Deze weken kijk ik veel terug op het afgelopen jaar, dat zal de komende week rond mijn verjaardag niet anders zijn. Toch heb ik mezelf vanochtend toegesproken en beloofd wat meer te proberen te focussen op de positieve dingen. Die zijn er natuurlijk ook genoeg.

Gisterenochtend ben ik het CBR maar eens gaan bellen. Ik hoor maar niets, maar merk dat ik toch echt toe ben aan de volgende stap. Rijlessen! Ik hing al een tijdje in de wacht, toen ineens werd medegedeeld dat het te druk was en ik op een later tijdstip terug moest bellen. De verbinding werd gewoon verbroken. ???? Dit gebeurde een aantal keer achter elkaar. Zo stom! ????

In de middag ben ik sinds lange tijd weer met het busje naar Heliomare gegaan. Ik had een afspraak met de prothesemaker, omdat het lopen de laatste tijd niet zo vlotjes gaat. Dus taxibusje besteld. Deze kwam zowaar precies op tijd. Eigenlijk was ik nog niet helemaal klaar voor vertrek. Sven had een heerlijke lunch gemaakt, waarvan ik een vorkje wilde meeprikken, maar dat ging helaas niet door. Met een pakje Sultanas, rolde ik de taxi in. Na de zeer bekende route arriveerde ik in Wijk aan Zee. Meteen bij de receptie kwam ik al verschillende therapeuten, artsen en verpleegsters tegen die graag wilden weten hoe het met mij gaat. Wat een warm bad. Eerlijk als altijd heb ik verteld dat ik dit bijna de moeilijkste periode vind. Mijn draai (terug)vinden in mijn oude en nieuwe leven. Het leven in de ‘gewone’ buiten wereld, waarbij het gras bij de buren altijd groener lijkt. Of is…???? Ook heb ik mijn fysieke klachten kort belicht, waarop geadviseerd werd, toch weer eens een afspraak te maken met o.a. de revalidatiearts en het zit-advies-team. Ga ik zeker doen! Na wat social talk, ging ik naar de tweede verdieping, voor een bezoekje aan een revalidatie-genootje die voor de verandering weer is opgenomen. Dat zeg ik…het kan altijd erger. We hebben gezellig bijgekletst en na een klein uurtje moest ik naar beneden naar de prothesemaker. Grappig, want ik kwam Frank tegen in de lift, met mijn ‘Leggy’ over zijn schouder. ???? In de praktijk van Livit, waren we meteen aan de beurt. We hadden elkaar al een tijdje niet gezien, dus hebben we eerst even bijgepraat. Daarna deed ik de prothese aan, zodat de instrumentmaker kon kijken waarom het lopen zo moeizaam gaat. Buiten dat ik last ondervind van de breukjes in mijn rug, bleek het korset ook niet voldoende meer aan te sluiten. Doordat er ruimte ontstaat in de korf, gaat het been bij de ‘swing’ meer hangen en sleept het over de grond. Duidelijk verhaal. De oplossing is simpel, er moet een nieuw korset gemaakt worden. Volgende week dinsdag gaan we opnieuw gipsen. Ook heb ik mijn wens uitgesproken dat ik mijn been heel graag meer zou willen dragen, maar dat dit nu onmogelijk is. Het zitten met de prothese is pijnlijk en na een half uurtje lopen, ben ik het been al zat. Hij gaat zijn best doen, om de onderkant nog zachter te maken, in de hoop dat ik het been dan beter en langer kan verdragen. Laten we hopen dat het lukt!????????

Om drie uur gingen we richting Haarlem, waar we Lynn hebben opgehaald om naar Amstelveen te gaan om een winterjas te shoppen. Qua verkeersdrukte geen handige dag. De wegen stonden vol met tractoren (stakende boeren) en de regen kwam echt met bakken uit de hemel. ☔️☔️☔️ Maar dat mocht de pret niet drukken. Ons Lynn kwam met een big smile thuis, dat zegt genoeg toch? Missie geslaagd! ????

Vanochtend heb ik mijn been aangedaan en ben ik wat gaan rommelen in huis. Kleine stukjes in huis lopen met de nodige obstakels blijven uitdagend. Om ook het zitten te oefenen, ben ik met Leggy op de bank gaan zitten en heb ik een kwartiertje wat gelezen. Onderuitzakken is onmogelijk, maar met een extra kussentje in de rug mooi rechtop zitten lukte wel. Nou ja, heel even dan. Vanaf nu elke dag verplicht met prothese zitten, wie weet valt het te trainen. Mandy kwam rond lunchtijd Body uitlaten, koffie drinken en bijpraten. Toen zij op het punt van vertrekken stond, kwam oud collega Daisy haar aflossen. Dais had ik ook al een tijdje niet gezien, dus het was fijn om ook met haar bij te kletsen.

Uit een doosje vol geluk:????

Het geluk is niet gemakkelijk te verwerven. Het is moeilijk om het in onszelf te vinden en het is onmogelijk om het elders te vinden.✨