Van K naar Beter.

Van K naar Beter Kado, om de mee-levers te helpen.
Van K naar Beter Box, om lotgenoten te ondersteunen.
En de Gezonde Muts, om hoofden en harten te verwarmen.

Ken je Evelien nog? De vrouw die met mij de podcast ‘Over Koetjes & Kanker‘ heeft opgenomen en waarmee  ik samen met de angels een stuk heb gefietst om aandacht te vragen voor de IPSO Inloophuizen in Nederland? Nou, afgelopen vrijdag lanceerde deze kanjer bij Adamas Inloophuis haar bedrijf van K naar Beter. Ook zij weet als geen ander wat het betekent om ziek te zijn en wat je dan juist nodig hebt om niet te verdwalen in de wereld van kanker. De vraag die haar bezig hield was: ‘Hoe zou het zijn om het gevoel te hebben dat je het kankertraject (onderzoeken, diagnose en behandelingen) maar ook de route van herstel en verwerking zelf beter kan managen?‘ Daar brengt deze creatieve geest het van ‘K naar Beter’ concept met verrassende elementen. Daar houdt ze van. Mensen verrassen, verlichten en blij maken. Niet voor niets heeft ze een zonnetje als logo gekozen. ????

Natuurlijk had ik mij aangemeld voor deze bijeenkomst, omdat ik het initiatief een warm hart toedraag.

In mijn uppie vertrok ik richting Nieuw Vennep, zonder hulpmiddelen in de hoop dat ik de auto voor de deur kon parkeren. En ja, ik had geluk. Na een klein half uurtje rijden stond ik voor de prachtige witte villa. Met mijn zitkussen onder de arm hupste ik naar de ingang. Ik werd ontvangen door één van de gastvrouwen, die mij welkom heette en mij naar binnen begeleidde. In de wandelgang kwam ik Evelien al tegen, ze zag er prachtig uit en ze straalde. Op één van de tafels lagen de verschillende ‘Gezonde Mutsen’, de andere tafel lag vol met lieve cadeautjes. Van een blikje geluk tot kaarsen, van pittenzakken tot love you doosjes met een hartje of beschermengeltje erin. Super leuke kleine attenties waarmee je iemand een hart onder de riem kunt steken. Persoonlijk vind ik het niet alleen voor kankerpatiënten, maar kan het breder ingezet worden. Een ieder die een flinke tegenslag voor zijn kiezen krijgt, zal blij worden van een ‘van K naar Beter Kado’. De K staat hier voor kanker, maar kan wat mij betreft ook staan voor kut of kloten. Excuses voor mijn woordkeuze… ????

Van kanker, kloten of kut naar Beter!

Ik had verwacht dat de huiskamer vol zou zitten, maar dat was niet het geval. Helaas door Corona of gewone griepjes en snotneuzen, waren er vele afmeldingen. Wel sneu, maar begrijpelijk gezien de kwetsbare doelgroep. Bij de koffie kregen we een heerlijk appeltaartje aangeboden. Terwijl ik gezellig zat te kletsen met een paar dames, viel precies het laatste hapje op de grond. Zo jammer, die had ik eigenlijk bewaard voor bij mijn tweede bakkie, haha! ???? Evelien nam het woord en vertelde geëmotioneerd het verhaal hoe ze is gekomen tot dit concept. Vol trots presenteerde ze dan ook de Gezonde Muts; warm, zacht, kriebelt niet en is van Nederlandse bodem en de van K naar Beter box (die binnenkort online gaat).

If you light a lamp for somebody, it will also lighten your own path! – Happy with yoga

Kok Eric-Jan de Smaakman stond in de keuken met allerlei lekkere smaakvolle hapjes om te proeven. Door ziekte of door behandeling van ziekte, kan smaakverlies optreden. Hij kookt dan ook met de nodige kennis, kunde en kruiden om eten voor mensen met smaak- of geurverlies weer tasty te maken. Waarschijnlijk heeft hij het nu, in Coronatijd, extra druk. Oncologisch personal trainer Joris Foppen kon ons veel vertellen over gezond bewegen. Een reporter van Behind Storie heeft deze ochtend gefilmd en ook ik mocht even voor de camera staan om een paar vragen als gast te beantwoorden. Ik kreeg een zendertje op en mocht in een stoel gaan zitten, wel zo veilig, want stel je voor dat ik staand uit balans zou raken. ‘Zit mijn haar goed?‘, vroeg ik net voordat de opname startte, want ja, als je haar maar goed zit. Gelukkig had ik nog geen muts gepast… ????

Daarna dook ik tussen de kleurige mutsen. Mijn lievelingskleur rood was er niet, maar op advies van de initiatiefneemster, zou een wijnrood exemplaar mij prima staan. Dat hoefde ze maar één keer te zeggen, haha, rode wijn is tenslotte mijn favoriete drankje, dus daar kon ik mee leven. Zelf vind ik dat ik geen mutsenhoofd heb, maar ik heb er natuurlijk wel eentje gekocht. Simpelweg omdat er bij elke verkochte muts, ook eentje gedoneerd wordt aan een kind met kanker. Fantastisch toch?

Samen mutsen!

Samen kunnen we dat.
Jij koopt een coole muts en Evelien doneert eenzelfde aan een kind met kanker.
Samen lichtpuntjes sturen.

Doe je mee? Ja, ik muts graag mee!

Met dank aan mijn vaste masseur Inge voor het maken van de muts-foto’s en het beschikbaar stellen van haar achtertuin! ????

Weekend

Hello weekend, I’m so happy to see you! ????

Eindelijk zouden we dan op visite gaan bij mijn lieve nichtje Naomi, die inmiddels alweer een tijdje met Kjelt in Nijmegen woont. Onze Sim moest natuurlijk wel mee, want een hele dag alleen thuis is geen optie voor ons hondenkind. Uiteraard had ik vooraf netjes toestemming gevraagd en lag de auto vol met speeltjes, kleden en hondensnoepjes, zodat hij het nieuwe paleisje niet tot de grond zou afbreken. ???? We kwamen terecht in een geheel nieuwe woonwijk en parkeerden de auto aan de straat. Leggy lag op de achterbank, maar zowel Frank als Lynn vonden dat ik het stukje beter op krukken kon lopen. Ach, ze hadden gewoon geen zin om te wachten tot ik het been aan had. Goed, ik hupste dus vrolijk op mijn stokken achter hen aan. Het huis lag midden in de straat aan een pleintje, voor mij best wel een eindje tippelen vanaf de auto. Toen Frank, Lynn en Sim al lang en breed binnen waren, kwam ik eindelijk aangesprongen. ????

We kregen meteen een rondleiding door het smaakvolle ingerichte huis. Onze Sim hadden we voor de zekerheid achter in de tuin, met een zoethoudertje, vastgelegd aan de picknick tafel. Ik sprong de trap op en af en heb het hele huis kunnen zien. De trapleuning is overigens goedgekeurd. Terwijl Sim zijn neus in alle hoeken (en plantenbak) stak, nieuwsgierig als hij is, schoven wij aan voor een overheerlijke lunch. Maurice (broer Frank) en Annet kwamen ook nog even langs om samen een drankje te doen. Het was een gezellige middag én het huis was gelukkig nog geheel in tact toen we, na het maken van wat leuke kiekjes, weer richting Haarlem vertrokken!

Zin om weer naar de bioscoop te gaan en een emmer popcorn leeg te vreten voordat de film begint? ????

Zo ga ik maanden niet naar de bios en zo ga ik twee keer in één weekend. Het moet niet gekker worden. Al is het wel één van de weinig uitjes die op dit moment nog geoorloofd zijn. Het was niet echt gepland, maar het kwam toevallig zo uit. Vrijdag ging ik met Irene, Dewy en Lynn naar de film van Linda de Mol; ‘Alles op tafel’. Een aanrader trouwens. De zaterdag zat ik met Frank bij Bond. James Bond.

Vrijdag gingen we met zijn viertjes op de fiets naar Pathé. Binnen hoefden we gek genoeg geen mondkapjes op, maar werden we wel gecontroleerd op onze QR code. Een medewerker vertelde dat we met de lift naar beneden mochten, maar terwijl de liftdeur openging bleek dat deze zo goed als vol stond. Het was hetzelfde wat je vaak ziet bij een invalidetoilet, hij stond vol. Hier was niet het toilet, maar de lift die de opslagfunctie had gekregen. ???? Gelukkig met een beetje schuiven, kon ik er met de rolstoel nog net bij, de meisjes moesten gewoon met de roltrap.

We kochten wijn, frisdrank, chips en popcorn. Onze avond kon niet meer stuk!

Ik had zelf de reservering gemaakt en gekozen voor de vierde rij, met vier stoelen in het midden. Misschien niet echt handig voor een eenbenige, maar waarom makkelijk doen als het moeilijk kan? ???? Mijn rolstoel werd gebruikt als kapstok voor onze jassen en zette ik naast het filmdoek. Toen ik eenmaal zat, merkte ik natuurlijk dat ik scheef zat. ‘Eh…wil iemand mijn rolstoelkussen even halen?‘ vroeg ik voorzichtig. Ireentje haalde het kussen en ik ging erop zitten. Nog zat ik niet goed, maar ik durfde het eigenlijk niet nog een keer te vragen. Maar ja, twee uur scheef zitten kost me mijn rug, ik kon niet anders dan opnieuw een beroep op hen doen. ‘Eh sorry…kan iemand ook mijn twee rode kussentjes voor onder mijn rechterbil uit de rolstoel halen?‘ vroeg ik verontschuldigend. Met liefde werden mijn kussentjes gehaald. De film kon beginnen!

Voor de Bond film ‘No time do die’ had Frank plaatsen gereserveerd, dus nu zaten we wel op een hoekje en stond de rolstoel dichtbij. Met de kennis en ervaring van de dag ervoor, had ik het zitkussen en de kleine bil-verhogertjes maar meteen op de zitting gelegd. Met wederom een klein flesje rode wijn en een zak chips genoten we van de drie uur durende spectaculaire film. En nee, we zijn niet in slaap gevallen! Die wijn en chips moesten er natuurlijk ook weer af getraind worden, dus ben ik zondag met Lonneke lekker door de duinen gaan fietsen. We zijn uitgewaaid en hebben zeker een frisse neus gehaald en… nou ja, vooruit dan maar, één drankje bij Parnassia, omdat het zondag was. ????

Spreuk van de dag

Neem die ruimte
Stap in het licht
Laat de zon verbleken
Door de lach op jouw gezicht
Lief Leven