Winnen doe je bij…
Misschien sta ik morgenvroeg op om te gaan hardlopen. Misschien win ik morgen de loterij. De kans is ongeveer even groot! ????
Nee, ik ben niet weer in de prijzen gevallen hoor, maar ik had nog een Postcodeloterij uitje tegoed van een winnend lot van afgelopen zomer. Aangezien ik drie loten heb, mocht ik dus twaalf vrijkaarten bestellen voor een uitstapje in Nederland. Ons eerste uitje was naar de Beekse Bergen, Lynn heeft nog vrijkaarten om met haar vriendinnen naar Duinrell te gaan en ik was op zoek gegaan naar een leuke besteding hier in de buurt. Ik kwam uit bij een rondvaart door het historische centrum van onze stad met Smidtje Canal Cruises en besloot mijn buufjes uit te nodigen. Zij hadden natuurlijk eenzelfde prijs (een uitje naar keuze) gewonnen, want zij spelen mee met dezelfde postcode, maar de dames waren vergeten de prijs te verzilveren. ???? We moesten het dus doen met een rondvaart van een klein uurtje door Haarlem, anders hadden we waarschijnlijk een cruisetocht naar de Caribische eilanden kunnen maken. ????
Ontdek de mooiste bezienswaardigheden van Haarlem vanaf het water.
Iets voor drieën hadden we aan de kade tegenover het Teylers Museum afgesproken. Peet was lopend en zat al op het terras aan het water, terwijl wij (Marjon, Marie en ik) de fietsen nog aan elkaar vastlegden. Ik rolde naar het plateau voor het Boothuys en zag meteen dat het eerste obstakel zich aandiende. Om bij de ingang te komen, moesten we een soort houten bruggetje over, maar de drempel was alles behalve rolstoelvriendelijk. Er zat niets anders op dan uit de stoel op te staan en op krukken verder te lopen. Ik vraag me dan maar weer eens af hoe mensen dat doen, die niet uit hun stoel kunnen opstaan. ???? De schone taak aan de meiden om de rolstoel over de drempel te tillen en mee naar binnen te nemen. Het was inmiddels licht gaan druppelen, waardoor het vlonder nat en glad was, dus ook hier was het uitkijken geblazen. We meldden ons binnen bij de kassa, waar een vriendelijke dame de entreebewijzen en onze QR codes scande.
Ergens onvoorbereid naar toe gaan is niet handig, ik moet vooraf bedenken hoe ik de dingen het beste kan of moet doen.
Eigenlijk wilde ik mijn prothese aan, maar de afweging is altijd of het mij helpt of juist nog meer beperkt. Op een boot met een prothese leek mijn geen goed idee en dat had ik, achteraf gezien, heel goed ingeschat. Per mail had ik wel vooraf gevraagd waar ik mijn rolstoel kon laten als we gingen varen en dat kon bij hun in het winkeltje. Mooi dat was prima geregeld en de gastvrouw was hiervan op de hoogte. Ook fijn. Na het plegen van een klein plasje was het tijd om aan boord te gaan. We liepen naar de opstap van de rondvaartboot en daar zag ik tot mijn grote schrik dat het een hele enge en diepe instap was. Hoe ga ik dit aanpakken? Stom, want hier had ik dus helemaal niet over nagedacht. Hoe kom je als eenbenige in godsnaam in zo’n boot? Tja, daar stond ik dan. Gelukkig had ik mijn eigen hulptroepen bij me, mijn vriendinnetjes stonden aan alle kanten klaar om mij op te vangen.
Het zou toch wat zijn als ik in het water zou kukelen? ????
Mijn krukken gaf ik aan Marjon, ik hield mezelf vast aan de leuning van het terras en sprong van de kade over een stukje water op de drempel van de boot. Pfff, dat was stap één. Nu moest ik een smalle tree omhoog springen, om vervolgens drie hele grote treden naar beneden te hupsen. Lichte paniek. Dit kan ik niet…Ik vond het doodeng en durfde eigenlijk niet te springen, maar een alternatief was er niet. Als ik mee wilde varen, moest ik de sprong wagen. Aangemoedigd door de meiden deed ik wat ik moest doen, terwijl ik aan alle kanten vastgehouden werd. Hilarisch en zeer oncharmant om te zien, maar ik was aan boord en verontschuldigde mezelf bij de andere gasten voor het oponthoud! We kregen de twee tafels achter kapitein Jan toegewezen, zodat we niet de hele boot door hoefden. Marie legde mijn zitkussen op één van de bankjes en ik kon weer veilig zitten…????
Sinterklaas, die baard is toch niet van echt bond hè? Loesje
Naast ons lag de stoomboot van Sinterklaas. Is die Goed Heiligman toch in tijden van Corona vanuit Spanje naar Nederland gekomen. Zou hij wel gevaccineerd zijn? ???? We vaarden door het historische centrum en luisterden (soms wel, soms ook niet ????) naar de verhalen op het ingesproken bandje. We kwamen langs het Teylers Museum, Molen de Adriaan, het oude weeshuis, de Jopenkerk, St. Bavo kathedraal en het Frans Hals Museum en dat alles was hemelsbreed nog geen achthonderd meter bij ons huis vandaan. Grappig, dat je zo je eigen stad door toeristische ogen bekijkt en daarmee nog meer oog hebt voor de schoonheid daarvan. Kapitein Jan wist nog wat leuke smeuïge en interessante anekdotes te vertellen over hoe het er hier vroeger in Haarlem aan toe ging.
Het grote uitstap-moment diende zich aan.
Het uur vloog voorbij, dus voor we het wisten waren we alweer terug bij de kade. We lieten de andere passagiers eerst de boot verlaten, vroegen Jan of hij van ons een foto aan het roer wilde maken en bekeken vervolgens hoe we de operatie ‘boot verlaten’ zouden aanvliegen. Marie nam mijn zitkussen en tasje mee, Peet ging voor mij naar boven en Marjon bleef achter mij. Het vangnet was op orde, ik pakte de leuning vast en sprong eerst drie hoge treden naar boven, moest daarbij ook nog uitkijken dat ik niet met mijn kop tegen het plafond aan zou springen. ???? Peet hield mij boven op de laatste tree stevig vast, mijn krukken werden aan een dame op de kade afgegeven en Marjon steunde mij aan de achterkant. Bij de laatste sprong kregen we extra helpende handjes (awkward) en duwde ik mezelf een kleine stukje over het water, het ‘vaste land’ op. Pfff… missie geslaagd. Ik was veilig en droog overgekomen. Helaas kan ik niet anders dan Smidtje Canal Cruises bestempelen als rolstoelONvriendelijk, al was de hulp dat zeker wel.
Het leven is mooi, maar je moet er wel iets te drinken bij hebben!
Laten we een drankje doen
gezellig in de stad
Dan kun je mij vertellen
hoe het met je gaat zodat
Ik je kan steunen, helpen
bij de keuzes op je pad
Laten we een drankje doen
gezellig in de stad
Met Aandacht
Eén ding was niet helemaal goed gegaan. Ik dacht namelijk dat we aan boord wel een drankje konden scoren, maar dat was jammer genoeg niet het geval. Dat hadden we blijkbaar vooraf in het winkeltje moeten regelen. Duh, dat wisten we dus niet. Zaten we mooi een uur lang met een droge bek op de boot, haha. ???? Tijd voor een drankje dus! We pakten onze fietsen en gingen richting de Grote Markt. Vier vrouwen, vier meningen. Waar de één juist de rust op wilde zoeken, gaf de ander de voorkeur aan wat meer reuring. We kozen uiteindelijk voor het volle terras (want gezellig druk ????) van Brasserie van Beinum, één van Haarlems favoriete borrel plekken.
We kregen een mooie tafel naast een terraskachel en bestelden ons welverdiende wijntje. Al snel kleurden onze wangen rood en werden er, naast de glaasjes, wat overheerlijke hapjes aan toegevoegd. Het was te lang geleden dat we er samen op uit waren geweest en we beloofden elkaar dan ook plechtig het wat vaker te plannen. Toen de ober langskwam en vroeg of hij nog wat voor ons kon betekenen zeiden we (komt ie weer, met dank aan Jochem Myjer!)… nog eentje dan, nog eentje dan en dan gaan we naar huis! Nog eentje dan, nog eentje dan en dan gaan we naar huis! ????????
Rolstoeltennis
‘Kom je ook kennis maken met rolstoeltennis’, appte een oud revalidant naar aanleiding van de komst van de Esther Vergeer Foundation bij haar tennisclub.
De Esther Vergeer Foundation zou afgelopen weekend een Clinic Rolstoeltennis geven bij TPC Daalmeer in Alkmaar, om kennis te maken met deze aangepaste sport. De club zou ervoor zorgen dat er voor alle deelnemers materiaal beschikbaar zou zijn. Ik reageerde enthousiast op de uitnodiging, want aan rolstoeltennis had ik nog niet eerder gedaan. Eens moet de eerste keer zijn, toch? Helaas werd het hele event afgeblazen vanwege Corona, slechts de clinic voor de volwassenen met een lichamelijke beperking ging door. Esther Vergeer was er dus niet, de les werd gegeven door twee enthousiaste tennisleraren van de club zelf.
Je bent niet gehandicapt, je hebt alleen maar een beperking, aldus TC Daalmeer.
Nu heb ik al best heel wat sporten met mijn beperking uitgeprobeerd, mét en zonder de rolstoel. Misschien wel meer dan ik ooit als valide persoon heb gedaan. De kennismaking gebeurde al tijdens mijn revalidatie in Heliomare; fitness, zwemmen, rolstoel tafeltennis, para badminton, zitvolleybal (niet in een rolstoel, maar zittend op een mat), rolstoelbasketbal, handbal, zeilen en handbiken. Inmiddels kan ik aan dat rijtje ook rolstoelhockey en rolstoeltennis toevoegen. Mocht ik ooit nog uitgenodigd worden voor een atletiektraining, staat de ‘hink, stap, sprong’ boven aan mijn lijstje. ???? Natuurlijk is het sporten niet zoals voorheen. Het lijkt minder intensief misschien, omdat je in een rolstoel zit, maar daar zit juist ook de uitdaging. Het bewegen in het veld met je stoel, terwijl je een bal of racket in de hand hebt, is buitengewoon ingewikkeld. Maar, oefening baart kunst!
Bij aankomst in Alkmaar bleek dat mijn kennis er helemaal niet was, omdat zij te kwetsbaar is voor Corona.
Heel begrijpelijk, maar ik was er ook een beetje voor haar naar toe gegaan. Jammer, maar het is wat het is. Ik werd welkom geheten door twee jonge gasten die klaar stonden om de training te geven. Het clubje was klein, we waren slechts met vier personen (twee aangeboren en twee niet aangeboren handicaps) en door omstandigheden hadden we de hele hal ter beschikking. Nu heb ik zelf een sportrolstoel, maar die staat in de badmintonhal en past niet naast mijn ‘huis tuin en keuken rolstoel’ in de auto, dus kreeg ik naast een racket, een leen-exemplaar van de club.
Alle ballen verzamelen! ????
Eerst gingen we ballen verzamelen, maar ja, waar laat je die? De anderen konden de tennisballen tussen de spaken proppen, zodat hun hele wielen vol zaten met ballen. Handig hoor. Mijn spaken leenden zich daar niet voor, dus ik gooide de ballen netjes in een karretje. We begonnen met één tegen één overslaan en het bleek toch wat moeilijker dan gedacht. Je mag de bal weliswaar twee keer laten stuiteren, maar soms was het lastig beoordelen, wanneer je de bal het beste kon raken. Na de eerste of tweede stuit? Wel fijn dat de trainer achter ons ging staan, om de doorgeschoten ballen terug te spelen, zodat het spel niet constant doodviel. We kregen wat uitleg over het bewegen in het veld (constant achtjes rijden met de rolstoel), hebben de opgooi en service geoefend en zelfs een klein dubbel partijtje gespeeld. Het was erg leuk en ik heb weer wat nieuws bijgeleerd! ✅
Tennis, the only game where love means nothing. ????
Spreuk van de dag
Vriendschap is elkaar de wereld gunnen
en de scherven oprapen
als die wereld instort
Lief Leven ????
Die rondvaart door Haarlem lijkt me heel bijzonder. Maar wel een bedoening zo voor jou. Ik zag dat borrelen helemaal voor me. Heerlijk bijklessebessen en lol hebben. Allemaal weer heel levendig beschreven. Je maakt wat mee
Die rondvaart is echt wel leuk om eens te doen! En wijnen en bijkletsen is mijn grootse hobby.????