Selecteer een pagina

De taxibus was mooi op tijd deze ochtend, omdat een deel van de Randweg was afgesloten, reden we buiten om via de A9. Ik was precies om half tien klaar om het zwembad in te springen. Nou ja ik huppel het water in via de inloop kant, die voorzien is van een goede leuning aan beide kanten. Het half uur baantjes trekken ging snel voorbij. Ik ben serieus meer tijd kwijt na afloop met douchen en aankleden ????, maar het is de moeite waard. Daarna mocht ik door naar de fysio, waar ik eerst wat buikspieren heb getraind en samen met de fysiotherapeut een wedstrijdje ‘planken’ heb gedaan. Ook ging ik de loopbrug weer in om los te hinkelen en hebben we even gek gedanst op muziek. Ja, ook mijn therapeute deed gezellig mee! ???? Mijn derde training was de ‘functionele amputatie groep’ of te wel de ‘mat groep’. Deze keer gingen we met stokken aan de slag. Eerst gewone individuele oefeningen, daarna een spelletje in wedstrijd vorm, met stokken, ringen en pionnen. Kwam er op neer dat we elkaars pionnen via de stok en met de ringen moesten omgooien. Snap je? En ook hier ging het er fel aan toe en gingen we natuurlijk voor de winst! ????????

Na de lunch mocht ik weer een uurtje zweten in de fitness. ???????? Ik kwam bijna te laat bij de afsluiter van deze week, een gesprek met de psycholoog. Nou niet het leukste om je dag mee af te sluiten, maar zo af en toe wel nuttig. De laatste minuten van de sessie, kwamen de tranen. Soms heb ik het even zwaar. Mijn lijf is zo anders dan voorheen en dat blijft moeilijk te accepteren. Buiten de deur ben ik erg beperkt. Thuis voel ik me soms nutteloos, omdat ik zo weinig kan bijdragen in het huishouden. Ik voel me afgedankt door de Rabobank. Dat alles maakt mij soms verdrietig, maar ik uit dat meestal niet, omdat ik sterk en stoer wil zijn. Omdat ik altijd vrolijk en positief wil zijn. Maar ja, dat kan natuurlijk niet altijd. Laten we zeggen dat het tijd wordt dat het zonnetje weer een beetje gaat schijnen! ☀️

Lonneke haalde mij deze middag op. We hadden afgesproken naar haar vriendin Stefanie te gaan die heel creatief is en heel goed kan naaien. We werden hartelijk ontvangen in Bennebroek! Na de kennismaking en een lekker kopje thee gingen we in gesprek over mijn kleding probleem.

Een aantal broeken van mij zijn ingekort, maar de pasvorm laat te wensen over. Het is niet zo eenvoudig, broekspijp eraf en klaar. Het zou fijn zijn als daar een oplossing op maat voor zou komen. Nu had Stefanie briljante ideeën, waar ik nog niet aan gedacht had. Ze had ook wat schetsjes gemaakt, zo lief! Ik heb verschillende broeken laten zien en uiteindelijk twee broeken daar gelaten, waar zij wat op gaat uitproberen. Ik ben benieuwd en hoop echt dat we tot iets moois komen!

Gelukkig leven wil niet zeggen, dat je geen problemen kent. Maar dat je weigert op te geven, zodat je steeds iets sterker bent. Martin Gijzemijter