Gelukkig heb ik afgelopen nacht iets beter geslapen, dan de nachten ervoor. Maar zodra ik in mijn slaap wil draaien, word ik wakker van de pijn. Ik kan slechts even op mijn linkerzijde liggen, daarna moet ik weer terug op mijn rug draaien. Elke ochtend als ik wakker word, besef ik me als eerst dat ik mijn rechterbeen mis. Als ik veel pijn heb of een slechte nacht heb gehad stemt dat gemis mij extra verdrietig. Natuurlijk pep ik mezelf op om de dag zo positief mogelijk te starten, zo ook vandaag. Na een beetje rekken en strekken kwam ik op de rand van mijn bed zitten, pakte mijn krukken en stond op om naar de badkamer te gaan. Maar voordat ik ging douchen besloot ik eerst beneden een kopje koffie te drinken. Door wat beweging (de trap af en op hupsen) gaat de ergste stijfheid een beetje uit mijn lijf. Belangrijk voor mij is een rustige start van de dag, anders begin ik met een 1-0 achterstand. Ik keek uit naar de middag, want ik zou mijn ‘eigen’ rolstoel krijgen. Of toch niet…????

Frank kwam mij om twee uur halen, om samen naar Heliomare te gaan. We hadden daar een afspraak met mijn ergotherapeut en het Hulpmiddelen Centrum Haarlem (HMC) voor jawel…de passing van mijn eigen rolstoel! ????Na tien maanden zou ik eindelijk mijn eigen rolstoel krijgen. Er was al wel weer gedoe geweest rondom mijn wielen. De WMO had een beschikking afgegeven voor mijn ‘loopwheels’ (waar ik heel blij mee ben), dus wij vroegen het HMC of deze bij levering van de stoel er al op zouden zitten. Zou logisch zijn toch? Nou, dat was nog een dingetje. Bij de leverancier van de loopwheels was wel een offerte-aanvraag binnen gekomen van HMC, maar nog geen definitieve bestelling. Ondanks dat wij de beschikking al binnen hadden, mochten zij de wielen natuurlijk niet leveren zonder order. Wij hebben daar de nodige mails over verstuurd naar het HMC en hoopten dat het inmiddels opgepakt was. Multi-Adapt had de wielen in elk geval de hele week klaar staan voor verzending, maar het wachten was dus op de order bevestiging.

Vol goede moed, maar enigszins ook sceptisch of het echt allemaal goed zou gaan, reden we naar Wijk aan Zee. In de receptie kwam ik al meteen wat ‘oude’ bekenden tegen. Altijd fijn om elkaar weer te zien, maar niet als de reden een nieuwe opname is. Woensdag ga ik op afdeling 2b maar eens even bijkletsen met mijn oude revalidatie-genoten! Precies om half drie kwam de dame binnen van het HMC met mijn rolstoel, echter zonder loopwheels. Toch was ik aangenaam verrast, want de stoel zag er verder mooi uit.???? Zou het dan nu echt goed komen? Met een bakje koffie gingen we één van de spreekkamers in en al snel mocht ik plaatsnemen in de K-serie van de Küschall. De stoel voelde goed, daar was ik al blij mee. Het Vicair kussen wat ook speciaal voor mij besteld was, bleek helaas één maatje te klein voor de rolstoel.???? Gevalletje jammer, er zal een maatje groter besteld moeten worden.

Een Vicair rolstoelkussen is zeer lichtgewicht, biedt optimale huidbescherming en zorgt voor een goede zit/lichaamshouding.

Nu mocht ik een stukje rijden, dus ik wilde de gang op gaan, maar meteen bij de eerste draai aan het wiel, kiepte de rolstoel achterover. Lang leven de kiepwieltjes! ????Dankzij deze kleine veiligheidswieltjes, kieperde ik niet achterover mijn stoel uit, maar wisten we wel dat de zitting anders afgesteld zou moeten worden. Dat wetende reed ik voorzichtig de gang op en neer. Prima! Eenmaal terug in de spreekkamer mocht ik even in een gewone stoel plaatsnemen, zodat de medewerker van het HMC de zitting los kon maken om te verstellen. En daar ging het mis.????

De zitting werd volledig losgemaakt en er kwamen steeds meer schroefjes, boutjes en moertjes op de grond te liggen. De ergotherapeut werd gevraagd te helpen met het stellen van de zitting om de onderkant vervolgens weer in elkaar te zetten en vast te schroeven. ????????

Er werd gezucht en gezweet… en nog meer gezucht en gezweet en de minuten tikten weg. Het leek wel een bouwpakket. Frank en ik keken elkaar al een beetje bezorgd aan. Ging het wel goed? ???? Frank werd zelfs nog gevraagd wat moertjes te halen bij de Revalidatie Techniek (RT). Tegen half vijf was duidelijk dat er een moertje in de buis van het frame gevallen was, die er duidelijk dus niet uitgehaald had mogen worden, waardoor ze de stoel niet meer in elkaar gezet kreeg. Er werd gebeld met de leverancier met de vraag wat te doen. Conclusie de stoel, inmiddels een soort knutselpakket, kon niet met ons mee naar Haarlem, maar moest mee terug naar de werkplaats. ???? Wij baalden er allemaal een beetje boel van. Het leek te mooi om waar te zijn, dat de levering in één keer goed zou gaan. Nu maar hopen dat ze er op de werkplaats weer een rolstoel van kunnen maken. ????

Vermoeid en met pijn in mijn rug keerden we weer huiswaarts. Nu maar weer afwachten wanneer de rolstoel, hopelijk dan wel voorzien van loopwheels, opnieuw geleverd kan worden. Volgende week donderdag kunnen we de handbike ophalen, maar dan moet ik natuurlijk wel eerst een stoel hebben…????

Uit een doosje vol kracht:????

Geduld, de kracht om te wachten en te vertrouwen is de geweldigste macht in de wereld.✨