Meteen als de wekker gaat, schiet ik overeind om deze zo snel mogelijk uit te zetten. Het was nog stil op de gang en de badkamer was (jawel!) beschikbaar. Toch had ik bedacht om in de middag pas te douchen en daarna de wonden te verzorgen. Één uurtje is namelijk echt te kort voor de douche, de wondverzorging en het ontbijt. Daarbij had ik de middag weer vrij, dus tijd genoeg. Ik ging wel even wassen, aankleden en tandenpoetsen.

Vanochtend heb ik voor het eerst ontbeten in de huiskamer. Primeur! ????????????

Om half negen was ik beneden voor de ergotherapie. We hebben mijn rolstoel omgewisseld voor de wat ‘hippere en snellere versie’. Leuk! We hebben wat oefeningen in de gang aan de leuning gedaan en daarna kon ik meteen door naar de rolstoelles in de sporthal. Nu was het echt leuk, omdat ik sneller kon rijden. We moesten met zo min mogelijk slagen (met je handen je wielen vooruit duwen) van lijn naar lijn rijden. Waar de trainer het afkon met 4 slagen, had ik er 8 nodig, maar het lukte me wel. Ook de hellingproef ging super. Ik kwam de helling goed op, kon zelfs een rondje draaien op het plateau en aan de andere kant eraf. Wow! Ik werd er gewoon blij van! ????

Daarna moest ik weer sjezen naar mijn kamer, waar ik een consult had met de nieuwe arts in opleiding. Het was een leuk gesprek ter kennismaking en we hebben o.a. het medicijngebruik en de hoeveelheid therapieën besproken. Bij het zelfstandig oefenen startte ik weer in de loopbrug, om een beetje op te warmen. Daarna ging ik weer met krukken over de nodige drempels heen. De therapeut had zelfs een vloerkleed uitgerold als ‘hindernis’ voor het kruklopen. Ik moet zeggen dat ik me steeds comfortabeler voel met de krukken. Mijn laatste therapie van de ochtend was een afspraak bij de psycholoog. Deze afspraak was op de eerste verdieping, waar ik nog niet eerder was geweest, omdat zij altijd naar mijn kamer toe kwam. Tja en wat bespreek je dan allemaal…eigenlijk van alles waar je tegen aan loopt en wat je bezig houdt. Dus ook het na 3 maanden voor het eerst thuiskomen. Wat doet dat met mij en mijn gezin. Maar ook mijn zelfbeeld en emoties die loskomen.

Linda kwam gezellig bij mij lunchen en had lekkere broodjes, beleg en een lekkere smoothie meegenomen. We hebben gezellig bijgekletst in de huiskamer. Heel veel tijd hadden we niet, want ik zou gaan douchen, zodat de wonden voor het weekend nog verzorgd zouden worden. Dus kleren uit en badjas aan. Spullen pakken en naar de douche. Toen de pleisters van de schaafwond afgingen, bloedde het onderste gedeelte even. De wond aan de achterkant wordt met de dag beter en is nu echt bijna dicht. Wonden spoelen, haren wassen en de rest lekker soppen. Ik kon niet te lang douchen, want mijn kamergenote nam afscheid. Ontslagen worden is normaal gesproken vreselijk, maar in een ziekenhuis of revalidatiecentrum klinkt het als muziek in je oren. ‘Je bent ontslagen’. Yes!! ????????????

Mijn kamergenote had al haar spullen gepakt en was klaar voor vertrek. Na een hele dikke knuffel en wat mooie woorden verliet zij de afdeling. Ik gun haar echt alle goeds!????

Goed, bij mij moest de wondverzorging gedaan worden, dus de ene verpleegster begeleide mijn kamergenote naar het transferbusje en de andere hielp mij. Daarna kon ik verder aankleden, haren föhnen en mijn tas inpakken voor het weekendverlof…????

Frank kwam mij rond vieren halen om lekker weer naar huis te gaan. ‘Gewoon’ weer even thuis zijn…????