Selecteer een pagina

Geloof het of niet maar de laatste ochtend van mijn klinische revalidatie, heb ik me verslapen. ???? Ik had mijn wekkertje vroeg gezet, maar heb hem volledig gemist. Dus uiteindelijk moest ik snel douchen en ontbijten, want om half negen had ik alweer fysiotherapie. Deze keer heb ik in de loopbrug ‘los’ gehinkeld en weer geoefend om op te staan van de grond zonder hulpmiddelen. Moeilijk hoor! ????

Daarna ging ik naar boven om mijn jas te halen voor mijn laatste rolstoelles. Het was prachtig zonnig ☀️ weer, heerlijk om een rondje te rijden in de buurt. Uiteraard met de nodige hobbels, stoepranden en afritten. Terug binnen had ik een half uurtje over, om even te werken aan mij klei kunstwerkjes. Helaas lukte het niet om alle roosjes te voorzien van een mooi laagje verf. Volgende week maar even kijken of ik het af kan maken. Snel terug naar mijn kamer voor mijn ontslag gesprek. Mijn hele verblijf is geëvalueerd, alle aspecten kwamen aan bod. Ik geef de verpleging, de therapeuten en het team van sport & spel van Heliomare een dikke 9.???? Het waren de zwaarste maanden van mijn leven, maar zij hebben mij er toch echt doorheen geholpen. En hoe gek het ook klinkt, het was ook heel gezellig in Heliomare. Ondanks alle heftige verhalen, hebben we ook heel veel plezier gehad.

Natuurlijk hadden we aan een half uurtje niet genoeg, dus spraken we af om het na de laatste therapie het ontslag gesprek af te ronden. Ik ging snel door naar de bekken fysiotherapie, waar ik de nodige oefeningen heb gedaan. Daarna was het lunchtijd en nam ik afscheid van een aantal revalidanten. Nog twee therapieën te gaan. In de middag ging ik bij het zelfstandig oefenen, nog wat buikspieren trainen. De afsluiter van mijn laatste dag was een gesprek met de psycholoog. Hier hebben we gesproken over de komende tijd, wat mijn valkuilen zijn en hoe daar mee om te gaan. Ook moet ik regelmatig ‘me-time’ nemen. Ik ben ook echt van plan daaraan te gaan werken. Ondertussen had Frank mijn kamer leeggehaald. Het ontslag gesprek werd afgerond en ik nam afscheid van mijn fijne kamergenote en de verpleging. Het was tijd om te gaan. Bye bye Heliomare!

Frank en ik reden volgeladen naar huis. Het duurde even, want het was druk onderweg. Thuis aangekomen, zag ik een slinger ‘welkom thuis’ voor het raam hangen en ook op de voordeur. Lynn kwam naar buiten en leidde mij vrolijk naar binnen. Surprise! Daar stond ons mam, Manja, Bart, Nicky, Jorn en Alexandra. Ik was echt blij verrast! ???? Pap en Riet konden er helaas door omstandigheden niet bij zijn. Het huis stond vol met prachtige bloemen ????van lieve mensen. Samen met de familie heb ik geproost ???????? op mijn thuiskomst en zijn zelfs nog heerlijk sushi gaan eten. Daarna vertrok de familie en was er rust in huis. Ik ging op mijn bankje zitten om de post te lezen die ik gekregen had. Vele lieve kaarten en een hele mooie brief van mijn vader.

Nu kan ik echt zeggen ik ben thuis. Home Sweet home! ❤️

Een korte terugblik van de afgelopen maanden, wat is er veel gebeurd…

* de amputatie

* dagen van hoge koorts

* 3 complicaties

* 8 operaties

* 10 ritjes met de ambulance

* 11 VAC wissels

* de huidtransplantatie

* 1001 piepjes

* 130 dagen met pijn

* dagen van verplichte bedrust, zonder vooruitzicht

* dagen van verdriet, boosheid en angst

Maar ook…

* elke dag visite (ja echt elke dag!)

* steun van mijn gezin, familie, Ilse’s Angels ????en vrienden

* vele lieve kaartjes, bloemen en cadeautjes

* elke dag een klein stapje vooruit

Ik wil graag iedereen bedanken voor de steun, de lieve kaarten, de mooie bloemen en de verrassende cadeautjes. Mijn grootste dank gaat uit naar Frank, die samen met Sven en Lynn de boel thuis draaiende heeft gehouden en mij enorm gesteund hebben. ❤️

Fase 3 is vandaag gestart!

Mijn revalidatie gaat verder in de dagbehandeling op maandag, woensdag en vrijdag. Ik vrees dat ik met een rolstoelbus zal worden opgehaald en thuisgebracht. ????

Als je het leuk vindt om mij te blijven volgen kan dat. Ik heb al vele doelen bereikt, maar er staan er ook nog een paar op mijn lijstje. Pas als ik weer kan lopen met een prothese en kan autorijden, kan ik mijn revalidatie periode afronden.

Maar nu ga ik eerst genieten van het thuis zijn!