Brak stond ik afgelopen vrijdag op. Echt brak. ???? Niet van het feesten, dat was vroeger wel altijd zo, maar van wederom een hele slechte nacht. Iedereen heeft wel eens een nacht waarin je de slaap niet kunt vatten, donderdagnacht was zo’n nacht voor mij. De oorzaak? Geen idee. Ik had die dag getraind bij de fysio en gezwommen, dus echt wel fysieke inspanning geleverd om moe van te worden. Tja en als je wakker ligt ga je piekeren en malen en tien keer naar de wc. ???? Rond de klok van zes uur ben ik zo ongeveer in slaap gevallen, dus toen de wekker even later ging wilde ik eigenlijk mijn dekens over mijn hoofd trekken en verder de hele dag slapen. Maar toch deed ik dat niet, mams en Manja zouden namelijk in de ochtend op visite komen en ik had beloofd om de cappuccino ☕️ klaar te hebben. Na een warme douche en een kop koffie keek ik in de spiegel. Een bleek gezicht met waterige ogen keek mij aan. ???? Geloof me, ik had er wel eens beter uit gezien en dat viel mijn zus ook meteen op. Het was koud en nat, geen weer om ‘lekker’ even naar buiten te gaan voor een wandelingetje, dus zijn we binnen gebleven en hebben we gezellig bijgepraat en geluncht. Ondanks dat mams het niet meer zo goed weet allemaal, geniet ze ontzettend van ons samenzijn. Ik ook. Ik mis haar enorm en heb echt heimwee naar de tijd dat alles nog goed was. Met haar en met mij. Ik hoop dat we nog vele mooie momenten mogen beleven samen. Na het bezoek heb ik met een boekje op de bank gelegen. In de namiddag zou Lonneke komen om samen naar Café de Wildeman in Santpoort te gaan om een drankje te doen met wat oud collega’s. Ik heb serieus overwogen om het af te zeggen. Zo geen energie. Toch won de zin en de wilskracht om te gaan, dus heb ik een jurkje aangedaan en een behoorlijke laag foundation op mijn gezicht aangebracht, zodat ik er weer enigszins toonbaar uit zag. Zo’n metamorfose doet wat met je, want ik voelde me toch weer een beetje meer mens. Lon en ik dronken een kopje thee voordat we vertrokken. Zoals altijd was ik in dubio. Ga ik in de rolstoel, doe ik mijn prothese aan of ga ik ‘gewoon’ op krukken en neem ik mijn kussen mee? Denk denk denk…???? De voors en tegens werden tegen elkaar afgezet, waarna ik besloot mijn stoel en been thuis te laten. Ik koos voor het gemak. In de rolstoel voel ik me invalide en deze neemt veel ruimte in beslag. Mijn prothese is stoer, maar zit niet lekker en kost heel veel energie om deze te dragen. De krukken wonnen, ook op advies van zoonlief trouwens. ???? Precies om half zes parkeerden we de auto voor de deur. We kwamen tegelijk aan met oud collega Rolf en gingen samen naar binnen. Lon in het midden, om ons letterlijk en figuurlijk te ondersteunen. Best spannend, want dit was voor mij de eerste keer daar als Ilse2.0. Het was erg druk en natuurlijk voelde ik nieuwsgierige ogen prikken in mijn rug, maar we zochten een mooi plekje op, gingen zitten en bestelde een drankje. De andere collega’s druppelden binnen. Het was geen hele grote groep, maar wel zoals altijd erg gezellig ????. Fijn om iedereen weer te zien en spreken. Ook ben ik een beetje trots op mezelf, omdat ik na twee drankjes besloot, in overleg met Lon, naar huis te gaan en niet over mijn energiegrens heen te gaan. Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren. Ik ook niet! ????
Zaterdag was in alle opzichten een rustdag. Bijtanken dus. Na twee relatief goede nachten stond ik vandaag fit op. De zon ☀️ scheen, wat mijn stemming altijd positief beïnvloed. Gelukkig wilde Frank, na het ontbijt, een rondje met mij fietsen. Deze keer gingen we eerst naar HBS in Bloemendaal en daar zijn we de duinen in gefietst richting Zandvoort. Bergjes op en bergjes af, door de prachtige natuur. Daar kan ik zo van genieten. Heerlijk! Grappig dat ik onderweg aangemoedigd werd door een wandelaar. ‘Goed hoor!’ riep ze.???? Mooi te zien hoe sommige mensen op mij, als handbiker, reageren, met een knikje, een glimlach of een groet. Helaas moest Frank het doen zonder ‘opstekertje’… ????
Uit een doosje vol geluk????
Liefde en geluk liggen in het natuurlijke verlengde van het loslaten van angst.✨
Het mooiste liedje ❤️
Bij dit programma moest ik vanavond een klein traantje ????wegpinken, toen Marco het nummer zong ‘Zeg me dat het niet zo is’. Prachtig en verdrietig! https://youtu.be/kFGOkHsNrh4
Hey Ilse
Het is idd n prachtig gezongen nr met n voor jou verdrietige lading maar met ups en downs kom jij er toch..????Top dat je naar de “reünie” gegaan bent..ik had er niet meer aan gedacht maar dat is voor mij al zo lang geleden eigenlijk ????
Hoop wel voor je dat je weer beter gaat slapen! Want niet slapen is natuurlijk waardeloos…????..
Groetjes ????
Ja prachtig, maar verdrietig nummer! De reünie was gezellig, maar niet veel mensen uit jouw Rabo tijd hoor. Wie weet,volgende keer! ???? Heb afgelopen nachten redelijk geslapen, dus das fijn!! Dikke ????