Op het moment dat ik naar Wijk aan Zee wilde vertrekken, kwam het met bakken uit de lucht vallen. ???? Nou wil ik graag alles zelf doen, ben soms net een peuter van twee ????, maar de verleiding was te groot om de hulp van Sven te vragen. Als ik het hele gedoe met mijn prothese en de rolstoel in dit ‘hondenweer’ moet doen, verzuip ik. Zoonlief is gewoon sneller. Veel sneller! Ik kon dus zonder het zweet op mijn voorhoofd instappen. En er weer uitstappen…???? Ik moest eerst mijn linker gaspedaal nog uitklappen en de rechter inklappen, voordat ik weg kon. Daar kan ik alleen bij als ik sta met mijn hoofd in het gat van de pedalen, dus onderste boven ????, om te kunnen zien wat ik deed. Dus toch een beetje natgeregend ging ik achter het stuur zitten, zette mijn krukken in de auto, pakte het kussen van de bijrijdersstoel en propte die onder mijn rechterbil. Zo ik zat. Spiegels stellen, stoel aanschuiven en gas! Met de rolstoel achterin en Leggy netje op de achterbank reed ik ‘tralalala’ naar Heliomare. ????????????Precies volgens de aangegeven snelheid, reed ik in twintig minuten naar plaats van bestemming. Deze keer parkeerde ik de auto op de parkeerplaats achter het revalidatiecentrum, bij Livit voor de deur. Wel zo Coronaproof. Cor de prothesemaker stond toevallig al buiten, hij wilde de auto weleens van binnen zien, maar ik kreeg het portier niet open. Zo suf. ???? Hij liep om de auto heen en kwam aan mijn kant kijken, maar hij was het meest benieuwd naar de werking van het liftje. Nou, ik zou het hem wel eens laten zien. Of toch niet? Omdat de stoel niet met de lift erin getakeld was, kon ik hem er ook niet met de lift uithalen. De bescherming voor de bumper zat namelijk vast onder de rolstoel en de leuning was niet ingeklapt, waardoor de haak niet goed bevestigd kon worden. Kortom…ik kon wederom wat hulp gebruiken. Cor tilde de stoel uit de auto en nam Leggy over zijn schouder mee naar binnen. Ik rolde braaf achter hem aan.
Met een kopje thee gingen we de spreekkamer binnen, waar we kort overleg hadden wat we het beste konden doen, om het comfort van de prothese te verbeteren. Het idee was om het amputatie-gebied te gipsen, zodat er een mal ontstaat waarmee hij een ‘zachte’ op maat gemaakte binnenkant/ bekleding voor het korset kan maken. In de werkkamer werd alles klaargezet, ik moest mijn schoen, sok en broek uitdoen en kreeg een ‘gipskleedje’ aan. Daarna werd er een soort van ‘geboetseerd’. Niet echt leuk, maar wat moet, moet. Alles was wit en vies, ook mijn kleding. ???? Goed, de mal moet drogen en daarna gaat hij ermee aan de slag. Als de nieuwe binnenkant klaar is, krijg ik een seintje. We hopen dat het een verbetering gaat brengen, maar het kan ook zijn dat het juist niet lekker zit. We gaan het zien. De wens om mijn rechterbovenbeen (buis) wat meer aan te kleden, iets dikker te maken en meer gevormd, hebben we ook opnieuw besproken. Cor had een voorbeeld liggen, zodat ik kon zien hoe dat oogt. Volgende week zal hij een nieuw bovenbeen maken. Ben benieuwd. Net voor ik vertrok hebben we mijn prothese app geïnstalleerd. Echt geinig, ik kan deze instellen op lopen, fietsen en tafeltennis. Niet dat ik met Leggy op een gewone fiets kan zitten of staand kan tafeltennissen, maar mijn protheseknie (C-leg) zou dat in principe wel kunnen. De mechanische heup en het korset zou ik dan thuis moeten laten… ???? Wel zit er een stappenteller op. Ik heb vandaag 1486 stappen en twee trede gelopen, in achtentwintig minuten. Zou dat kunnen kloppen? ????
Toen ik klaar was en weer naar huis kon, liep Cor even mee naar buiten om, nu wel, te zien hoe ik de rolstoel in de auto zou zetten. Voor het gemak nam hij Leggy mee naar de auto, zodat ik de prothese niet eerst aan en meteen weer af hoefde te doen. Ik opende de achterklep, ging achter mijn stoel staan, hing de bescherming over de bumper, draaiende het liftje naar buiten, haalde mijn kussen uit de stoel, klapte de rugleuning in, deed het haakje aan de beugel en drukte op de knop van de afstandsbediening om de stoel omhoog te takelen. Met mijn hand begeleide ik de stoel naar binnen, liet hem weer zakken en zette hem vast. Kussen ernaast en met een druk op de knop sloot de achterklep zich weer. Mijn linkervoet heb ik ver weggehouden van de sensor, één keer opgegeten worden door je eigen auto is meer dan genoeg. ????
Met een gezellig muziekje aan reed ik terug richting Haarlem. Zoals altijd hield ik me ook nu perfect aan de maximale snelheid. Alleen net bij het stuk voorbij de Velsertunnel op de randweg ter hoogte van Santpoort/ Velserbroek, waar je honderd mag rijden, moet je op een gegeven moment terug naar de zeventig. Helemaal met mijn hoofd was ik er niet bij, want ik zat met mijn voet op het gaspedaal lekker mee te zingen met de radio. Plots keek ik naar rechts en zag een politieagent met een lasergun verstopt achter een lantaarnpaal staan. Nee! Kak! ???? Volgens mij reed ik toch echt nog iets te hard. Ik… Die altijd rijd als een oud wijf. Een slak. Het zal toch niet dat ik geflits ben… Het zou mijn eerste bekeuring zijn als Ilse2.0. ????
Spreuk van de dag ????
Het geluk hangt niet af van de uiterlijke gebeurtenissen, maar van de wijze waarop we het aanvaarden.✨
