Vanochtend werd ik huilend wakker. Ik had enorm veel last van fantoompijn en voelde mij niet goed.

Fantoompijn is een heftige pijn en kramp in mijn rechterbeen, het been dat er niet meer is. Dat is zo gek en zo moeilijk uit te leggen. Pijn in een been dat er niet meer is… Bij de controle bleek dat ik 38,4 graden koorts had. Ik weet dat koorts kan betekenen dat er een infectie zit, maar het kan natuurlijk ook een weerslag zijn van de operatie. Ik raakte toch een beetje in paniek, omdat ik doodsbang ben dat er weer wat misgaat met de wond.

De dokter werd opgeroepen en verscheen 45 minuten later aan mijn bed. Mijn urine is getest en mijn bloed is onderzocht op ontstekingswaarde.

Gelukkig waren de uitslagen goed. Ze hebben ook overleg gehad met Leiden.

Deze koorts en fantoompijn kunnen voortkomen van de spons wissel, omdat de wond natuurlijk weer helemaal open is geweest. Ik word nu extra goed in de gaten gehouden, dat is fijn.

Vandaag doe ik een klein stapje terug.

Frank, Sven en Lynn kwamen in de ochtend op visite. Altijd fijn om samen te zijn. Maar ja, ook zij lopen de deur weer uit. En daar lig ik dan. Ik voel mij dan best een beetje verdrietig en alleen. Ik kijk naar buiten, de zon schijnt en ik zie wandelaars de duinen inlopen. Ik zou zo graag deel uit maken van het gewone leven. Maar dat duurt nog wel even. Geduld is een schone zaak….

In de middag wat kleine powernapjes gedaan en een beetje gelezen. Later kwamen pa en Jorn nog op visite, dat was fijn. Verder is het een rustig dagje geweest. Het is duidelijk niet mijn dag, ik voel me niet lekker, de fantoompijn speelt op bij elke beweging die ik maak en mijn tranen zitten hoog. Morgen weer een nieuwe dag!

Het compliment van de dag is: ‘Blijf lekker jezelf, dan ben je het allermooist’. Zo is het!