Soms zoek je naar een reden,
zodat je kunt begrijpen.
Soms valt er niets te begrijpen,
omdat het is wat het is.

Eigenlijk was het voor het eerst dat ik blij was dat er een uitnodiging van het LUMC voor de 5-jaarscontrole, op mijn deurmat viel. Niet dat ik uitkijk naar het onderzoek en het wachten op de uitslag, want ook dat brengt spanningen en stress met zich mee, maar ik heb het nodig om te horen dat mijn lijf gezond is. Soms ben ik letterlijk uitgeput en totaal leeg en daar word ik enorm onzeker van. Een klein stemmetje in mijn hoofd weet op zo’n moment altijd weer onrust te zaaien. Ik zorg qua eten niet altijd goed voor mezelf (en ja dat is stom, ik weet het), maar zorgt ook voor wat kilootjes minder. Dat is natuurlijk helemaal niet erg, want ik had echt genoeg reserve, maar het roept ook vraagtekens op. Waarschijnlijk ligt het gewoon aan alles wat er nu speelt rondom de scheiding en huizenjacht (geloof me, dat is een boel), maar die bevestiging krijg ik graag van de arts. Als het goed is, kan ik die zorg dan ook weer even loslaten.

Het was een week waarin ik met de kinderen mooie herinneringen heb gemaakt, heb genoten van een heerlijke maar hoognodige massage van Inge van Total Recharge Massage, maar ook van bezichtigingen, heftige confrontaties en oplopende emoties. Ze zeggen dat alles gebeurt met een reden, maar soms komt er zoveel op mijn pad dat ik me afvraag waar het allemaal goed voor is. Ach, achteraf zal ik wel zien waarom alles zo gelopen is, in de tussentijd vertrouw ik er maar op dat alles een reden heeft.

Hoe eng loslaten soms ook lijkt,
het leven zal je laten zien,
dat wat daarna je toekomst blijkt,
nog veel mooier is misschien!
Martin Gijzemijter

Concert

Ook Tino heeft een song geschreven; ‘Alles heeft een reden’.

Of ik fan ben van Tino? Nou, er hangt geen poster van meneer boven mijn bed, maar ik ben wel een groot liefhebber van Nederlandstalige muziek. 100% NL staat bij mij thuis vaak op. Gewoon gezellig! Nadat ik zijn documentaire ‘Laat me leven‘ had gezien – waarin hij de kijkers meeneemt naar zijn optredens, de theatertour, de concerten in de Ziggo Dome en een inkijkje geeft in zijn privéleven – riep ik enthousiast dat ik graag een concert van hem wilde bijwonen. Ik vind het mooi als iemand zijn kwetsbaarheid laat zien en daarmee was ik ‘om’. Ons Lynn had mijn wens goed onthouden en zo kreeg ik dus een avondje uit aangeboden. Echt een super leuk verjaardagscadeau! Samen met de kinderen naar het concert van Tino Martin. Hoe mooi is dat?

Vanavond ga ik even uit mijn bol
Gooi alles van me af en giet me vol
Want ik hou van het leven
Al moet ik soms ook geven
Want vanavond ga ik even uit mijn bol
Tino Martin

Met onze mooiste outfits aan stapten we in de auto en haalden we Ireentje thuis op. Zij had het kaartje van Rick – de vriend van Lynn – overgenomen, omdat hij moest werken. We parkeerden de auto op P1 dichtbij de entree van Ziggo Dome, haalden de rolstoel uit de kofferbak en gingen richting Villa Arena om een klein hapje te eten. Het was retedruk, de mensen hingen met de benen buiten en eigenlijk was er alleen nog boven in het restaurant plaats. Aangezien er geen lift was, hadden we bijna rechtsomkeer gemaakt. Maar het toeval wilde dat de gasten die aan de laatste vrije tafel waren geschoven, ons met rolstoel binnen zagen komen en spontaan hun plekje afstonden. Zij zouden wel naar boven gaan. Echt super lief! De menukaart was beperkt, maar wat heb je nog meer nodig dan een drankje met een sateetje of hamburger met patat? Niks toch!

Tassen controle.

Nadat onze buikjes gevuld waren, gingen we naar de concerthal. Lynn liet de kaartjes scannen, daarna werden wij verzocht door te lopen naar de tassen controle. Een grote beveiliger vroeg of hij in mijn handtasje mocht kijken. Geen enkel probleem natuurlijk. Lynn had pech, want bij haar werd er een mini deodorant uit haar tasje gevist. Toen ik door wilde rollen, vroeg de man ineens of hij achterin mijn rolstoeltas mocht kijken. Kak! Daar had ik niet op gerekend. Er zat namelijk een piepklein flesje in (niet verder vertellen hoor!🤫), wat eigenlijk niet mee naar binnen mocht. Mijn bondgenootje wist wat er achterin zat, maakte in eerste instantie het kleine voor-vak open en trok ter afleiding er van alles uit, van elastieken voor het vastzetten van mijn krukken, tot een reparatiesetje. ‘Maak de grote rits eens open‘, zei man ietwat ongeduldig. ‘Kijk, een regenjas!‘ riep Ireen enthousiast, terwijl ze een plastic mouw uit de tas toverde. De man was tevreden, hield het voor gezien en wenste ons een fijne avond. Oef…daar kwamen we goed weg! 😅

Hoogtevrees.

Een paar meter verderop kwam er een medewerker op ons aflopen. Wat moet die nu weer, dacht ik nog, maar het bleek de ‘liftboy’ te zijn, haha. ‘U wilt vast gebruik maken van de lift?‘, zei de jongeman vriendelijk. Terwijl Sven en Joos met de trap gingen, werden Lynn, Irene en ik naar de lift begeleid. Aangekomen bij de Tweede Ring doken we eerst de wc in, voordat we een wijntje bestelden. De warming up van het programma was al in volle gang, dus nadat we voorzien waren van een drankje, zette ik de rolstoel naast de bar en zochten we ons plekje op de tribune op. Het blijft spannend om de steile trappen met krukken omhoog te springen, maar ik probeer op dat moment vooral niet naar beneden te kijken, want het beetje hoogtevrees dat ik heb, maakt het wel erg uitdagend. Een DJ zweepte het publiek op en wij deden gezellig mee!

Special guests.

Jij liet mij vallen, zat in de puree
Dat het slecht met me ging, daar zat je niet mee
Zonder blikken of blozen zo uitgekiend
Zei jij die woorden, dat je meer had verdiend
Jij liet mij vallen, wou meer van het leven
Maar zie ik je daar nu staan?
Maakt het me boos dat je niet voor me koos?
Dacht dat het heel anders zou gaan
Tino Martin

Nog voordat het spektakel zou beginnen, besloten we om nog één keer naar het toilet te gaan. Niet heel handig, maar wel noodzakelijk als ik niet gedurende het optreden de zaal wilde verlaten. Zo schuifelde ik met mijn krukken heel voorzichtig langs de benen van de mensen op onze rij en sprong ik goed kijkend tree voor tree naar beneden. Na het plegen van een plasje moest ik natuurlijk dezelfde weg ook weer terug. 🙄 We zaten nog maar net of Tino kwam op en het echte feest kon beginnen. Hij was heel goed bij stem en nee, hij was deze keer niet dronken. 🤭 Naast zijn bekende nummers waren er ook gastoptredens van Trijntje Oosterhuis, Yves Berendse (nooit van gehoord, maar blijkt een bekendheid te zijn uit Zandvoort), The Partysquad, mijn favoriet Mart Hoogkamer en – je gelooft het niet – Lil’ Kleine. Nou ja, iedereen verdient een tweede kans zullen we maar zeggen. Het was echt een super vet concert met alle toeters en bellen; van vuurwerk en dansers, tot ballonnen en confettikanonnen. En al kende ik – ondanks de hele week oefenen – echt niet alle teksten, we hebben gedanst, meegezongen en zijn enorm ‘uit ons bol gegaan!’ Wil je een klein filmpje van die dag zien, klik dan hier!

Mama

Dementie is een proces van continue afscheid nemen.

De volgende fase is ingegaan. Mijn lieve moedertje zit al ruim een jaar volledig in een rolstoel, waar ze niet meer uitkomt. Haar spieren zijn ‘verdampt, haar benen kunnen haar niet meer dragen. Vanuit bed wordt ze met een draaglift in haar stoel gezet, om na het avondeten de transfer terug te maken. Ik vind het verschrikkelijk, maar omdat ze het grootste gedeelte van de dag in haar stoel ligt te slapen, voldoet deze niet meer. Ze is erg moe en hangt scheef, wat ook niet goed is voor haar gestel en zal dus vaker in bed moeten blijven. In de ochtend gaat ze nog in de rolstoel, maar vanaf de middag zullen ze haar na het middagdutje niet altijd meer uit haar warme nestje halen, maar gaat ze met bed en al naar de huiskamer. Bah, weer een stapje verder. De laatste fase van een slopende ziekte… 😟

Ze ziet er ontzettend kwetsbaar uit.

Ondanks dat we hadden aangegeven dat we op visite zouden komen en de verzorgers haar dus ‘op zouden houden’, lag mams toch in bed toen wij aankwamen. Dat was een tegenvaller, want we rijden anderhalve uur om bij haar te zijn en dan is het wel zo fijn als ze een beetje wakker is. Maar ja, wat niet kan, kan niet. Ze was blijkbaar erg moe en daarom hadden ze haar voor de lunch al op bed gelegd. Lynn en ik gingen met Sim naar haar kamer. Ik schrok wel een beetje van het bleke koppie dat op het witte kussen lag. Zo kwetsbaar, zo fragiel. Gelukkig had ze een knalroze truitje aan, wat enigszins kleur bracht. Ze lag genesteld in een dementie kussen, wat heel flexibel is en zich geheel vormt naar het lichaam. Het creëert een gevoel van veiligheid, vermindert problemen met lichaamsgevoel en oriëntatie en bevordert een betere (nacht)rust en dat is fijn voor haar. Zo’n kussen zou ik trouwens ook wel lekker vinden hoor.

Met knuffels en kusjes probeerden we haar uit haar eigen wereldje te halen.

Mams lag met blote benen en een incontinentiebroekje aan, met opgetrokken knieën onder de dekens. Haar gezicht vertrokken van de pijn. Of verdriet. Heel naar om te zien. We spraken haar troostend toe en zeiden dat het allemaal goed zou komen. Er was niet meteen contact, maar haar ogen gingen toch heel voorzichtig open. Haar blik was dof en leeg, geen herkenning, niks. Toch reageerde ze af en toe op de vragen die we stelden met een klein knikje. ‘Wil je wat drinken oma?‘, vroeg Lynn zachtjes. Met een minuscule knikje bevestigde ze dat ze dorst had. Lynn ging haar drinkbeker met rietje in de huiskamer halen. Binnen mum van tijd was de fles appelsap leeg. ‘Lust je ook een bammetje mam?’, vroeg ik nadat we hoorden dat ze nog niet geluncht had. Het antwoord was een ieniemienie ‘ja’ knikje en even later werd een boterham met kaas gebracht, die ze met kleine hapjes smaakvol opat. Helaas hebben we deze middag geen lach op haar gezicht gezien, maar we waren wel liefdevol met elkaar verbonden.

Shoots & More

Say cheese!

Een mooie foto van mijn oogappeltjes aan de muur van mijn nieuwe huisje, dat was mijn verjaardagwens. Wat was ik dan ook blij toen ik van mijn vriendinnen een fotoshoot hier in Haarlem, cadeau kreeg. Opgedirkt en met verschillende outfits in de rolstoeltas, fietsten we naar de Jacobijnenstraat, waar de studio van Shoots & More gehuisvest is. We werden uiterst vriendelijk en enthousiast ontvangen door een dame achter de balie. Met koffie en water werden we door de fotograaf meegenomen naar de studio achterin de zaak. Een mooie grote ruimte, met een wit decor en de nodige lampen. Kort bespraken we wat de bedoeling was; de liefde voor mijn kinderen in beeld brengen, maar ik liet de creativiteit graag over aan de man achter de camera.

Spontaan lachen als het een ‘moetje’ is, blijft altijd een beetje ongemakkelijk, maar alles voor het goede doel! 🤩

De fotograaf deed jammer genoeg niet veel moeite om ons aan het lachen te krijgen en vertelde herhaaldelijk dat hij normaliter buiten-shoots deed. Alsof wij daar iets aan hadden, duh! Er zijn in driekwartier ruim driehonderd beelden geschoten, nou daar moet er wel een knappe tussen zitten, toch? Nadat we een dik half uur hadden zitten wachten en de foto’s bewerkt waren, kregen we de eindreportage te zien. Niet allemaal even scherp, maar zeker wel leuk. Precies op het moment dat we met de selectie bezig waren, ging er iets mis en waren de bestanden ineens kwijt. Weg. Foetsie. Paniek! Er werd met het hoofdkantoor gebeld om het ’technische probleem’ te bespreken en wij konden het woord voor woord volgen. We hoeven toch niet alles opnieuw te doen, want Sven krijg ik vast geen tweede keer mee, dacht ik nog. Gelukkig hoefde dat niet, maar ze hadden tijd nodig om alle bestanden op te snorren, te herstellen en opnieuw te bewerken. Inmiddels zijn de previews binnen en mogen we thuis de keuze maken, welke we uitvergroot willen hebben. Drie mensen met drie verschillende meningen, daar moet dus nog een ei over gelegd worden. 🫤

Huizenjacht

Bezichtiging – Bilderdijkstraat 35 zwart, Haarlem

Prachtige en karakteristieke 2-kamer benedenwoning met een heerlijke tuin vlakbij hartje centrum. Het heeft één slaapkamer, is 66 m², met een vraagprijs van (hou je vast) €475.000 k.k. 

‘Leuke locatie en een heel leuk huis, wil je kijken?‘, appte de makelaar. Eigenlijk was deze benedenwoning met slechts één slaapkamer meteen al niet geschikt, maar de locatie geweldig, slechts één kilometer hier vandaan. De foto’s zagen er zo mooi uit, dat ik toch nieuwsgierig werd. Het was twee keer gasgeven en ik stond voor de deur, waar Dike al op me stond te wachten. Mijn ‘concurrent’ kwam naar buiten en maakte plaats voor ons. Het was echt heel smaakvol ingericht, een beetje hotel chic, en keurig afgewerkt. Ik zou er zo in kunnen trekken, zij het niet dat ik mijn bike nergens kwijt kon, er geen ruimte voor een tweede slaapkamer was, er geen achterom bleek te zijn en de douchecabine in de slaapkamer was gemaakt, waardoor alles vochtig wordt als je onder een hete kraan staat. Verder was het iets te donker en te prijzig, maar zeker een mooi en leuk optrekje voor degene die het past!

Bezichtiging – Kleverlaan, Bloemendaal.

Aan de mooie groene Kleverlaan in Bloemendaal vind je dit lichte en fraai gerenoveerde driekamer hoekappartement van ca. 67 m2 op de begane grond van een kleinschalig appartementencomplex. Vraagprijs €475.000 k.k.

Beetje onverwacht kwam de makelaar met deze woning op de proppen en fietsen we van de Bilderdijkstraat door de regen naar Bloemendaal, waar we als verzopen katjes aankwamen. De entree van het pand was niet handig, want om bij ‘mijn voordeur’ te komen, moest ik toch echt twee treden op. We kozen ervoor de rolstoel nu maar even in de hal te laten staan en de bezichtiging op krukken te doen. Het huis staat nog niet op Funda, dus ik vermeld bewust geen huisnummer, maar ik meende gezien te hebben dat de prijs €375.000 was. Twee totaal verschillende huizen met maar liefst een tonnetje verschil. Bizar, dacht ik nog… Maar ik had het mis, dat was de prijs die de huidige eigenaar er jaren geleden voor betaald heeft. Dat was een kleine tegenvaller, maar… het was wel een leuk appartement met vóór- en achtertuin. Toch zitten ook hier haken en ogen aan, want de badkamer moet hoognodig vernieuwd worden en alle kozijnen vervangen. Tel dat maar bij de prijs op. Daar ging ik weer, met mijn hoofd vol gedachten, fietste ik zo het weekend in…

Spreuk van de dag

Als je doet wat je altijd al hebt gedaan,
zal je nooit weten hoe het is
om verder te gaan.
Verder te reiken, verder te zien.
Jouw eigen droom te leven
en je hart te volgen bovendien.
Lief Leven ❤️