doelgroepen van communicatiecampagnes bij de ontwikkeling ervan, onder het motto: Onderzoekt eer gij communiceert. Heel goed! Het thema van dit online interview was de Digitale Bron Identiteit en zou maximaal één uur duren. En ook hier geldt dat ik niet alles mag delen. ???? Globaal gingen de vragen over hoe je omgaat met je identiteit in de digitale wereld. We moeten desgevraagd overal een identiteitskaart, rijbewijs of paspoort kunnen laten zien, maar digitaal is die stap nog niet gemaakt. Hun doel is om beter te begrijpen wat men belangrijk vindt bij het geven van persoonlijke gegevens en hoe men dat het liefst zou doen.

Kun je een uur lullen over digitale bronidentiteit? Yep, dat kan! Geen idee hoe, maar we hebben echt zestig minuten vol gekletst. Ik kreeg vragen, stellingen en verschillende instructies voorgelegd, waar ik wat van mocht vinden. Eerlijk gezegd was ik wel blij dat het klaar was, want mijn hoofd begon te bonzen. Snel nam ik een paracetamolletje, pakte mijn boeltje bij elkaar en vertrok richting Santpoort voor de laatste afspraak van deze dag, een communicatie bespreking bij het Inloophuis.

Als ik hoofdpijn heb, neem ik 2 paracetamol en blijf dan uit de buurt van kinderen zoals op de verpakking staat. ????

Klokslag drie uur was ik op locatie en probeerde uit de auto te stappen. Storm Franklin was al vertrokken, dus die was het niet, maar een enorme windvlaag blies het portier keihard tegen mijn gezicht aan. Au! Net of er niets gebeurd was, huppelde ik met mijn haar voor mijn ogen door die vreselijke wind, richting de entree. Een vader stond met zijn twee zoontjes een balletje te trappen en om te voorkomen dat ze mij ongevraagd de bal zouden toespelen, riep ik maar dat ik een slechte voetballer ben. De man moest lachen en even later hoorde ik zijn zoontje vragen; Pap kijk! Waar is het been van ‘die mevrouw’ gebleven? Hij begreep er helemaal niets van. Ach, ik begrijp er soms ook niets van. ???? Eenmaal binnen werd ik hartelijk ontvangen, kreeg ik een cappuccino aangeboden en namen we plaats achter het scherm voor ons hybride overleg.

Valkuil-alarm! Het was weer een drukke dag. Ik heb teveel gekletst, gespard, geluld, gekeuveld, gesproken, gebabbeld en gedaan. Het heeft me zeker energie gegeven, maar ook de nodige inspanning gekost. Nu moet ik op de blaren zitten. Eigen schuld. Tijd vliegt niet, wij willen en doen teveel! ????

Spreuk van de dag

In de haast van het leven
vergeten we om eens stil te staan
Kijk eens van waar je bent gekomen
en nog heen kan gaan
Lief Leven