De Hulpmiddelenspecialist heeft een landelijk opererende 24/7 servicedienst. Bij spoedgevallen beloven ze binnen afzienbare tijd ter plekke te zijn.

Oké, het was nu natuurlijk geen zwaar spoedgeval. Frank had de lekke band van de rolstoel bij de fietsenmaker laten oppompen, zodat ik in elk geval van de stad naar huis kon fietsen. Als ik in mijn uppie in de duinen gestrand zou zijn, was het uiteraard wel een behoorlijk spoedje geweest. Deze keer had ik het geluk dat het gebeurde in het bijzijn van mijn hulptroepen. Overigens weet ik nog steeds niet wat de oorzaak is geweest, maar ik zal wel door glas of iets dergelijks gereden zijn. Bij mijn vorige melding van een lekke band stond de monteur binnen een uur op de stoep. Ik weet nog dat er toen sneeuw lag en ik blij verrast was dat ze op de zondag zo snel voor de deur stonden. Mijn verwachtingen waren daarom ook best hoog.

Donderdags bij thuiskomst heb ik meteen met het servicenummer gebeld, in de hoop dat ze het probleem snel (lees; dezelfde dag) zouden verhelpen. Een lekke band van de rolstoel betekent namelijk dat ik geen kant op kan. Het zal lastig prioriteren zijn bij de centrale dat begrijp ik best, omdat de meesten grotendeels afhankelijk zijn van hun hulpmiddel. Mijn rolstoel vervangt mijn benen, zo simpel is het. De telefoniste van de servicedienst noteerde alle nodige gegevens en zou een melding voor Kersten aanmaken en beloofde dat het de zo spoedig mogelijk opgelost zou worden.

Tip van de dag; de monteur pas laten gaan als alles functioneert. ????

Vrijdags om half tien had ik nog niets gehoord en belde ik opnieuw met Kersten. Even checken of ik wel op de lijst stond. Goed dat ik belde, want de dame die ik nu aan telefoon kreeg, wist blijkbaar nog van niets. ‘Wat gek‘, zei ik, ‘er is toch echt een notitie van gemaakt‘. Ze reageerde een beetje kribbig. Nadat ze wat gegevens had opgevraagd zag ze toch ‘ineens’ in het systeem dat er een ‘spoed reparatie-aanvraag’ was ingediend. Oké, now we are talking! ???? Ze zei dat ze zou kijken wanneer ik ingepland kon worden en wilde mij hiermee afwimpelen. ‘Eh, zonder rolstoel kan ik niet veel, dus zou het vandaag nog kunnen?‘, vroeg ik aller aardigst. Na een beetje aandringen op een concrete afspraak, belde ze (terwijl ik in de wacht hing) met een monteur die in de buurt was en beloofde me even later dat het deze dag geregeld zou worden. Fijn!

Eind van de ochtend ging de deurbel en zag ik de servicebus van Kersten voor de deur staan. Yes!

Ik herkende de man omdat hij hier al eerder was geweest (een goede vriend dus, haha), ook voor een lekke band trouwens. Ik bood hem koffie aan, want deze gasten moet je natuurlijk te vriend houden, maar hij bedankte. Hij nam de wielen mee naar buiten en ging aan de slag. Binnen een half uur had ik maar liefst twee nieuwe binnen- en buitenbanden, omdat de andere door het fietsen ook scheurtjes vertoonde. Binnen kletsten we nog wat en eigenlijk durfde ik het niet te vragen, maar de rem van mijn handbike was ook niet helemaal in orde. Voorzichtig peilde ik of hij ‘even’ kon kijken wat er loos was. Als het iets kleins was, wilde hij het wel even fixen, anders zou ik een nieuwe melding moeten maken. Gelukkig kon hij de rem een beetje bijstellen en nu maar hopen dat ik hier voorlopig ook mee vooruit kan. Ik ben weer mobiel en zij hebben een tevreden klant! ????

Operatie doucheputje.

Stond ik gisterenochtend onder de douche, liep het water niet weg. Herkenbaar? Je weet dan meteen dat het doucheputje verstopt zit en nodig schoongemaakt moet worden. Bij gebrek aan HG ontstopper moesten we het handmatig oplossen. Maar ja, hoe doe je dat op één been? Lynn wilde wel assisteren, maar ging bij het idee al over haar nek. Het is ook niet echt een fijn klusje kan ik je vertellen. ???? Maar goed, wat moet, moet! Ik zal je de details besparen, maar we hebben er enorm om moeten lachen. Ik ging op de grond zitten en schoof op mijn ene bil van de douche naar het toilet en weer terug en sprong af en toe op mijn linkerbeen om bij de wastafel te komen om de boel af te spoelen. Dochterlief stond er met een rol wc-papier in de aanslag, zodat ze mij kon voorzien van doekjes en ik het kon schoonmaken. Ik was blij dat de klus geklaard was en we voorlopig weer even probleemloos kunnen douchen. ????

Caprera

Daar Zijn We Weer Tour! van de Edwin Evers band.

Het laatste dansuitje voor mijn amputatie was met een paar vriendinnen bij 2Generations bij de Veerplas in Haarlem. De hoofd-act was toen de Edwin Evers band. Wat heb ik die avond genoten en gedanst alsof mijn leven ervan hing. Heerlijk! Nu bijna drie jaar later mocht ik weer genieten van hun muziek en hun anderhalf jaar opgespaarde energie. Eigenlijk zouden we afgelopen jaar al gaan, maar de voorstelling was door Corona aangepast en verzet naar dit jaar. Ik keek er enorm naar uit!

De regenjas haalde ik achteruit de rolstoel, want die zou ik niet nodig hebben.

Het was (volgends de voorspellingen) de enige echte droge dag van de week, dus we hadden mazzel. Peetje haalde me rond half zes op en samen fietsten we naar Bloemendaal. We hadden elkaar al weken niet gezien, dus een hoop te bespreken. Bij aankomst bij het Openluchttheater vroeg ik, nadat de kaartjes gescand waren, of mijn bike achter de kassa mocht staan. ‘Nee joh, je kan er mee tot aan de tribune komen‘, zeiden ze vriendelijk. Ach, dat hoefde voor mij nou ook weer niet, maar ik kwam er niet onder uit. Samen met een begeleider werden we, via de artiesten ingang, naar onze zitplaatsen gebracht. De eerste ‘bekende’ die ik tegenkwam was Jeroen Rietbergen, de man van Linda de Mol. Hij was daar rondjes aan het fietsen, misschien een nieuwe warming up? Wij begroetten hem en de andere bandleden vriendelijk en gingen verder, ik nog steeds op mijn fiets.

Aan de zijkant van de tribune koppelde ik mijn bike af. De begeleider die super aardig was, vertelde dat ik met mijn rolstoel voor de eerste rij mocht gaan zitten. Nou, dat doe ik dus liever niet, valt veel te veel op. Hij probeerde mij ervan te overtuigen dat het echt beter voor me zou zijn, maar Petra viel mij bij, omdat zij weet hoe ik daar in sta. Ik wilde gewoon op de banken zitten, net als iedereen. Het rolstoelkussen nam ik wel mee naar de plaats en zo installeerden wij ons recht voor de bühne op de eerste rij.

Noem het VIP plaatsen, in plaats van invalide plaatsen.

Nadat Peet een flesje wijn en chippies had gehaald kon het feest beginnen! Edwin Evers en band kwamen op en begonnen te spelen. Wat is het toch een mooi theater en elke keer als ik daar ben geniet ik enorm en neem ik me voor vaker een kaartje te kopen. Edwin en co nam het publiek enthousiast mee en velen gingen al staan om te dansen. Eerst hield ik mij nog een beetje in, maar na een wijntje (of twee ????) durfde ik te gaan staan en een beetje mee te deinen. Het was onmogelijk om stil te staan, ik dacht f*ck it, ik ga dansen. Op krukken, een beetje hupsen, springen en mee blèren, haha. Fantastisch. Het concert was veel te snel afgelopen, ik begon net los te komen…????????

En we gaan nog niet naar huis….lalala.

We waren letterlijk de laatste die de tribune, onder begeleiding, verlieten. Ik ging weer in mijn rolstoel zitten en koppelde mijn bike aan. Bij het artiestenhonk dook ik nog even het toilet in. Ik nam me voor dat als Evers aanspreekbaar zou zijn, ik hem wilde bedanken voor het leuke avondje en hem wilde vertellen dat ik drie jaar geleden voor de laatste keer gedanst heb met twee benen op zijn muziek. Helaas zat de hele crew te eten en was ik niet stoer genoeg om er op af te stappen. Eh… rollen. We lieten het bij een vrolijke ’tot ziens!’.

Afzakkertje.

De avond was nog jong, dus we besloten een afzakkertje te nemen bij het Hemeltje in Bloemendaal. Geloof me, ook daar zijn we het terras afgeveegd, omdat het twaalf uur was en de tent moest sluiten. ???? En wat denk je…het begon ook nog echt keihard te gieten. Nee! Mijn regenjas had ik bewust thuis gelaten, want niet nodig. Duh! ???? Met een slokkie op fietsten we blij gemutst door de regenbui naar huis. Het was me een avondje wel.

Spreuk van de dag

Gelukkig is ook positiviteit besmettelijk.
Wat fijn dat dit wel verspreid mag worden.
voorpositiviteit.nl