Wat kan er toch veel gebeuren in een paar dagen tijd. In het kader van dingen uitproberen en ervaringen opdoen als Ilse2.0, zouden Lynn en ik, samen met Manja en Nicky een paar daagjes gaan kamperen. Normaal gesproken hebben we in de meivakantie een meidenuitje, maar dat was er afgelopen mei natuurlijk bij ingeschoten. Manja mocht de caravan van haar schoonouders lenen en Nicky het tentje ???? van haar tante Marieke. Goed geregeld dus! Afgelopen zaterdag was het zover, mijn eerste ritje met de Valys, van Haarlem naar recreatiepark de Oude Maas in Barendrecht, met Lynn als begeleider.

Valys is speciaal vervoer voor mensen die chronisch ziek of gehandicapt zijn. Met een Valyspas kunnen er sociaal-recreatieve uitstapjes gemaakt worden buiten de regio. Valys is veilig en comfortabel vervoer naar een bestemming tegen een aantrekkelijk tarief.

We hadden de nodige bagage weer mee: rolstoel, krukken, prothese, 2 koffertjes en een grote tas handbagage, voor drie nachtjes. ???? De taxibus kwam rond half één aanrijden, alle spullen werden ingeladen en de reis kon beginnen. We zouden via Alphen aan de Rijn, waar een passagier opgehaald moest worden, doorrijden naar Barendrecht. De rit verliep prima en anderhalf uur later waren we op plaats van bestemming. Manja en Nicky stonden ons al op te wachten. Bart had, heel fijn, de caravan geïnstalleerd, dus ons weekendje kon beginnen. ????

We hebben eerst een bakkie gedaan en de spullen een plekje gegeven. Ik kreeg van de receptioniste een sleutel voor de ♿️toilet en ♿️douche. Het park was zeker rolstoelvriendelijk, maar om van het toiletgebouw naar onze plek te komen, moest ik een behoorlijk heuveltje trotseren. ????????Later in de middag kwamen Marieke (zus Bart), Mels en Silke om het tentje te brengen voor de meiden. Zij hadden mij nog niet gezien na de operatie en dus hebben we eerst wat bijgepraat. Om de camping te verkennen heb ik mijn prothese aangedaan en zijn we samen al wandelend langs de Maas, door het park gelopen. Daarna was het tijd voor een drankje ???? en wat lekkere hapjes. Na het eten ging de visite en Bart weer naar huis en hebben wij met de meiden nog wat getafeltennist, gebadmintond en een potje Kezen gespeeld.???? Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat deze keer ons Lynn het Keezenspel gewonnen had. ???? Rond twaalven gingen we tandenpoetsen en naar bed. Mijn eerste nachtje in de caravan. ????

In de ochtend werden we, na een redelijke nachtrust wakker. We hebben gedoucht, verse broodjes opgehaald en ontbeten. Leuk zo buiten op de camping! ☀️ Ons mam is in februari verhuisd van Breda naar de Alblashof in Alblasserdam en dat was de reden dat we deze camping, dichtbij haar in de buurt, geboekt hadden. Lynn en ik zouden, door jullie wel bekenden omstandigheden, voor het eerst haar nieuwe woonplek gaan zien. Best gek, maar wel fijn eindelijk te zien waar en hoe ze nu woont. We kregen een korte rondleiding en hebben een kopje thee op haar kamer gedronken. Ze was blij ons te zien! We zijn samen nog even langs het huis van Manja gereden om iets op te halen en vervolgens via een toeristische route richting de camping gereden. Onderweg kwamen we door Hendrik Ido Ambacht, waar we op een prachtig terras een drankje en klein hapje genuttigd hebben.

Terug op de camping kwam onze Jorn ook op visite, om zijn verjaardag nog een beetje te vieren en samen te eten. Manja en de meiden zouden het eten voorbereiden, terwijl Jorn, mams en ik met ‘Leggy’ een rondje gingen wandelen. Het lopen was uitdagend. Over een ongelijk pad met kleine steentjes langs het water, liepen we een behoorlijke steile helling vol hoog gras omhoog om vervolgens uit te komen bij de vakantiechalets. Het bleek een afgesloten deel te zijn, zonder uitgang. We konden dus kiezen, het ‘hele’ stuk terug lopen ???? of over een balk stappen naar de weg. Maar ja, over een stuk hout klimmen, dat best hoog is, met prothese aan… is ook een challenge. ???? Met de hulp van Jorn, stapte ik met mijn linkerbeen over de balk en tilde hij mijn prothese, die eerst in de knik gebracht moest worden, over de balk. Gelukt dus! Mams had ook een handje nodig en zo konden we ons pad vervolgen en uiteindelijk aansluiten bij een prachtig gedekte tafel bij de caravan. We hebben heerlijk van de grillplaat gegeten, daarna een potje badminton ???? gespeeld en een theetje gedronken.

Rond tien uur zwaaiden we mams en Jorn uit. ???????? Wij zijn nog relaxed buiten blijven zitten kletsen totdat het bedtijd was.

Vandaag, na het ontbijt, kwam het vriendje van Nicky langs en hadden we een high tea op het programma staan bij een vriendin van Manja, maar het liep anders. Manja en ik gingen naar de speeltuin, waar de kids aan het ping pongen waren. ???? Wij mochten het tafeltennis overnemen en stonden lekker te spelen, toen het mis ging. Ik wilde de bal die links voor mij op de rafel kwam terugspelen, stond op uit de rolstoel om de bal te raken (ik miste overigens ????), wilde weer gaan zitten, maar had de stoel, hoe stom ook, niet op de rem staan. Je voelt het al aankomen… ik wilde weer gaan zitten, de stoel schoof weg en ik viel ‘bam’ op de grond. Ik schrok enorm en voelde dat het mis was in mijn rug. Ik had vreselijke pijn en schreeuwde het uit. Er was paniek, moesten we 112 bellen? Na een vijftien minuten werd ik wat rustiger en ben ik met hulp weer in mijn rolstoel getakeld. We zouden het even aankijken. Bizar was trouwens wel dat er twee heren het hele gebeuren vanaf hun caravan zaten te aanschouwen, maar totaal geen hulp boden. Er was best paniek en Manja was met drie kids, maar nul reactie…. Ze zeggen dat op de camping iedereen altijd zo hulpvaardig is, maar deze heren waren dat zeker niet. Stom! ???? Het ritje in de rolstoel van het speelveld naar de caravan, was erg pijnlijk. Op onze plek ben ik op het luchtbed van de meiden gaan liggen, waar de tranen over mijn wangen rolden. De pijn, de angst dat er wat kapot kon zijn, was zo balen! Na wat overleg besloten we toch 112 bellen. De campingbeheerder kwam ons helpen en de ambulance was er vrij snel. Na wat vragen te hebben beantwoord en lichamelijk onderzoek, besloten ze mij mee te nemen naar het ziekenhuis voor een röntgenfoto ter controle. In overleg besloten we naar het LUMC in Leiden te gaan, gezien mijn complexe casus.

Lynn mocht mee in de ambulance en Manja reed er in haar auto achteraan. In de geheel nieuwe ziekenwagen, werd er een infuus aangebracht om pijnstilling toe te kunnen dienen. De ambulancebroeders waren erg vriendelijk en zorgden goed voor me. Ik werd op de eerste hulp naar binnen gebracht. Terwijl we nog aan het aanmelden waren, kwamen Manja, Nicky en Joeri ook al aangelopen. Daarna werd ik naar kamer tien gebracht, waar het wachten was op de orthopeed. Dat duurde natuurlijk even, maar toen hij er was en wat onderzoek had gedaan werd er besloten om röntgenfoto’s te maken van bekken en onderrug. De familie ging even wat kleins eten en ik werd naar de röntgenkamer gebracht en overgelegd op het andere bed voor het maken van de foto’s. Ik lag nog maar net of er kwam een hele invasie binnen met een spoed spoed patiënt die natuurlijk voorrang had, dus ik werd weer terug overgeheveld naar mijn bed en naar de röntgenafdeling gebracht waar een beschikbare kamer was. De foto’s werden gemaakt en na een tijdje wachten, kwam de orthopeed terug met de uitslag. Hij zei in eerste instantie dat alles er goed uitzag, maar later bleek dat er toch een klein breukje zat in één van de lage rugwervels. Daar doen ze verder niets mee, maar wel balen. Het zal de komende weekjes wat pijnlijk en stijf zijn, maar het herstelt met de tijd binnen een week of zes. Over twee weken moet ik terugkomen om te kijken hoe het gaat, maar omdat ik op zevenentwintig augustus toch al een controle afspraak heb staan, wordt het gecombineerd en zal dan een controle plaatsvinden van de longen, heup en onderrug.

Omdat de ambulancebroeder bang was dat er misschien ook een kneuzing aan de nier zou zijn, is ook mijn urine nog gecontroleerd, maar dat zag er gelukkig prima uit. Na drie uur op de spoedeisende hulp ????, mocht ik naar huis. In overleg met Manja en Lynn hebben we besloten dat mijn camping-avontuur hier op zou houden. Frank zou mij komen halen, maar Lynn ging terug naar de camping voor het laatste nachtje. Beter en leuker voor haar, want het was toch weer best heftig wat er allemaal gebeurd is en dan is het fijn, om het kampeerweekend alsnog goed en gezellig af te sluiten!

De komende daagjes doe ik het rustig aan en hoop ik dat allemaal een beetje meevalt. ????