Er zijn natuurlijk genoeg dagen dat er weinig te beleven valt. Zo ook afgelopen weekend. Een beetje bijkomen van de verrassing met de Nederlandse loterij, een beetje relaxen, een beetje lopen met prothese en een beetje handbiken. That was it.

Best gek, maar ik zit inmiddels alweer twee jaar in de ziektewet. Vandaar de gesprekken natuurlijk bij het UWV, maar toch het is een feit nu. Ik heb in deze afgelopen jaren, na de tweede operatie en bestralingen wel zes maanden op de bank gereïntegreerd, maar kwam toen niet verder dan vijftig procent. Wat uitkwam op een werkweek van vijftien uur. Voorlopig ben ik nog zoet met revalideren en probeer ik mijn leven beetje bij beetje op te pakken en een nieuwe invulling te geven. Dat valt niet altijd mee. De wereld draait door, met werk, school, sporten, verplichtingen en sociale contacten. Mijn wereld daarentegen staat niet helemaal stil, maar komt heel langzaam op gang. Alles kost meer tijd, energie en gedoe, dus ik moet (leren) doseren en bewuste keuzes maken, zodat ik niet onderuit ga. En laat dat nou net mijn valkuil zijn…????

Afgelopen vrijdag ben ik op mijn handbike naar de stad gefietst om bij Petra op visite te gaan. Toen ik bij de schouwburg de straat over wilde steken en bij het stoplicht een heuveltje omhoog wilde fietsen, ging dat niet helemaal goed. In plaats van over het heuveltje te komen gleed ik halverwege de helling in zijn achteruit, terug de straat op. Best gevaarlijk dus. Wel mooi om te zien dat er meteen drie verschillende mensen mij ten hulp schoten. Terwijl de een op het knopje van de stoplicht drukte, duwden de anderen mij bij groen licht over het heuveltje de straat over en kon ik verder fietsen. Dat gebeurt dus bij een nat wegdek. Pfff… Na een gezellig hapje en drankje bij Peet, fietste ik door de regen weer naar huis. Ik vroeg mij meteen af, hoe ik mijn stoel droog moet houden. Zouden er regenhoezen bestaan voor het zitkussen en de rugleuning?

Ik heb werkelijk geen idee…???? Toch maar eens uitzoeken. Inmiddels heb ik zelf wel een regenjas, met dank aan Marie die er één voor me gescoord heeft, in de aanbieding ! ???? Alleen had ik die op dat moment niet bij natuurlijk…????

Zaterdag kreeg ik post van het CBR. Superblij, want ik dacht eindelijk te mogen starten met de rijlessen. Maar wat denk je? Ze hebben nog een aanvullende medische verklaring nodig. Of ik deze nog even bij de huisarts wil ophalen en het hele pakketje opnieuw wilde insturen. Hadden ze dat bij de bevestiging niet kunnen melden, dat de aanvraag nog niet compleet was? Duurt vast weer zes extra weken. ???? Met een beetje geluk hoop ik tegen de kerst eindelijk mijn rijbewijs middels een rijtest opnieuw te halen. Wat een gedoe zeg. Nou ja, geduld is een schone zaak en haast heb ik niet. Tenminste, zolang het weer een beetje meezit.

Gisteren ben ik bezig geweest met wat voorbereidingen voor de Ride for the Roses.????We zijn er klaar voor hoor, ook de startnummers heb ik reeds ontvangen.

In de middag zijn Frank en ik bij de honkbal gaan kijken. Helaas speelde onze Sven niet, omdat zijn rechterhand in het gips zit. Hij heeft een botje in zijn hand bij zijn duim gebroken bij een eerdere wedstrijd, de pechvogel! ????

Vanochtend ben ik vroeg opgestaan en heb ik mijn stoute schoen (????) aangetrokken en ben ik met de handbike naar de badmintonhal gefietst. Ik wilde graag een potje spelen, maar vond het best wel spannend om alleen die kant op te gaan. Geen idee hoe de groepssamenstelling zou zijn en of mensen wel met mij zouden willen spelen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik wederom hartelijk ontvangen werd. Een groep van circa twintig, grotendeels 60 plussers, waren partijtjes aan het spelen. Blijkbaar hadden ze gehoord dat ik langs zou kunnen komen om te spelen, want ik werd gelijk aangesproken en gevraagd of mee wilde doen. Dat maakte het wel een stukje makkelijker. Fijn. Ik heb uiteindelijk drie verschillende partijtjes gespeeld en al was het echt niet altijd even makkelijk, heb ik samen met mijn medespelers wel gewonnen! ???? Daar gaat het natuurlijk helemaal niet om, maar was toch grappig. Met dank aan mijn medespelers die zowat het hele veld moesten bestieren. ????Voor mij is er nog genoeg werk aan de winkel; leren de rolstoel op het veld beter te bewegen. Daarna ben ik op de fiets gestapt richting 201Fysiosport op de Zijlweg voor een intake met de oncologisch fysiotherapeut.

We hebben samen de overdracht van Heliomare doorgesproken en een afspraak gemaakt voor de eerste training voor komende vrijdagmiddag. We gaan aan de slag om mijn buik, rug, been en armen, oftewel mijn hele lijf, sterker te maken. Het is alweer even geleden dat ik in de sportschool van Heliomare gefitnesst heb. Ik ben dan ook benieuwd wat ik nog kan en hoe het dan met mijn rug gaat. We gaan het zien!

Na een bammetje heb ik ‘Leggy’ aan gedaan en heb ik Body uitgelaten. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het lopen niet echt soepel ging. Het leek wel of de prothese langer was dan mijn linkerbeen, waardoor het een beetje sleepte. Heel vermoeiend. Het zonnetje scheen en ik besloot toch even met de CBR gezondheidsverklaring naar de huisarts te fietsen. Ik heb de verklaring daar gelaten zodat de arts deze kan aan- en invullen, ondertekenen en voorzien van een stempel. Dan kan het CBR verder met mijn o zo ingewikkelde (????) aanvraag…

Uit een doosje vol geluk????

Gelukkig worden, dat is het rusteloze streven van de mensheid. Maar daarbij vergeet menigeen gelukkig te zijn.✨