Neem iedere dag even de tijd om van iets kleins te genieten. ❤️

Moederdag

Voor de allerliefste mama. 🥰

Wat was het heerlijk wakker worden met dochterlief die speciaal voor de gelegenheid was blijven slapen. Zo kreeg ik maar liefst twee kopjes koffie op bed en daarna een heerlijk uitgebreid ontbijt in mijn zonnige achtertuin. Mooier kan het niet! Het geschreven kaartje met warme en liefdevolle woorden deden me smelten en een klein traantje wegpinken. Natuurlijk was er ook ruimte voor het gemis van mijn moeder, die volgens Lynn vanaf haar wolkje naar ons zat te kijken. Een prettig beeld waar ik mij wel in kon vinden. Was er maar een deurtje naar ‘boven’, dan had ik haar een enorme dikke knuffel gegeven en waarschijnlijk nooit meer losgelaten.❤️‍🩹

Thuis is…
Thee drinken
Ontbijten in je pyjama
Kletsen over van alles, getroost worden
zelfs zonder erom te vragen
Lachen zonder schaamte
Elkaar begrijpen zonder te praten
Geliefd zijn
Complimentjes en tips krijgen
Je welkom en veilig voelen
Thuis is,
waar mama is! ❤️

Wijnen tussen de Hollandse wijnranken.

Lynn had een verrassing in petto. Het was top secret, er werd mij alleen verteld dat ik om kwart over één mocht klaarstaan. Het kledingadvies was iets zomers, maar voor de zekerheid een vestje mee. En zonnebrand. 🌞Stiekem probeerde ik in de auto mee te kijken met Google Maps, maar toen ik Amstelveen zag staan had ik nog geen enkel idee waar we uit zouden komen, totdat we het parkeerterrein opreden van de Wijngaard de Amsteltuin.

Yes, wat gaaf! Wijn drinken tussen de wijnranken. We waren iets aan de vroege kant, dus namen even plaats op het terras in het zonnetje. Langzaam druppelden ook andere gasten binnen die de moeders in de watten kwamen leggen. Niet veel later mochten we bij het wijnhuis een picknickmand met borrelhapjes ophalen en kregen we de keuze uit verschillende wijnen. Wij kozen voor een goed gekoelde fles rosé bubbels. In de ‘Laan van Het Grote Genieten’ – middenin de wijngaard – stonden allemaal tafeltjes gedekt, waar we zelf een plekje mochten uitkiezen. Het was er prachtig en door het zomerse weer ademde het geheel een mediterrane sfeer uit. Wat een gaaf cadeau was dit! De parasol was geen overbodige luxe, want anders waren we als rode kreeften geëindigd. We genoten van de hapjes, de bubbels, de zon en de fijne gesprekken.

Wat kan het leven toch mooi zijn!

En de dag was nog niet om, want vanuit Amstelveen reden we door naar Haarlem, waar Sven & Joos en haar ouders in de tuin een heerlijke barbecue hadden voorbereid. Het was smikkelen en smullen met als toetje baklava met slagroomijs….Zo lekker! Sim nam het er overigens op een onbewaakt moment ook van, want die stond met twee poten tegen de tafel de restjes op te eten. De boef. Doet hij anders nooit. 😬 Met een prachtige bos rozen werd ik weer netjes naar huis gebracht. Ik kan er wel aan wennen hoor, van mij mag het elke dag wel Moederdag zijn…😉 Zie hier het filmpje van de wijngaard, ik heb GENOTEN!

Shoppen

I could give up shopping, but I’m not a quitter. 😉

In je eentje shoppen is misschien niet zo leuk en gezellig en voor mij zeker niet handig, maar toch durfde ik het aan om in mijn uppie in te gaan op de uitnodiging van de Geisha Sunny Sample Sale in Lijnden. Temeer ook omdat het inmiddels bekend terrein is en boekte een tijdslot voor €10. Had ik iets nodig? Nee, al had ik mijn zinnen gezet op iets van een rokje of jurkje. Rolstoel achterin en gaan. Bij binnenkomst werd ik door de vaste verkoper ‘herkend’ van de televisie. Grappig, dat hij het programma van de Grote Huisverbouwing gezien had en tegen zijn vrouw wist te vertellen dat ik met regelmaat bij de sale in de loods te vinden ben. Hij vond het prachtig geworden. Toen ik zei dat ik deze keer alleen was, bood hij hulp aan mocht het nodig zou zijn. Attent!

A smile is the prettiest thing you can wear.

Langzaam rolde ik langs alle rekken en verzamelde items die ik de moeite van het passen waard vond. Soms zeul ik stapels mee, deze keer viel het mee. Of tegen, net hoe je het bekijkt. Ik zocht een spiegel op en deed de kledingstukken zittend aan en uit, om vervolgens wankelend voor mijn spiegelbeeld op en neer te hupsen om in balans te blijven. De kledingrekken staan los, dus echte houvast heb ik er niet aan. Samen (deels) in je ondergoed staan schept verrassend snel een band. Tijdens het omkleden vliegen de (on)gevraagde adviezen je om de oren. En eerlijk is eerlijk: een beetje bevestiging op zo’n moment is best lekker als je in je eentje bent.

Staat het? Kleurt het bij me? Kleed het af? Vroeger keek ik altijd of ik er een dikke reet in had, maar daar hoef ik mij met een halve derrière geen zorgen meer om te maken. 🙃 Nu moet ik kijken of het ‘gat’ aan mijn rechterkant niet te zichtbaar is. En ik heb me ingehouden hoor, het eindresultaat was een tasje met slechts twee T-shirts, één blouse en een spijkerrok. That’s it! Thuis ben ik de kast voor de zoveelste keer ingedoken en heb ik maar meteen weer wat kleding uitgezocht, want weet je nog? Twee nieuwe items erin, één eruit. Of was het andersom? Ik vergeet dat steeds…🤔

Coöperatiefonds

Let’s be FOLLY, de wereld vraagt om een andere blik!

Nadat ik netjes mijn huiswerk had gedaan, twaalf donatieaanvragen beoordeeld voor de vergadering van komende week, was het tijd voor mijn eerste ‘optreden’ als commissielid van het Coöperatiefonds van Rabobank Haarlem-IJmond. We waren uitgenodigd in Heemstede voor de officiële lancering van de Folly – een project waar wij een financiële bijdrage aan hebben mogen leveren. Wethouder Grummel opende de tentoonstelling van het eerste FOLLY project ‘Schrijf Vrijheid Samen’.

De FOLLY is een mobiel en opvallend bouwwerk dat ontmoetingen wil aanmoedigen tussen Heemstedenaren van verschillende leeftijden en achtergronden. Het verwondert, verrast en nodigt mensen uit om zich van een andere kant te laten zien. Ontworpen door 5VWO, is de FOLLY een herkenningspunt én ontmoetingsplek voor allerlei kunst- en participatieprojecten in de openbare ruimte.

Heemstede ligt bij mij om de hoek en omdat ik niet zeker wist of ik daar voor de deur kon parkeren, besloot ik op mijn huis-tuin-en-keuken-handbike te gaan. Wel zo makkelijk. Al wist ik natuurlijk ook niet of de locatie rolstoelvriendelijk zou zijn. Nou ja, dat zou ik dan wel gaan ervaren. Een beetje onwennig (en koud, want de temperatuur lag aanzienlijk lager dan de afgelopen dagen) kwam ik het plein op gefietst. Ik had geen idee wie er nog meer vanuit de bank zou komen, ik ken tenslotte nog bijna niemand van de ledenraad. Voor de ingang zag ik de initiatiefnemers staan. De hoge drempel viel me ook meteen op. Kak! Er zat niets anders op dan hulp te vragen om binnen te komen. Gelukkig kwam er net een man aanlopen die meteen doorhad wat er nodig was. Fijn. Zo hupste ik het pand binnen terwijl mijn redder in nood de rolstoel behendig over de drempel tilde.

Hé, jou ken ik nog nergens van. Loesje

Eerlijk gezegd kende ik niemand en dan is het toch een beetje zoeken waar en hoe je je opstelt. Netwerken was vroeger mijn middle name, maar vanuit de rolstoel vind ik het best nog lastig. Dan ‘stap’ je niet zomaar op iemand af. Eén van de initiatiefnemers kwam naar me toe voor een praatje en vond het super leuk dat ik er namens het fonds was. Ineens werd ik op mijn schouder aangetikt; ‘Jij bent toch Ilse?‘ Bleek het een collega commissielid te zijn die mij herkende van de foto. Zo was ik toch niet helemaal alleen. Het openingswoordje volgde snel, net als het lintje doorknippen. Deze middag werd omlijst door twee prachtige zangeressen van ‘Spoken woman collective’ (als ik het goed zeg) en leverde kippenvel en een stil geniet momentje op.

Post

De uitslag.

Het is altijd fijn als de uitslag van het bevolkingsonderzoek op de deurmat valt en bevestigd wordt dat er geen aanwijzingen zijn gevonden voor borstkanker. Ik ging van het positieve uit hoor, maar het lucht toch op. Garanties tot aan de voordeur overigens, want niet alle afwijkingen worden gevonden. Sterker nog, van de tien gevallen worden er drie niet ontdekt. Dat is best veel. Voor nu kan ik het loslaten en zoals wij vrouwen weten moeten we alert blijven op veranderingen. Over twee jaar mag ik op herhaling. En door.

Uit de bocht springen.

Iets minder blij was ik met de post van de Sport en Beweegkliniek, het betrof namelijk de factuur van de medische keuring; inspanningstest, uitgebreide fietsproef, een hartfilmpje en het beoordelen daarvan en een polikliniekbezoek. Ruim €750, OMG! 😱 Ik schrok me de tandjes. Zondag komen we met het team van HelioHeroes bij elkaar om ‘onze Oostenrijkse bocht’ te bespreken en dan nemen we dit puntje zeker even mee op de agenda.

Even voor de duidelijkheid, elk revalidatiecentrum heeft op de route van de HandbikeBattle een eigen bocht die ze mogen versieren, aankleden en opleuken. Er vallen blijkbaar prijzen mee te winnen, dus dat zet ons op scherp. Hoezo competitief ingesteld? 😉 Wij hebben de eerste bocht na de Flaggenstau, de laatste plek voor doorkomsttijd en waar je nog wat verkoeling kan zoeken en wat kan eten en drinken voordat je het laatste en zwaarste stuk aangaat. Dus wij gaan onder het genot van een hapje en dranken brainstormen en alvast een beetje voor-genieten!

Spreuk van de dag

We forget that
waking up each
day is the first
thing we should
be grateful for. ✨
#mypositveoutlooks