‘Ben bezig een bedrijfsfilm te maken en we zoeken een vrouw in een rolstoel en opeens dacht ik aan jou!’

Oud collega Irene, waar ik jaren mee heb samengewerkt op de afdeling Marketing & Communicatie bij de Rabobank, appte mij met een vraag. Zij was voor haar werk bezig om een brand video (bedrijfsfilm) te maken en was op zoek naar verschillende ‘personages’. Het bedrijf waar ze nu werkt is RGF Staffing (global) dat deel uitmaakt van de internationale speler RGF Staffing. Eén van ‘s werelds grootste HR-dienstverleners die internationaal actief is in Australië, Azië, Europa en Noord-Amerika. Hun gezamenlijke missie is om elk jaar 500.000 mensen aan betekenisvol werk te helpen bij 100.000 werkgevers. Zo leveren zij een bijdrage aan inkomen, groei en het geluk van mensen. Die sociale betrokkenheid om mensen bij elkaar te brengen en te verbinden vind ik mooi. Dat is ook altijd mijn rol en kracht geweest binnen mijn werk.

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan! Pippi Langkous

Eén van de verhaallijnen van de bedrijfsvideo gaat over een recruiter (iemand die zorgdraagt voor de werving & selectie) een vrouw in een rolstoel met afstand tot de arbeidsmarkt aan een nieuwe baan helpt en daarmee de manager van het bedrijf, die vastloopt door personeelstekort, uit de brand helpt. Een mooie win-win situatie. Laat ik nou net aan dat plaatje voldoen. Ik ben vrouw en zit in een rolstoel. ????  ‘Zou je er voor openstaan hier een rol in te spelen?’, vroeg mijn oud manager. Ik vond het al leuk dat ze aan mij dacht. ‘Je kent me hè, ik sta overal voor open en ben gek op nieuwe uitdagingen. Dus ja, kom maar op!‘ Heb altijd al de ambitie gehad om actrice te worden. ???? Klein puntje van aandacht, de video is vanuit RGF Staffing (global) en zal wereldwijd ingezet worden. ???? Ben ik straks ook nog wereldberoemd. ????

Alle opnames stonden gepland op twee draaidagen en dat voor een film van hooguit anderhalve minuut.

Omdat in één van de scenes de vrouw in de rolstoel, ik dus, een sollicitatiegesprek zou voeren met een recruiter, was de vraag of dat tafereel eventueel bij mij thuis gefilmd mocht worden, omdat het hier rolstoelvriendelijk is. Nu was ik daar niet zo happig op, omdat het op de voorgestelde tijd bij ons thuis spitsuur is en ik niet zit te wachten op pottenkijkers. Daarnaast leent ons huis zich hier momenteel niet echt voor, omdat de hele houtenvloer bedekt is met kleden, ter bescherming van onze viervoeter. Niet echt hip ofzo. Toen ook nog bleek dat wij precies de dagen voor de opname getroffen waren door het Coronavirus en in quarantaine hadden gezeten, zou ons huis niet met 100% veilig zijn en was het een definitieve no go. Er werden andere opties bekeken en uiteindelijk gekozen voor een alternatieve locatie, een airbnb in Heemskerk. Dat zou dan voor heel even ‘mijn huis’ zijn. ????

Per mail ontving ik een ‘call sheet’ voor de opnames, script en de vraag een tweede setje bovenkleding mee te nemen.

Wat een opluchting te zien dat we geen teksten hoefden te leren, het ging puur om het beeld en de interactie. Dat scheelde een hoop stress, haha. De voorbereiding zag er in elk geval goed en professioneel uit. Ik bestuurde mijn rol (gewoon mezelf zijn) en zag dat ik op twee locaties acte de présence moest geven. Het bedrijf dat de film zou maken was Full Frame uit het mooie Brabantse Tilburg. Dan moet het eindresultaat wel goedkomen toch, met Brabanders aan het roer?! ????

Heemskerk

Stap zo nu en dan uit je comfortzone. Alleen dan kun je echt nieuwe dingen ervaren en groeien. thedailyquotesnl

Om vier uur moest ik mij melden bij het huis op de Noordermaatweg in Heemskerk. De rolstoel had ik al achterin de auto gezet en terwijl Sven mijn prothese op de achterbank legde, kleedde ik mij snel om, nam een tasje mee met verschillende kleuren jasjes en letterlijk één minuut voor vertrek lakte ik nog snel mijn nagels. Wilde natuurlijk wel een beetje goed voor de dag komen. Met natte nagels sprong ik in de auto en liet Google Maps de wegwijzen. Dat wij geen vrienden zijn was al bekend, maar ook nu ging het mis. Ik werd geleid naar het begin van de bewuste straat in de bebouwde kom, maar mocht de straat niet met de auto in. Hmmm, wat zal ik doen? Rollend verder of een andere route zoeken? Dwalend reed ik rondjes in de wijk.

Bij navraag bleek het een kilometers lange straat te zijn en een man die ik om hulp had gevraagd, probeerde mij uit te leggen hoe ik het beste om kon rijden. ‘Drie keer rechts, twee keer links, lange straat uitrijden, dan naar rechts, weg verder vervolgen, voorbij de camping blablabla...’ Lichte paniek brak uit. Hoe ga ik daar op tijd komen?? Na ruim vijftien minuten had ik de goede kant van de straat dan toch gevonden, al reed ik natuurlijk eerst het huis voorbij. ???? Ik keerde verderop en reed iets later dan gepland (sorry!) het pad op. Maar ik was er, mijn ’thuis’ voor de komende twee uur. Een prachtig vrijstaande villa met een hoop groen eromheen.

Irene kwam naar buiten en hielp mij om al mijn hulpstukken en tassen uit de auto te halen.

Op de oprit deed ik Leggy aan en ging rollend verder. Te grappig dat ‘mijn huis’ niet rolstoelvriendelijk bleek. De drempel was zo hoog dat ik daar niet met de stoel overheen kon. Dat was meteen een leuke binnenkomer. De Brabantse filmploeg mocht direct aan de bak en tilde de rolstoel naar binnen, terwijl ik met Leggy over de drempel stapte. De sfeer was meteen goed. Ach ja, dat heb je met Brabanders onder elkaar. Mijn ’tegenspeler’ was Tom de recruiter, een leuke spontane en vriendelijke krullenbol die daadwerkelijk werkt bij RGF Staffing the Netherlands voor het merk USG Restart. Alles werd klaargezet voor de opname en ons werd verteld wat de bedoeling was. De kleur van mijn jasje werd ter plekke bepaald. Eerst deed ik op verzoek het groene jasje aan. ‘Probeer die roze ook eens‘, zei de opnameleider. Dus ging het roze jasje aan. ‘Nee, doe toch maar die groene, dan mag je morgen in het roze’. Hallo, weet je het al?? ????

En… actie!

Vanuit de deuropening (je weet wel, met de te hoge drempel) moesten Tom de recruiter en ik naar de eettafel lopen en rollen. Daar namen we plaats, klapte Tom zijn laptop open en begonnen we met de zogenaamde intake. Ik denk dat we wel tien keer dat stukje van de deur naar de tafel over hebben moeten doen, maar ook het openklappen van de laptop, het neerzetten van de koffiekopjes, het gesprek en het lachen (om niks) ging niet in één ’take’ goed. Alles was in scene gezet en er werd echt op de kleine details gelet. Hetzelfde toneelstukje werd ook nog vanuit een andere hoek gefilmd. Nee, acteren is geen kattenpis!

Toen we binnen klaar waren met draaien, gingen we naar buiten om daar onze eerste begroeting te filmen. Het pad van het terras naar de oprijlaan bestond uit klinkertjes, dus ik hobbelde en bobbelde lekker in mijn stoel om de recruiter bij mijn prachtige huis te verwelkomen. Ook dit was niet in één shot te vangen en hebben we verschillende keren over mogen doen. Na twee uur stond ‘mijn sollicitatie’ erop, was de filmploeg tevreden en kon ik naar huis. De bloemen die in mijn tijdelijke huis op tafel stonden, werden later bij ons thuis afgeleverd. Lief! ????

RGF Staffing Almere

Een baan is meer dan een middel om geld te verdienen.
Het gaat om het verbinden van kandidaten en bedrijven en kansen creëren voor alle betrokkenen.

Het is niet ver, maar Almere ligt ook niet naast de deur. Nadat al mijn spullen weer ingeladen waren, vertrok ik richting Almere Stad voor de tweede draaidag. Met een klein uurtje rijden was ik op plaats van bestemming en belde ik Irene dat ik gearriveerd was. Zij haalde mij bij de parkeergarage op en samen gingen we naar de zevende etage, waar het bedrijf gevestigd is. Ik kreeg een rondleiding op de afdeling en kan niet anders zeggen dan dat het een prachtige, sfeervolle, moderne en hippe werkplek is. De mannen uit Tilburg waren al druk aan het draaien en dat gaf mij de gelegenheid om eerst een lekker bakje koffie te drinken.

Take one, take two, take…

Nu was het mijn beurt en mocht ik de licht roze blazer aan. De verhaallijn van deze dag was dat ik als vrouw in een rolstoel, passend werk had gevonden dankzij de hulp van recruiter Tom. Er werden verschillende opames gemaakt; één dat ik aan een bureau zit en praat met een paar collega’s, één dat we zogenaamd werkoverleg hebben met de manager, gespeeld door actrice Erika Minderop (prachtige en ontzettend lieve vrouw), één dat ik met Tom aan het beeldbellen ben en vertel hoe blij ik ben met mijn job, één dat ik aan het raam zit en druk aan het telefoneren ben met klanten en het laatste shot was dat ik met de manager bij de lift sta om naar huis te gaan na een drukke werkdag.

De cameraman zoefde op een soort segway langs de setting, de man van het licht zorgde voor de juiste belichting en spotlights en de derde man keek mee hoe het er op beeld uitzag en instrueerde ons. We deden natuurlijk precies dat wat gevraagd werd. Praten, lachen, bellen, naar buiten kijken… zij vroegen en wij leverden, haha. Het was soms ook wel awkward hoor, als we ‘spontaan’ moesten lachen. Waarschijnlijk ga je mij slechts een paar seconden in beeld zien, maar het was fijn om als rolmodel, letterlijk en figuurlijk, een bijdrage te mogen leveren aan de bedrijfsvideo en zo een gezicht te geven aan de mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt. Toen ik mijn taak volbracht had, keerde ik terug naar Haarlem. Weer een mooie ervaring rijker!

Spreuk van de dag

Als jij jezelf kon zien zoals
anderen jou zien.
Misschien moet ik jou dan
laten zien hoe ik jou zie.
Dan pas zal je zien hoe
speciaal je echt bent. ????
Manoteksten