Met lichte spanning in mijn buik bracht Frank mij rond tien uur naar de Rabobank aan de Zadelmakerstraat in Velserbroek. Ter afscheid ging ik daar koffie drinken en werden collega’s en ledenraadsleden in de gelegenheid gesteld om mij weer even te zien en spreken. Veel collega’s hebben mij bezocht in Heliomare, maar nog niet iedereen had kennisgemaakt met Ilse2.0. ???? Morgen heb ik nog een afscheidslunch met een paar lieve collega’s in Brouwerskolkje Exclusief. Per 1 december sluit ik officieel het boek ‘Rabobank’.

Het is meer dan één jaar geleden dat ik voor het laatst op kantoor was. Dat zal in september geweest zijn een paar weken voor de amputatie, om te vertellen wat mij allemaal te wachten stond. Jeetje, zolang alweer! ???? En wat kan er veel gebeuren in een jaar. Frank zette mij precies voor de deur af. Voor deze speciale gelegenheid had ik mijn prothese aangedaan en kostte het mij de nodige moeite om uit de auto te komen. ???? Zo soepeltjes als dat voorheen ging, gaat dat nu niet. Leggy is namelijk nogal stijf en kan amper kan buigen. ???? Daisy kwam meteen naar buiten lopen, met het gele kussen in de hand. Het kussen waar ik eerder altijd gebruik van maakte, vanwege de pijn bij het zitten, toen ik nog werkte. Heel attent! Frank gaf mijn eigen kussen aan Daisy en vertrok, terwijl ik de trap naar boven ging en de bank (mijn bank) binnen liep.

Er was niets veranderd, tenminste…voor het oog. Het voelde meteen vertrouwd. Al waren de gastvrouw en het luxe koffieapparaat wegbezuinigd. Er stond een tafel klaar met kopjes, lekkere koekjes en kleurrijke macarons. Ledenraadslid Karin was er al en had een flesje rode wijn voor me meegenomen. Iets later sloot ook Monique van de ledenraad aan en van haar kreeg ik heerlijke chocolaatjes. Collega’s kwamen af en aan een praatje maken. Het was echt fijn iedereen weer even te zien en mijn verhaal met hun te delen. Met trots showde ik mijn prothese en liet ik zien hoe het werkte door een rondje door het werkcafé te lopen. De collega’s hadden ook nog een mooie verrassing voor mij, ik kreeg een afscheidscadeau van ZinZi, sieraden waar ik dol op ben. ????Een prachtige armband met oorbelletjes, een bos bloemen en een ‘Goodbye’ kaart met warme woorden. Echt super lief en een mooie herinnering aan de collega’s van de bank! ❤️ Na ruim twee uur koffie drinken en kletsen waren de koekjes op ????en bracht Joyce mij met een tevreden gevoel naar huis. Het heeft mij zeker goed gedaan om over de drempel van de Rabobank te stappen. Door omstandigheden was er afstand ontstaan en daar heb ik eerlijk gezegd best last van gehad. Ik kreeg letterlijk buikpijn als ik met de invalide bus langs het pand van de Rabobank reed. Zelfs als ik activiteiten op Social Media voorbij zag komen, raakte me dat. Ik werd er verdrietig van. Dat waren voorheen mijn werkzaamheden. Nu voelde het weer oké. Natuurlijk neem ik met een dubbel gevoel afscheid van de bank. Als ik niet ziek was geworden, had ik er naar alle waarschijnlijkheid nog wel gezeten. Ik heb twintig jaar met heel veel plezier en passie gewerkt. Hard gewerkt, soms te hard tot ergernis van het thuisfront. Eerst als coördinator van de afdeling Reizen en vanaf 2004 als medewerker Marketing & Communicatie. Ik ben gegroeid als persoon en heb mij ontwikkeld tot wie ik nu ben. Ook heb ik dankzij de bank een groot sociaal netwerk. Daar ben ik dankbaar voor. De weg loopt niet altijd waar je ‘m verwacht. Dat ik nu op deze manier in deze hoedanigheid afscheid moet nemen van de bank had ik nooit bedacht. Maar het is wat het is. Waar deuren sluiten gaan vast nieuwe deuren open, daar vertrouw op. Wat de toekomst mij zal brengen weet ik niet, maar ik heb nog een hoop te geven, dat weet ik zeker!

Spreuk van de dag ????

Elke dag brengt honderd dingen om dankbaar voor te zijn.✨