Houvast
Als je grootste nachtmerrie uitkomt, heb je een doel nodig om na te streven.
Toen mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid werd en mijn been geamputeerd moest worden, had ik doelen nodig om na te streven. Doelen stellen geeft houvast, focus en invulling, het behalen daarvan geeft enorm veel voldoening. Ik wilde opnieuw leren lopen met prothese, fietsen op de handbike, zwemmen met één been en aangepast autorijden. Stapje voor stapje heb ik alles, mede dankzij mijn positiviteit en w-ilse-kracht, kunnen afvinken.
Een belangrijke mijlpaal op weg naar ‘vrijheid’ was toen ik op 11 februari van 2020 slaagde voor mijn rijtest. Precies één maand later, was ik de trotse eigenaar van mijn nieuwe rijbewijs en aangepaste auto!
Natuurlijk kent deze heftige periode, naast vele dieptepunten ook mooie momenten en hoogtepunten en heb ik veel geleerd. Elke mijlpaal was een reden voor een klein feestje en heb ik dankbaar ‘gevierd’.
‘Stop nooit met proberen. Stop nooit met geloven.
Geef nooit op. Iets wat de moeite waard is,
is alle moeite waard.’
Het maakt niet uit hoe bang je bent; wanneer je steeds een stapje zet, dan komt vanzelf eens het moment, dat je beseft dat je het redt.
26-9-2018 Bucketlist
Toen ik hoorde dat de tumor in mijn heup terug was en mij een grote operatie te wachten staat heb ik een Bucketlist opgesteld voor september.
29-9-2018 Dag lief been
God, wat zal ik je gaan missen…
16-10-2018 Eerste stapje
Een klein stapje voorwaarts, vandaag mocht ik onder begeleiding van de fysio starten met het voorzichtig uit bed gaan.
4-11-2018 Doelen bijstellen
Soms moet je doelen bijstellen, dus dat doe ik. Maar wel met pijn in mijn hart.
21-11-2018 Rolstoel-les
Jeetje wist niet dat het zo moeilijk was…en mijn armen…!
2-1-2019 Handbike
Klokslag half negen stonden mijn fysio- en ergotherapeut in mijn kamer met goed nieuws. Ze vroegen of ik wilde ‘handbiken’….yes! Ja heel graag!
12-2-2019 1ste keer zwemmen
Oh het was heerlijk warm. De trainster ging met mij mee het water in. Eerst in het ondiepe, liggend om te voelen waar mijn balans nu ligt. Ik ‘tuimelde’ natuurlijk een beetje naar links.
20-3-2019 Welkom nieuw been
Vandaag is een belangrijke dag. Het is D-day voor mijn eerste passing van mijn prothese. Het nieuwe been dat past bij Ilse2.0.
13-6-2019 Eerste rijles
Om half elf had ik een intake bij de rijschool van het aangepast autorijden. Spannend en toch ook weer een mijlpaal.
4-7-2019 Diploma uitreiking Sven
Ik wilde ‘lopend’ de school binnen gaan. Voor het eerst ging ik met mijn prothese in de auto zitten, ook weer een mijlpaal!
13-8-2019 Dipje in het kwadraat
Heb al lang niet meer zo hard gehuild. Ik word meegezogen in een zwaar en neerslachtig gevoel.
28-8-2019 Ontslag Heliomare
Op 7 mei liep ik met mijn prothese het revalidatiecentrum uit, vandaag 28 augustus reed ik met mijn handbike Heliomare uit en sloot ik fase 5 af, weer een mijlpaal bereikt!
15-9-2019 Ride for the Roses
Bijna een jaar na de amputatie stond ik vandaag, als trotse ambassadeur, aan de start en mocht zelfs het startschot lossen van de toertochten.
1-10-2019 Lief been
Jouw afwezigheid heeft een grote leegte achter gelaten.
13-10-2019 Life is a collection of moments
Het was natuurlijk een heftig verhaal over de weg van de amputatie naar één van mijn doelen…dansen op mijn 50ste verjaardag. But I did it!
11-2-2020 Rijtest
Met gezonde spanning werd ik wakker. Vandaag was het D-day, op weg naar meer vrijheid en zelfstandigheid.
26-2-2021 Krukken
Een ode aan mijn krukken.
22-3-2021 Mijn prothese Leggy
You get two looks: without the leg, people pity you.
But with the leg, you’re amazing and brave… or a robot.
Alles over de prothese en een gedicht aan mijn kunstbeen Leggy.
20-12-2021 Afgekeurd
Een confronterend oordeel met een dubbel gevoel. Ik was blij, opgelucht en verdrietig tegelijk.
02-11-2021 Mijn rolstoel en ik
Een ode aan mijn rolstoel.