Mijn wekker ging voor mijn gevoel keihard af vanochtend, waardoor ik zowat uit mijn bed sprong. Nu was mijn kamergenote én de hele gang ook wakker! ????

Mijn dag begon met een half uurtje ergo-fysio, we hebben met elkaar gesproken over de WMO aanvraag, mijn zitcomfort en rolstoel keuze.

Ook nu moest ik weer racend naar de ochtendgym, maar goed dan had ik mijn warming up alvast maar gehad. ???? Terwijl wij aan het gymen waren werden de velden voor het uurtje ‘sport oriëntatie jeu de boules’ uitgezet en de Nova studenten kwamen binnen om ons te helpen. Wij werden ingedeeld in groepjes en ik leerde voor het eerst in mijn leven Boccia. Dit is een Paralympische miksport verwant aan pétanque en bowls. Het wordt gespeeld met zachte ballen en met name beoefend door mensen met een beperking. Doel van het spel is om je eigen rode of blauwe ballen dichterbij de witte doelbal (de Jack) te plaatsen dan de tegenstander. En… het eerste potje was in de pocket! ????????

Volgende week woensdag wordt er een toernooi voor ons georganiseerd, dus nu konden we mooi wat ervaring opdoen. Het was eigenlijk best geinig. We wisselden per groepje en schoven door naar de Jeu de Boules baan. Het was heel lang geleden dat ik dat spel gespeeld heb. Het ging wel goed, maar helaas hebben we deze pot niet gewonnen. We konden vroeg lunchen, omdat om kwart over twaalf de tweede aflevering van ‘Stuk’ te zien was in de Kapel. Na twee snelle boterhammen ging ik nog naar mijn kamer en even later kwam Lonneke binnenlopen met een tasje vol heerlijke lunch spulletjes. Shit… helemaal vergeten! ????Wat stom! Zo zie je maar, mijn geheugen werkt nog niet altijd even goed.????Lonneke ging mee om de uitzending te bekijken en ook deze aflevering kwam keihard binnen. Wat een verhalen, maar de kracht en positiviteit spatte van het scherm. Respect voor de ‘hoofdrolspelers’. We waren erg onder de indruk, maar ik moest weer snel schakelen voor mijn volgende afspraak bij de maatschappelijk werkster. Ook hier ging Lon met mij mee en hebben we natuurlijk met elkaar gesproken over ‘Stuk’ maar ook over mijn ontwikkelingen. Daarna hadden we even een uurtje de tijd om bij te praten onder het genot van een kopje koffie. Om drie uur gingen we naar de sporthal waarvandaan mijn handbike uurtje van start zou gaan. Heerlijk naar buiten! We hebben verder gefietst dan afgelopen keer. De rotonde voorbij, om de Smaekkamer van Beverwijk heen, via het bospad terug naar de rotonde en de lange weg naar Heliomare. Nu had ik een andere E-handbike, maar ik moest toch ook weer echt hard werken. Het zweet stond op mijn voorhoofd. Maar…9 km in de pocket! ????????

Even rust dacht ik, maar ik lag net en Frank en Lynn kwamen alweer binnen om samen te eten. We gingen op tijd naar de Orangerie om eerst even een drankje te doen. Er schoven collega revalidanten aan, waarvan er twee dezelfde avond naar huis zouden gaan. Met ontslag gaan is fantastisch maar ook dubbel. We werken hard aan het herstel, alle mogelijke therapieën worden aangeboden, maar thuis hebben we die hulp niet. Van een heel intensief programma naar toch een soort leegte. Hierna moeten wij ons staande houden en dat is al een uitdaging op zich. Ik ben ervan overtuigd dat het merendeel er sterker uitkomt dan ooit gedacht.

Om de dag af te sluiten was er in de avond nog een ‘Muzikale ontmoeting’ in de Orangerie. Een muziekgroep uit Haarlem die voor ons optrad en wij mochten meedoen en zingen. De muziek was wel oké, over de zang waren de meningen verdeeld…???? Maar toch leuk dat zoiets georganiseerd wordt.

Zorg dat je tot het einde vecht, voor wat je graag wilt in je leven. Elke winnaar was ooit een verliezer, die niet bereid was op te geven. Martin Gijzemijter