Helemaal vergeten te vertellen… Gisterenavond nadat Lonneke vertrokken was heb ik mijn prothese aangedaan en ben ik naar de huiskamer gegaan. Een collega revalidant had gevraagd of hij van mij, met mijn nieuwe been, een foto mocht maken. Hij komt uit Indonesië en heeft een familielid die onlangs geamputeerd is en het daar heel moeilijk mee heeft. Hij wilde een foto sturen om te laten zien dat niets onmogelijk is. Een mooi opkikkertje dus! Naast een paar foto’s wilde ze mij ook lopend filmen en heb ik een rondje voor ze gelopen. Als ik op deze manier iemand kan helpen…heel graag! ❤️

Nog iets anders… gisterenavond zaten er echt veel vliegen in mijn kamer. Zo irritant! ???? Vanochtend lagen er wel 10 dood op de grond…hoe dan? Eendagsvliegen? ???? Je zult maar een eendagsvlieg zijn

en je dag niet hebben…????

Mijn eerste therapie vandaag was, met een mooi woord hydrotherapie, oftewel zwemmen. Het blijft fijn om baantjes te trekken. We lagen maar met z’n tweeën in het water, dus het was lekker rustig. Na het omkleden reed ik richting de sporthal waarvandaan ik, samen met de sportbegeleider en een stagiair, ging handbiken. Het was zonnig en warm. Heerlijk weer om buiten te zijn. Vandaag zagen we, naast de vertrouwde Schotse Hooglanders die altijd op het pad staan ????, een groep badderende paarden. Prachtig! ????

We hebben een rondje Kruisberg gefietst, de fantoompijn begon gelukkig iets later dan de andere keren. Na de lunch had ik tijd om even buiten in het zonnetje te zitten.☀️ Daarna mocht ik weer badmintonnen. Deze keer hebben we met twee rolstoelers tegen de trainer gespeeld. We hebben hem natuurlijk alle hoeken van het veld laten zien! ????????????

De volgende uitdaging was bij de amputatie loopgroep, waar er obstakels voor mij waren neergelegd. Een hoge drempel en een step, waar ik overheen moest stappen. Bij de step moest ik met mijn linkervoet opstappen en mijn prothesebeen eroverheen zwaaien. Lijkt makkelijk…maar dat is het niet. ???? Om over de drempel te stappen, moest ik mijn stappen zo zetten dat ik precies met mijn linkervoet voor de drempel uit zou komen. Zo kon ik de ‘zwaai’ met mijn prothese maken om over de drempel te komen. Volg je het nog? ???? Ik heb deze obstakels gedaan, eerst met twee krukken, daarna met één. Het zweet stond op mijn rug van de inspanning, maar het was een toffe oefening.???? We hadden wel een bakkie koffie verdiend, dus even een korte pauze om buiten te zitten. Met de fysio ging ik naar buiten om het ‘belevingspad’ te lopen. Een wandelpad met heel veel schelpjes, schors, zand en gras. Best moeilijk maar ook weer een hele goede oefening. De prothesemaker heeft gekeken naar de pasvorm van het corset en zal weer een kleine aanpassing moeten doen. Hij ging er dus wederom met mijn been vandoor. ???? De trainingen zaten erop en ik had tijd om een beetje bij te komen.

Ik zat buiten toen de collega’s Wim, Annelies en Maria op visite kwamen. Of moet ik zeggen ex collega’s, aangezien ik per 1 april boventallig ben….???? We hebben eerst even buiten gezeten, daarna hebben we samen gegeten in de Orangerie. Ook nu sloten we af met een kopje koffie bij de buren. Het was heel fijn om elkaar weer te zien en te spreken en ik vind het oprecht heel jammer dat we geen collega’s meer zijn. ????

Emoties zijn van die dingen, die je niet moet willen remmen. Tranen zijn herinneringen, die naar buiten willen zwemmen. Martin Gijzemijter