Niets in de wereld kan je zoveel zorgen geven, als je eigen gedachten.

Daar gaan we weer. Net als ik een beetje aan het idee gewend ben om een nieuw stekje te zoeken, word ik opnieuw aan het twijfelen gebracht. Na het gesprek met de adviseur – waar duidelijk werd wat binnen mijn financiële bereik lag – ontstond er in het gesprek daarna een nieuwe optie. Om tijd te kopen en tot mezelf te komen, zou ik wellicht dit huis nog een tijdje kunnen aanhouden. Het heeft zeker een aantal voordelen, maar het heeft ook nogal wat voet(en) in de aarde. We hebben het een en ander uitgezocht en op papier gezet en nu is het aan mij om de voor- en nadelen in kaart te brengen en te voelen wat ik zelf echt wil en waar ik goed aan doe. En laat ik daar nu niet zo sterk in zijn, zucht… Tijd voor overleg met de mensen die mij het beste kennen, tijd voor een familieberaad.

Voor hetzelfde geld koop je niets.

Daar ging ik, op naar Brabant! De nodige stukken en laptop mee, om broer en zus om wijze raad te vragen. Ja, en dan moet je met je ‘financiële’ billen bloot. Best gek, want daar rust normaliter ook een soort van taboe op. We delen niet graag onze salarisstrookjes, de inhoud van onze portemonnee en de wel dan niet gevulde spaarpot. Maar het ging natuurlijk niet alleen over geld en de daarbij reële mogelijkheden, maar ook over wat goed zou zijn voor mijn persoontje en die van de kinderen natuurlijk. Inmiddels ben ik al wat wijzer op de woningmarkt en kristalliseren mijn woonwensen langzaam maar zeker uit. Maar ja, na elke bezichtiging zakt de moed me ook een beetje in de schoen(en). Een geschikte en/ of aangepaste woning in mij prijsklasse ligt niet voor het oprapen dat is nu wel duidelijk. Naast de rollercoaster van emoties (ja op dat level zit ik nog steeds), moet ik serieus kijken in welk deel van de stad ik mijn leven een nieuwe doorstart wil en kan geven. En dat met een beperkt lijf en budget. Wat als ik niets passends vind? Dat baart me zorgen. Je snapt het al, mijn hoofd maakt weer overuren en ik was dan ook blij dit te kunnen delen en bespreken met familie en friends.

Stom!

• Een vol glas verse jus d’orange gemengd met bier over je heen krijgen bij het eerste drankje dat wordt uitgeserveerd. Daar gaat je mooie outfit! Pa had ons na het familieberaad uitgenodigd voor een verlate Vaderdaglunch bij de Korenmolen in Bavel. De niet al te handige en onervaren – doch charmante – ober liet op zijn eerste werkdag de glazen van het dienblad glijden. Met als gevolg spetters en glassplinters all over the place en duizend excuses. Arme jongen. Niet alleen zonde van het bier en het glas vol vitaminen, maar vooral van Jorn zijn kleding (die vooraan zat bij het uitdelen, haha) en mijn spijkerjasje en krukken. Mooi geel is niet lelijk, het plakte alleen een beetje…

Bezichtigingen

Bezichtiging nr. 5 Zadelmakerslaan 94

De locatie is top: vanuit het complex loop je zo het gezellige en bruisende centrum van Haarlem in. De woning bevindt zich op de 3de woonlaag, heeft twee slaapkamers, is 72 m² en heeft een vraagprijs van € 399.000 k.k.

Zongebruind en nog altijd met mijn hoofd in de Spaanse wolken, fietste ik de dinsdag na onze vakantie naar het adres waar ik had afgesproken met Dike, de makelaar van DMC. Met een druk op de knop ging de entreedeur open (mooi!) rolde ik een smalle gang in, koppelde mijn bike bij de lift af en ging met de rolstoel naar boven. De voordeur van het appartement stond open en we mochten meteen door. Binnen kregen we een kleine rondleiding door de woning, die qua ruimte op zich best oké was, maar waar alles vernieuwd moest worden. Nieuwe keuken, badkamer, elektrakast, vloer en ook de muren en plafond moesten opnieuw gedaan worden. De berging zat overigens aan de overkant van de straat, wat voor mij niet praktisch zou zijn. Toen ik buiten, vanuit het balkon op een blinde muur keek, was mijn interesse direct verdwenen. Een no go. Op naar de volgende! Zie hier mijn vlog.

Bezichtiging nr. 6 Zaanenstraat 99

Door de centrale ligging van het huis bevinden alle faciliteiten op loop- of fietsafstand en het ligt gunstig ten opzichte van de uitvalswegen. Deze benedenwoning heeft twee slaapkamers, is 89 m², met een vraagprijs van (hou je vast) € 485.000 k.k. 

Veel te duur, ik wist het van te voren, maar toch ging ik – samen met de makelaar en vriendin Petra – kijken. Je weet tenslotte nooit of iets onverwachts positief uitpakt. Maar wat een geld hè, voor een benedenwoning? Natuurlijk…hier werd ik wel heel blij van! Een prachtig huis met een voortuin, (te) grote achtertuin, twee ruime slaapkamers, een bijkeuken, gesloten keuken en een geweldige lichte woonkamer. De entree was smal, maar de rest van het huis was prima te doen met rolstoel en ik kon mijn fiets zowel voor als achter kwijt. Alleen de badkamer zou aangepast moeten worden. Helaas, er was een run op de bezichtigingen dus ‘onderbieden’ had totaal geen zin en overbieden onmogelijk. Dit optrekje ging zó aan mijn neus voorbij. Nieuwsgierig? Klik hier voor mijn vlog!

Bezichtiging nr. 7 Coltermanstraat 9 zw

Heerlijke benedenwoning met tuin (nou ja, tuintje…) in het Garenkokerskwartier. Twee slaapkamers, 67 m², vraagprijs € 395.000 k.k.

Aangezien Lynn vakantie heeft en geen grootse plannen had voor de dag, vroeg ik of ze zin had om met mij mee te gaan naar de geplande bezichtiging. Het was slechts twee minuten bij ons thuis vandaan, dus lekker in de buurt. Vanuit de fysio fietste ik die kant op en in de betreffende straat stuitte ik al meteen op een ‘obstakel’. Er was weliswaar een schuine oprit, maar de stoep was smal en stond vol fietsen, waardoor ik niet met mijn rolstoel bij de voordeur kon komen. Hmmm, dat is serieus een dingetje. Een lieve buurvrouw zag mij staan en schoot te hulp. Zonder enige moeite zette ze de VanMoof (VanWie??) fietsen opzij. Het was een aardige dame die meteen een kletspraatje maakte. Wat gezellig! Zou dit een ‘positief’ voorteken zijn?  Ze zeggen niet voor niks, beter een goede buur dan een verre vriend.

Niet veel later kwamen ook Lynn en Dike aangefietst. De voordeur, direct aan de stoep, ging open en de verkopende makelaar liet ons binnen. Het was een klein knus huisje waar ik maar net met de stoel door het halletje naar binnen kon, maar ook hier had ik het al snel gezien. Er was geen ruimte voor kasten of zelfs maar voor een hondenmand. Er was sprake van achterstallig onderhoud, de badkamer was erg klein en er waren drempels tussen de vertrekken. De tuin bleek een patio, zonder achterom. Ik kon wederom mijn bike nergens kwijt. Wel heel jammer, want de buurt vind ik echt heel leuk. Iets ruimer met een tuintje en hij is van mij! Zie hier mijn vlog!

Stom!

• Dat ik – klaar voor de bezichtiging – met mijn schoon gewassen en vers gestreken blouse op mijn bike stapte en deze in de poort al tussen het wiel en spatbord kwam, met als gevolg kreukels en zwarte vieze strepen op mijn shirt. Grrr….

Kak!

Word niet boos wanneer een vogel op je hoofd poept, maar wees dan dankbaar dat koeien niet kunnen vliegen.

Niet dat ik groot fan ben van karaoke hoor, maar het kwam toevallig voorbij en ik had gewoon zin in een lollig avondje uit. Irene kreeg ik zo gek met mij mee te gaan en zo fietsten we gezellig keuvelend richting het prachtige openluchttheater in Bloemendaal. Ineens voel ik een grote druppel op mijn gezicht vallen. Automatisch wreef ik mijn hand over mijn wang in de veronderstelling dat het een waterdruppel betrof, afkomstig uit de bomen. Maar ik kan je vertellen, dat was het niet. Er zat zwart-witte drab aan mijn vingers.

Gadverdamme, vogelpoep!

Mijn moeder had vroeger altijd zakdoekjes bij zich, echt fijn en super handig, want dat kwam heel vaak van pas. Ik heb dat niet. Ondanks dat ik het wel bedenk, vergeet ik de doekjes standaard in mijn tasje te doen. Irene was mijn held, want zij had godzijdank een ‘snoetenpoetser’ bij zich. Daar stonden we, twee volwassen vrouwen, aan de kant van het fietspad, om de vieze klodder van mijn wang en jas te poetsen. Oh ja, en een druppeltje viezigheid uit mijn haar. Het kan ook nooit eens normaal… De avond was trouwens super gezellig, maar ook een beetje dubbel. Mijn ex-man zat een stuk verderop op de tribune en dat raakte me. Vroeger gingen we samen, nu bleef het bij een begroeting op afstand. Bah, zal ik daar ooit aan wennen? Gelukkig werd ik volop afgeleid, want vanaf het eerste nummer werd de polonaise gelopen en was het één groot feest! Aangezien ik zo vals zing als een kraai, heb ik het publiek een optreden maar bespaard, haha.

Unieke Sportdag

Sportdag voor mensen met een motorische beperking.

Afgelopen zaterdagmiddag vond de eerste editie plaats van de Unieke Sportdag en konden mensen met en zonder een fysieke beperking in het Kennemer Sportcentrum verschillende sporten uitproberen. Ik vertegenwoordigede, samen met Paul, Sandra en Manja, Badmintonclub Duinwijck. Wij hebben het parabadmintonnen daar afgelopen jaar opgestart, maar het clubje is zeer ‘beperkt’, dus we kunnen nog wel wat nieuwe aanwas gebruiken! 

Organisator Dennis van der Snoek van SportSupport opende samen met wethouder Eva de Raad (die zich bezig houdt met diversiteit en inclusie), deze unieke sportdag.

Er was echt van alles te doen. Zo konden bezoekers (beperkt en onbeperkt) een rolstoelvaardigheid parcours afleggen met het Wheelchair Skills Team, waarvoor geen obstakel of drempel te hoog is. Zo cool wat die gasten allemaal kunnen! Naast een potje (para)badminton, kon je ook meespelen met de rolstoelhockey, -softbal, -handbal en zitvolleybal. Verder was er mogelijkheid tot handboogschieten en stond er zelfs een zeilboot van Sailability opgesteld, voor de nodige uitleg over een zeilcursus op het Spaarne. Grappig, want dat zeilen heb ik indertijd met Heliomare gedaan op het Uitgeestermeer. Super tof.

Wist je dat je helemaal niet beperkt hoeft te zijn om aan een rolstoelsport mee te doen?

Rolstoelsport of parasport is voor iedereen. Je hoeft niet rolstoel gebonden te zijn om mee te kunnen doen. Een zwakke knie, heup of enkel kan zomaar een goede aanleiding zijn om het eens uit te proberen, al snap ik wel dat er een drempeltje is om in een rolstoel te stappen. Zelf heb ik die middag ook grenzen verlegd en heb ik meegedaan met het rolstoeldansen. Godzijdank heb ik daar geen beelden van terug gezien, haha. Het was een geslaagde middag, waar voor mij veel bekende gezichten een kijkje kwamen nemen. Ook de ambassadeurs van Toegankelijk Haarlem waren goed vertegenwoordigd! Leuk om elkaar eens in een geheel andere setting dan bij het gemeentehuis te zien.

Picnic

Supermarkt op wielen.

Gemak dient de mens en nee, ik ga hier geen reclame maken voor een supermarkt, maar ik ben wel trots op mezelf. De eerste bestelling (en levering) is namelijk een feit. Ik hoor je denken, hoezo kom je daar nu pas mee? Snap ik, maar Frank deed nog altijd de grote wekelijkse boodschappen voor ons. Dat was heel fijn, maar het is tijd voor een volgende stap richting het grote loslaten en een stukje zelfstandigheid. Laat ik eerst vertellen, dat ik helemaal niet zo’n online-shopper ben, ik zie graag wat ik koop. Maar tijden veranderen en wij bewegen mee. Nadat ik een account had aangemaakt, begon ik met het vullen van mijn virtuele winkelwagentje. Precies daar begon tevens de keuzestress. Het is een kwestie van intikken wat je nodig hebt en er komt een enorm assortiment oppoppen. Help, wat nu?! Ik ben een weegschaal en kan moeilijk keuzes maken. Het aanbod is voor mij soms te groot. Ik heb er nog net niet wakker van gelegen haha, maar heb er dagen over gedaan om knopen door te hakken en uiteindelijk de button ‘bestelling bevestigen’ aan te klikken.

Picnic: Koen is onderweg! Koen is er bijna! Houd je deurbel in de gaten!

Die meldingen kreeg ik via de app binnen, voordat het bekende boodschappenwagentje bij mij voor de deur stond. Handig zeg! Ik deed vrolijk de voordeur open en begroette bezorger Koen enthousiast. Jihoe, mijn eerste boodschappen aan huis! Een kind kan de was doen. Het klinkt misschien heel stom en naïef, maar ik was helemaal blij. Lekker bezig Ils! Koen was zo vriendelijk de tassen op het aanrecht te zetten, legde het een en ander uit en reed met zijn wagentje geruisloos de straat uit. Nou zeg, wat een leuke gast en wat een service!

Ben je tevreden met je producten?

De volgende ochtend pakten we de kaas (van Koen) uit voor een lekker oer-Hollands bammetje. Wat denk je? De kaas was beschimmeld. Getver! Het euforische Picnic gevoel was meteen verdwenen. Ik opende de app om de klantenservice te contacten, maar de app was mij voor. Op de vraag of ik tevreden was met de geleverde producten kon ik uit drie smileys kiezen. Tevreden, neutraal, ontevreden. Ik klikte de laatste aan. De volgende vraag kwam in beeld; over welk product ik niet tevreden was. Binnen drie klikken had ik mijn klacht inclusief schimmel-foto ingediend. De oplossing – geld terug of een nieuwe levering – mocht ik ook zelf kiezen. Het geld stond binnen no time op mijn rekening. Kortom, ik ben tevreden en hoop dat dit een eenmalige tegenvaller was. Volgende keer mag Koen of collega gewoon weer mijn boodschappen verzorgen!

Stom!

• Sim, die net voordat ik hem aan zijn riem en mijn fiets had vastgemaakt, de benen nam toen hij een mooie Golden Retriever voorbij zag komen. Daar zat ik in mijn rolstoel voor Jan Doedel te roepen naar een hond met bananen in zijn oren. Grrr…

Spreuk van de dag

Soms is moed nodig
om te kiezen
en soms moeten we
verliezen
om uiteindelijk te winnen.
By Mar