Deze ochtend stond er geen taxi voor de deur, maar kwam Mandy mij ophalen om mij naar Heliomare te brengen. Gezellig keuvelend met een cappuccino voor onderweg (Mandy zorgt te goed voor me ????) reden we naar Wijk aan Zee. Eenmaal aangekomen gingen we naar mijn kamer en hebben we mijn koffertje uitgepakt. Veel tijd hadden we niet, want om half tien had ik een afspraak met de maatschappelijk werkster. Ik had Mandy gevraagd mee te gaan en zo hebben we samen het een en ander met elkaar besproken. Na deze afspraak heb ik Mandy mijn nieuwe been laten zien en heb ik natuurlijk ook even een demonstratie gegeven in de loopbrug. Misschien saai, weer een filmpje van het lopen in de brug, maar als goed is kunnen we zo de komende weken de vooruitgang zien. Bekijk hier de video.

Mandy vertrok en ik ging, met mijn been op schoot, naar de amputatie-loopgroep. Ook daar heb ik wat meters gelopen. Heel zorgvuldig, stap voor stap. De fysio begeleide mij, door precies te zeggen hoe ik mijn voet moest neerzetten, afrollen en het gewicht moest verplaatsen van de ene naar de andere voet. Tijdens de visite van de artsen hebben we met name mijn fantoompijn besproken en wat we daar nog aan kunnen doen. De medicatie is opgehoogd tot het maximale, ik heb aluminiumfolie op de bron van de pijn gelegd en aan spiegeltherapie gedaan. Tot op heden zonder resultaat.????

Na de lunch heb ik bij de activiteitenbegeleiding mijn roosjes voorzien van een steeltje. Haha????…het is echt een ‘meermaandentraject’ geworden. ???? Het was prachtig weer voor mijn uurtje handbiken.☀️ Deze keer fietste we door de duinen naar Beverwijk, een mooie landweg langs verschillende boerderijen en via de rotonde terug naar Wijk aan Zee. Prachtig! ???? De stukken waar er veel hobbels waren had ik echt veel pijn, op het asfalt ging het wel iets beter. Toch was ik blij dat ik terug was. Zodra ik ging staan verdween de fantoompijn langzaam maar zeker. Met de stagiaire van de ergotherapeut heb ik ook nog wat gelopen in de loopbrug. Met toestemming van mijn fysio zijn we de keuken in gegaan, niet om te koken, maar gewoon om te kijken hoe ik mij daar staande kon houden. Ik heb kastjes en lades open en dicht gedaan. Een volgende keer zou ik graag willen koken of een taart bakken. Met prothese aan natuurlijk!

Om half vijf had ik een belafspraak met de bedrijfsarts. Het was een goed gesprek, waar ik mijn verhaal kon vertellen. Dat was fijn en toch ook verhelderend. Even later kwam Lonneke mijn kamer binnenlopen met een mooi bosje bloemen????, lief! We hebben samen gegeten en daarna koffie gedronken. Wim zou ook nog langs komen en ik wilde hen heel graag mijn been laten zien. Sterker nog, dat had ik ze beloofd. ???? Helaas trof ik een gesloten deur, ‘nee, wat jammer!’ Ik ben naar de receptie gegaan en uitgelegd dat mijn been achter slot en grendel zat, maar dat ik die graag wilde hebben. De receptioniste was zo lief om mij te helpen en liep met de sleutels mee. Top! Ik was blij! ????

Terwijl ik mijn been op schoot had, kwam Wim binnen lopen. Goeie timing. Met z’n drietjes gingen we naar boven en op de afdeling heb ik mijn been aangedaan. Met Wim en Lon aan weerszijden heb ik een ‘blokje om’ gelopen op de afdeling 2b. Niet verder vertellen hoor!???? ???? Het ging best heel goed, maar kreeg het er wel warm van. ???? We hebben samen nog een kopje thee gedronken en daarna heb ik ze bij de lift uitgezwaaid. ???????? Was gezellig!

Zo, nu was het tijd om dit blog te schrijven, te spiegelen en te relaxen!

Piekeren is lopen in de zon, met een paraplu voor je gezicht. Het beschermt je als er regen komt, maar blokkeert vooral het licht.☀️Martin Gijzemijter