Net na het ontbijt ging de telefoon. De taxichauffeur liet weten dat hij negen uur niet ging halen en pas om tien voor half tien bij mij zou zijn. Zucht…oké. ???? Nou ja, hij belt in elk geval, dan weet ik waar ik aan toe ben. Om tien over negen ging de telefoon nog een keer. De chauffeur liet weten dat ook tien voor half tien niet haalbaar was. Hij zou om half tien bij me zijn. ???? Oké… zucht…het is niet anders. ????Toch vraag ik hem zijn best te doen, omdat ik om tien uur een afspraak heb in Heliomare met Ortho Innovatief die samenwerkt met het Hulpmiddelen Centrum Haarlem. Om half tien zit ik klaar in de opening van de voordeur (dat zag er vast heel sneu uit ????) met mijn prothese, mijn zwemtas, grote AH boodschappentas met mijn opmaat gemaakte kussen en een rugtasje met een vestje en wielerhandschoentjes. Er crosste een taxibus voorbij, hij zag mij zitten en toeterde. Hij zal toch niet doorrijden? ???? Gelukkig draaide hij halverwege de straat en stopte voor de deur.

Hij mopperde een beetje over de kids die hij naar school gebracht had, een klant die hij op moest halen, maar niet thuis bleek te zijn en de drukte op de weg. Ik vond het allemaal goed en was blij dat we rechtstreeks naar Wijk aan Zee reden, waar we precies op tijd aankwamen. De chauffeur was zo vriendelijk om mijn spullen naar de oefenzaal te brengen. ????????

Ik wachtte de man van Ortho Innovatief op in de receptie, hij was ook iets verlaat. We informeerden mijn ergotherapeut dat we elkaar in de huiskamer zouden treffen. Na een korte evaluatie van het kussen, ging hij het beneden in zijn bus verder opmaat maken. Ondertussen was de ergo gearriveerd en konden we samen wachten totdat hij de klus geklaard had. Deze tijd benutte zij door een begin te maken met het interview waar ze mij voor gevraagd had, voor haar boek ‘Hoe blijf ik fit met een amputatie’. We waren net lekker opdreef toen de man weer terugkwam met het kussen. De aandacht werd verlegd en ik mocht het kussen ‘passen’. Het was aan alle kanten bijgeschaafd. Het begint zowaar op een rolstoelkussen te lijken. ???? We spraken af dat zodra mijn eigen rolstoel er is, ik bij hen langsga om het kussen verder af te passen in mijn eigen stoel en te voorzien van een passende hoes. Deze afspraak liep behoorlijk uit, waardoor ik bijna driekwartier te laat was bij de psycholoog.????

We hadden haar wel een berichtje gestuurd, maar deze had ze helaas nog niet gezien. We gingen in gesprek en hebben de nodige ontspanningsoefeningen gedaan. Thema’s als ‘acceptatie van je beperking’, een ‘zinvol bestaan’ en ‘me-time’ kwamen later ter tafel. Omdat we de hele ochtend al tegen de klok vochten, liepen we ook hier uit. Niet handig want we moesten beiden in hele korte tijd lunchen om de volgende afspraak te halen. Ik sjeesde naar de Orangerie om een croissantje te halen. Deze heb ik buiten in het zonnetje ☀️ opgegeten. Vervolgens heb ik snel mijn zwemtas uit het kluisje gehaald en heb ik mij in de kleedkamer omgekleed. Ook vandaag had ik het zwembad voor mezelf. Omdat er al veel gebeurd en gezegd was in de ochtend, bleek het moeilijk om in de ontspanningsmodus te komen. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Kom op Ils ‘mindful zwemmen’ dacht ik. Beetje bij beetje lukte het om alle hersenspinsels los te laten en genoot ik van het zwemmen in het heerlijke warme water. ???? Na een verfrissende douche, kleedde ik me aan en ging ik naar de oefenzaal voor de fysiotherapie. Daar hebben we meer gepraat dan gedaan, want ook mijn lotgenoot was er en ik wilde graag weten hoe het met haar ging. En ervaringen uitwisselen is altijd fijn. Samen met de fysiotherapeut ben ik lopend naar de tweede etage gegaan, voor het evaluatiegesprek met de revalidatiearts, mijn therapeuten, Frank en ik. Hierin werden de afgelopen weken geëvalueerd en het revalidatieplan voor de komende tijd besproken.

Vele doelen heb ik reeds gerealiseerd, maar nog niet alles. We spreken af dat ik vanaf nu nog twee maanden verder ga. Na onze vakantie gaat de frequentie van drie naar één dag per week. De therapieën waar ik nog even mee doorga zijn; de ergotherapie (totdat ik mijn eigen rolstoel en handbike heb), hydrotherapie oftewel zwemmen, psychotherapie en handbiken. O ja, en autorijles! Uiteraard blijf ik de komende jaren onder controle van de revalidatie arts en de prothesemakers van Livit. Het voelt goed om toch een lijntje te blijven houden met Heliomare, maar ik snap ook dat er echt een moment gaat komen dat ik het ‘gewone’ leven moet gaan oppakken. Heliomare maakt ons als revalidant zelfredzaam en zoveel mogelijk zelfstandig. Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik uiterst tevreden ben over het revalidatiecentrum Heliomare! ????????????

Aan het eind van de middag ging ik met Frank nog even (lopend ????) langs Livit, waar de prothesemaker het drukpunt van mijn bot op de korf/ korset minder wilde laten belasten. Hij heeft een aanpassing gedaan en nu is het aan mij om de komende dagen te voelen hoe het gaat. Donderdag kijken we weer verder. Het was een drukke lange dag, dus ik was blij dat we, met de auto (dus niet wachten op het busje ????) naar huis gingen.

Me-time! ????

Uit een doosje vol kracht????

Beloof me dat je altijd zult herinneren: je bent dapperder dan je gelooft, je bent sterker dan je lijkt, je bent slimmer dan je denkt.✨