Na een toch wat onrustige nacht, werd ik redelijk vroeg wakker. Mijn hoofd zat vol angst voor de eerstejaarscontrole van vandaag en alle informatie die we gekregen hadden over de handbikebattle van 2020. Om nog wat extra rust te pakken, ging ik na het toiletbezoek toch nog even liggen. Na een warme douche die altijd lekker is voor mijn rug, kwam Marie twee broeken opnieuw afspelden voor vermaak en een koffietje drinken. Toen Sven terug kwam van de sportschool had ik mijn prothese al aan, omdat we samen een bloemetje zouden gaan halen bij de Dekatuin. Hoefde ik mijn rolstoel tenminste niet mee te nemen, dat scheelde weer. We gingen met de auto, want heel veel tijd hadden we niet. We zijn een stukje door de winkel gelopen om te zien wat er allemaal was, maar het werd uiteindelijk toch een herfstboeket. ????
Het was alweer even geleden dat ik met een taxibusje mee gereden had. Om half één had ik de RegioRijder besteld om op visite te gaan bij Natasha, mijn revalidatie- en lotgenootje uit Heliomare die in Lisse woont. De taxi kwam me netjes op tijd ophalen. Frank en Sven hielpen mij met de rolstoel, de bloemen en de krukken in de taxi te zetten. Zo dachten ze, rust! ???? Terwijl ik met het liftje omhoog ging en de bus in rolde vielen de bloemen van mijn schoot. Zo onhandig een eenbenige schoot, op twee benen kun je iets leggen, maar met één been valt alles eraf. ???? Gelukkig waren ze niet gebroken. Ik stapte met mijn eigen kussen over op een gewone stoel, terwijl de rolstoel werd vastgezet. Natuurlijk gingen we niet rechtstreeks ????, maar moesten we nog een dame ophalen op de Zijlweg om naar Heemstede te brengen. Het duurde wel even voordat de chauffeur haar gevonden had en hij begroette haar dan ook met de woorden ‘ik had u bijna laten staan hoor, u stond niet op de afgesproken plek en ik heb geen mobiel nummer van u om te bellen’. De vrouw was zich van geen kwaad bewust, maar bood voor de goede vrede haar excuses aan. Daarna verliep de reis soepeltjes. Via Heemstede reden we door naar Lisse en raakten de chauffeur en ik in een leuk gesprek. Ik werd voor de deur afgezet en Natasha kwam al meteen naar buiten. Grappig dat de chauffeur de bloemen overhandigde aan haar moeder. Ik kon ze niet vasthouden omdat ik moest rollen en Natas kon ze niet aannemen omdat ze met krukken liep. ???? We gingen naar binnen en raakten meteen uitgebreid aan de praat. Was toch wel weer heel fijn om met iemand te kletsen die in hetzelfde schuitje zit. De tijd vloog voorbij. Na een kopje koffie en thee en vele ervaringen gedeeld te hebben, stond Frank alweer voor de deur. Hij kwam mij halen om naar het LUMC te gaan in Leiden voor mijn eerstejaarscontrole. Maar niet voordat we op de foto waren vastgelegd natuurlijk. 
Van Lisse naar Leiden was het maar een half uurtje rijden. We parkeerden de auto op de invalide parkeerplaats van het LUMC en gingen naar binnen. We moesten op de vierde etage zijn, dus met de lift naar boven om vervolgens te melden bij de balie van de afdeling Radiologie. Voordat ik de scan in zou gaan moest ik eerst naar het toilet. Nog nooit eerder gebeurd, maar toen ik terug kwam van de wc stond de verpleegkundige al op mij te wachten. Moet niet gekker worden. ???? Mijn rolstoel paste niet in het kleedhokje, ook stom trouwens maar goed, er werden wat gordijntjes dichtgeschoven zodat ik iets van privacy had. Alle sieraden moesten af en de bh mocht uit. Daarna kreeg ik een infuus voor de contrastvloeistof die tijdens de MRI zou worden ingespoten. In een speciale rolstoel werd ik de scanruimte ingerold, mocht ik op de scantafel gaan liggen, kreeg ik oordoppen in, een soort badmuts op, een kussen onder mijn knie en een plaat op mijn lijf ter bescherming van de straling op mijn inwendig staal, zoals de schroeven enzo. Ik kreeg een koptelefoon ???? op met keiharde muziek en werd de tunnel ingeschoven. Daar begonnen de scans met de nodige herrie. Geloof me, de muziek was niet meer te horen. ???? Na driekwartier werd de contrastvloeistof ingespoten en volgde de laatste scans. Mijn gedachten en emoties gingen dat uur alle kanten op. Het hele afgelopen jaar kwam in vogelvlucht voorbij. En qua gevoel was het vooral de angst die overheerste, want deze scan MOET goed zijn. Echt! Na een uurtje was ik klaar en werd ik uit het apparaat gehaald. Koptelefoon en muts gingen af, oordoppen uit, infuusnaald eruit en de beschermplaat werd van mij af gehaald. Met de rolstoel werd ik naar mijn niet passende kleedkamer gebracht en kon ik mijn sieraden weer om doen en achter de gordijntjes deed ik mijn bh weer aan. Frank had al die tijd zitten wachten en was blij dat we weer naar huis konden. Nu hopen, bidden en duimen dat de uitslag dinsdag goed is. ???????????? Fingers crossed! ????????
Uit het boek ‘Ilse 50 jaar’ ????
We were born te be real not to be perfect. ✨
Hay ILse !
Ik heb vandaag voortdurend aan jou en jouw gezin gedacht.. en geduimd..
Wat een spanning is dat toch. Laat staan wat er bij jou en ook jouw gezin allemaal rondtolt.
Jammer dat er niet direct -net als bij mammacare- antwoord komt.
Het is zenuwslopend ander woord is er niet.
Ik leef met jullie mee????❤️
Namaste!
Liefs
Annet
Dank je Annet! Zenuwslopend is het zeker. Pfff… ????????????????
Ik ga keihard met je mee duimen en stuur je positieve vibes????????????
Fijn, dank je Saskia! ????????????
Spannend Ilse, ik leef met je mee en ga duimen voor je. ????
Lief, dank je Yvon! ????
Hola chica,
Vreselijk spannend, is met geen pen te bevatten waar je nu weer doorheen gaat.
Ik duim heel hard met je mee.
Un abrazo fuerte
Gracias guapa! Ja heel spannend weer…????????????????
lieve ilse, natuurlijk hopen, bidden en duimen we en ik voeg er een grote kaars aan toe als ik morgen/of zondag ter kerke ga en ikvertrouw er op dat het a.s. dinsdag een zeer goede uitslag zal zijn. ik kan me zo goed voorstellen dat het toch spannende dagen zullen zijn, maar blijf optimistisch, , het zal goed zijn. ………..en wat een leuke foto was er weer bij je uitgebreide bulletin gevoegd, je staat altijd zo goed op alle foto’s en veel dank hiervoor hoor, ik apprecieer dit altijd enorm. ik hoop dat het allemaal goed gaat thuis en ik wens jullie een prettig week=end.veel liefs van de tante
Dag lieve tante, fijn dat u een kaars voor mij wilt branden. De controles blijven spannend hoor, maar komt goed. Dank voor het compliment over de foto’s. Groetjes van ons 4-tjes en een fijn weekend. Liefs ilse