Mijn batterij was duidelijk in de nacht van donderdag op vrijdag niet goed opgeladen, ik stond dan ook redelijk lusteloos op.

Geen idee waarom, nou ja de pijn draagt zeker niet bij aan een goede nachtrust, maar ik voelde me echt futloos en leeg. Op zich niet heel erg, want grootste plannen had ik niet. Dat kan ook niet nu in coronatijd. Aan de ene kant vind ik dat super saai, aan de andere kant geeft het ook rust en heeft niemand last van FOMO; fear of missing out.???? Het zonnetje scheen volop en Sven had op mijn verzoek de tuinkussens buiten op de bank gelegd, zodat ik toch kon genieten van het mooie zonnige herfstweer. Een revalidatiegenootje, die op dit moment verplichte bedrust heeft, appte en vroeg of ik aan het ‘buiten spelen’ was. Zo noemen we vaak het buiten zijn en lekker eropuit gaan met de handbike. Ik reageerde van niet, vanwege mijn lage energieniveau. Toch begon daar de twijfel. Zij zou dolgraag even buiten genieten van de zon, maar dat zit er nog even niet in. Ik wilde wel in beweging komen, maar voelde me tegelijkertijd al moe bij de gedachte. Tja, dan kun je twee dingen doen; onderuit gezakt op de bank blijven hangen (ook fijn!) of je zinnen verzetten en eropuit gaan…

Wist je dat 20 minuten per dag buiten zijn, even wandelen of fietsen in de natuur, al goed is voor je gezondheid?

Ik besloot daarom voor het laatste te kiezen, waarschijnlijk zou ik ervan opknappen. Sven had mijn rolstoel en fiets inmiddels buiten gezet, dus deed ik Leggy aan, koppelde mijn handbike aan en vertrok richting de Zeeweg. Deze keer geen spannende route, slechts op en neer naar Bloemendaal aan Zee. Haren in de wind, zonnetje op mijn gezicht en mijn verstand op nul. Na een klein uurtje kwam ik als ‘herboren’ terug. ???? Nee, dat is niet helemaal waar, maar ik was er toch wel wat van opgeknapt. Even naar buiten, al is het maar twintig minuutjes, het doet een mens goed, echt! Het is zelfs bewezen dat je hart, bloedvaten, bloeddruk, cholesterol, botten en spieren, gewicht en geheugen, er allemaal op vooruit gaan en niet te vergeten: je humeur wordt er beter van. Aan het eind van de middag stond een gezellige vrij-mi-bo (vrijdagmiddagborrel???? ) en etentje met de buufjes gepland. Er werd niet geknuffeld, we zaten op veilige afstand van elkaar, maar hebben heerlijk getafeld en bij-gekletst. En ja, ook dat doet een mens goed!

Naar mams

De rolstoel had ik in de auto laten staan en op krukken huppelde ik, door verschillende deuren met beveiligingscodes, achter Manja aan, naar binnen. We moesten in de hal, net voor de huiskamer wachten en zagen mams al zitten. Ze keek even op, zag waarschijnlijk twee malloten uitgebreid zwaaien, draaide haar hoofd om en negeerde ons. ???? De begeleidster vertelde haar wie wij waren en zo kwam ze toch in beweging. Dichterbij was er wel een soort van herkenning, wat best knap is met die enorme kappen over ons gezicht. Ook nu vroeg ze mij meteen ‘Heb jij pijn?’, bizar dat die vraag altijd komt, terwijl haar hoofd zo goed als leeg is. Ik stelde haar gerust. Een medebewoner keek naar mij en zei tegen niemand in het bijzonder ‘zij heeft haar been gebroken…!‘ Haha, bijna goed. Ze zien wel mijn krukken, maar niet dat er maar één been onder mijn jurkje uitkomt. ???? Op mams haar kamer deden we haar jas aan, want we wilden lekker met haar naar buiten. Ze stopten haar handen in haar zakken en liet zien wat er allemaal in zat…er viel van alles op de grond, van koek tot zakdoek, maar het meest frappante was wel dat er sokken in zaten. Sokken? ????‍♀️ Hoe dan? ????

Spreuk van de dag

Deze spreuk is speciaal voor onze lieve tante in Den Haag, die afgelopen zaterdag maar liefst 97 kaarsjes mocht uitblazen! Nogmaals van harte! ????

Een mooi gezicht wordt oud,
een mooi lichaam verandert,
maar een mooi mens zal altijd
een mooi mens blijven. ????